ის [ჰ.ს]

სუნთქვა გამიხშირდა... გულის მუშაობა, ამ მომენტში ,მაქსიმუმს აღწევდა... ერთი ნაბიჯია შენი მზერის დაჭერამდე...რამდენჯერ მიოცნებია შენზე ჩუმ ფიქრებში, მალულად, ამიტომ ხანდახან წამიერად ვხუჭავდი თვალებს და მხოლოდ ჩვენი მზერის დაჭერაზე ვოცნებობდი.

ქალაქის ცაცხვებმა იცოდნენ

მე ვტიროდი. კატო არა. გავიფიქრე, აუცილებლად ისევ ჩამოვიდოდი და ამ უცნაურ, უნიჭიერს ადამიანზე სიუჟეტს მოვამზადებდი. დავპირდი კიდევაც.

მის ღიმილს

პირველად როცა დავინახე თითქოს მისმა ჩემს ცხოვრებაში გამოჩენამ ჩემს ცხოვრებას ფერადი ფერები შეჰმატა...პირველად რომ დაგინახე, მაშინ მივხვდი თუ როგორი ტკბილი ყოფილა ცხოვრება...შორიდან ვუყურებდი და მის კიდევ მრავალჯერ

ჩემს ანგელოზს

შენი თვალები... შენი თმების სურნელი... შენი თბილი ღიმილი... შენი გამოხედვა... და შენ... ისევ შენზე ფიქრით დავთრები,შენზე ფიქრებით დღესაც გავათენებ... შენი დანახვა მიყვარს,შენი ხმის მოსმენა მიყვარს...

" ჯადოსნური ჯოხი , რომ გქონოდათ რას ისურვებდით? "

ბავშვობაში სხვების მსგავსად მეც ხშირად მიფიქრია ამაზე. იმაზე თუ რას ვიზამდი ჯადოსნური ჯოხი , რომ მეპოვნა .

მწვანეთვალება ანგელოზს

გუშინ შორიდან გიყურებდი,გაკვირდებოდი,შენი სახის თითოეულ ნაკვთს ვიმახსოვრებდი... ვუყურებდი შენს თვალებს,რომლებმაც ჩემი ცხოვრება შეცვალეს! ვუყურებდი შენს ღიმილს,რომელმაც გ ა მ ა გ ი ჟ ა

ანგელოზს

მოდიოდა...მოდიოდა კიარა მოსრიალებდა,თითქოს მიწას ფეხს არ აკარებდა და ღიმილი არასდროს ავიწყდება.ასეთ დროსაც კი რაღაცნაირი ჯიუტი და ამაყი გამოხედვა ჰქონდა.მისი თვალები... თვალები ცისფერი, რომელიც მწვანე ფერში გადადიოდა,მზის სხივებიც კეკლუცად

მგლის ცოლის ჩანაწერები

სავსე მთვარობისას თხოთის მთის უბეში დავიბადე. მამაჩემი, დუთა, განთქმული იყო თავისი სიმარდით და ვაჟკაცობით. ჩემი ყმაწვილქალობა იქ გავატარე, თხოთის ულამაზეს ხევებში.

„აღელვების საათები“

ისეთი იყავით როგორიც გინდოდათ რომ მუდამ ყოფილიყავით იფრინეთ,იფარფატეთ, და არავის მისცეთ უფლება გმართონ.

Šonñneñblůmeñ

ნიკო პაპამ, ჩიბუხს მოუკიდა. ერთი ღრმა ნაფაზი და წამში ბურუსში გაეხვა ყველა. მხოლოდ ორი ადამიანისთვის იყო ეს ბურუსი მრავლისმეტყველი.