ჩემი სულის ნაწილი

ეს პატარა ჩანახატი მივუძღვენი ჩემს მეგობარს, რომელიც ძლაიან მიყვარს. ზოგს ჰგონია რომ ჩვენ შეყვარებულები ვართ და სინამდვილეში არანაირი მეგობრობა არ არსებობს ჩვენს შორის, მაგრამ ასე არ არის. ჩვენ გვიყვარს ერთმანეთი ისე როგორც მეგობრებს უყვართ

სამგლოვიარო შავი ვარდი

ედომ შვება იგრძნო, როცა მხარზე დედამისი ჩააფრინდა და განზე გაიყვანა. - ახლა სხვებს აცადე, დედა გენაცვალოს, ახლა სხვების ჯერი არის.

ექსკურსიაზე

კუთხეში მიგდებულ ძველი დინამიკებიდან ჩაკრულო ისმის,იქვე მიკუჭულ ფურცლებს დავინახავთ სადაც ძირითადად იმედგაცრუებების სიაა,...ჰო ეს კედელზე დარტსი არარი, მიზანში გარტყმაში ვარჯიშობ,მიზნების მიზანში გარტყმაში....

ჩანაწერი

დათოვლილუ ქუჩები,ფიქრებში ჩაძირული გოგონა,ფინჯანი ჩაის ისტორია და სურვილი თოვლში დაკარგვისა და მასთნა ერთად გაქრობისა.ეს იმ გოგონა ფიქრებია ,რომელიც ფანჯარასთან მჯდომი არემარეს გასცქერის

მოწყვლადი

დააქვს უბით. სამი წლის ვიყავი, გავიგე,-თავი ჩამოიხრჩოო, მას მერე ვეტრფი სიცოცხლის ამ აქტს, თერაპიულს, ნაზს, ბოლო წამებში სასოწარკვეთილს, უბედურების წამალს. ვიცი, დიად სახელს ამოფარებული დიადი შეცდომა ვარ, მე ვარ ისტორია, განმეორებადი, ნაკლული.

თვალები რომელმაც შეცვალა სამყარო

მაგრამ არის კატეგორია სადაც უბრალოდ ვერ ხვდები სად ხარ...თითქოს ბერმუდის სამკუხტედში მოხვდიო, თითქოს შავმა ხვრელმა შეგისრუტა, დაიკარგე ამოცნობ სამყაროში, თოთქოს კუპერი ხარ და ამ სამყაროდნა გასავლელ გზებს ეძებ,

არაფერია სამუდამო

ისტორია დაფუძნებულია ნამდვილ ამბავზე, მხოლოდ პერსონაჟების სახელებია შეცვლილი. ისტორია გვიყვება ორ გოგოზე, რომლებიც 3 წლიდან ერთად მოდიოდნენ, თუმცა მალე ეს ურთიერთობა წარსულს ჩაბარდა და ყველამ თავთავის ცხოვრებას მიხედეს, ისე გააგრძელეს ცხოვრება

იასამნისფერი ომი

წვიმასაც ეტყობა სევდა... ქალაქიც მძიმედ სუნთქავს.თითქოს უსულო,გახუნებულ ბეტონის ჯუნგლებსაც კი გაეყინა არარსებული ბეტონის გული, გაეყინა რა , იგრძნო რომ აქვს ..

გაიღიმე, მე ვარ ბედი (თავი I)

ქალბატონო, ირის ეს წერილი მისაღებში ახალგაზრდა მამაკაცმა დატოვა, გვთხოვა თქვენთვის გადმოგვეცა ამბობს გოგონა და ახალ ნამშობიარებ ქალს ხელშო ოთხად მოკეცილ ფურცელს აძლევს.

ომი

დღეს მგონი მარტო ვარ... არავინ არი...უძილობა მაგრამ ნასვამი, ცოტა დალია... სახლში დაღლილი მოსვლის შემდეგ დივანზე გაქნეულ ქურთუკივით გდია, უმოქმედოა, არაფრის თავი არ აქვს...