1974

_როგორ დავიღალე, თქვენ ხომ არც იცით როგორ !! იმ ნაჩუქარმა სიყვარულებმაც დამღალა, რომ უნდა მახარებდეს იმ სამყარომაც დამღალა , რომ უნდა მახარებდეს იმ ადამაინებმაც დამღალა, რომ უნდა მახარებდეს და საერთოდ ყველ იმ მოგონებამ დამღალა, რომ უნდა

უბრალოდ დიალოგი მეგობართან ( შენახული წერილები)

,,-დადებითი და უარყოფითი ყველაფერს აქვს. ალბათ ასეთი სიტუაციები, რომელიც არ მოგვწონს, გვეხმარება ადამიანის უკეთ შეცნობაში.

Describe the Sky to Me

არ შეგივძლია. არაფერი შეგვიძლია, გარდა ტკენის. კანკალის, გაგიჟებამდე კანკალის გარდა არაფერი შეგვიძლია. არ შეგვიძლია. არაფერი შეგვიძლია, გარდა სიყვარულის. უსასრულობამდე სიყვარულის და მერე... მერე არაფერი. მერე არაფერი ხდება. გვიყვარს ასე ცალ-ცალკე

ისევ მარტი ... ისევ არევა ... ისევ სუიციდი ....

გამარჯობათ ბავშვებო // უბრალოდ ძალიან ცუდად ვარ // მადლობა ყველას ვინც ამ "ნაჯღაპნს" წაიკითხავთ :3სუიციდი" რამდენჯერმე ვიმეორებ ამ სიტყვას გონებაში და ვხვდები როგორ მიზიდავს ... რაღაცნაირი მაგნიტური სიტყვაა მინდა გავითავისო , მინდა გავიგო როგორია ..

იცით მე სიყვარული წამართვეს!

იცით?! მე სიყვარული წამართვეს წლების წინ! 8 წელი გავიდა იმ დღიდან როდესაც პირველად მას შევხვდი... დღესაც 21 აგვისტოა 2022 წელი ზუსტად 8 წელი გავიდა მისი გაცნობიდან.. ისევ იქ ვდგავარ იმ ადგილას სადაც პირველად შევხვდი მას და გფიქრები მერევა...

დაბადება

ქუჩაში მივდიოდი.. იყო მზე და ნუში ყვაოდა. შავ-თეთრი იყო ყველაფერი და მაინც მზე იღვრებოდა ფოთლებში, თმებში და თვალებში. მე მაშინ დავიბადე, როდესაც ვიღაც სხვას სუნთქვა შეუწყდა. ვიღაცის გაგრძელებად და დასრულებად დავიბადე.

დასაწყისი და დასასრული

ყველაფერს აქვს დასაწყისი და დასასრული-სიყვარულსაც და სიძულვილსაც, ბედნიერებასაც და უბედურებასაც, სიცოცხლესაც და სიკვდილსაც, დიახ სიკვდილსაც. თუმცა ეს ყველაფერი ისეა ერთმანეთზე აწყობილი, რომ გვიჭირს ვთქვათ სად დაიწყო და სად დამთავრდა, რა დაიწყო და რა

რა არის მუსიკა შენთვის?

ადამიანი ყოველთვის მიისწრაფვის რთულისკენ და ყურადღებიდან რჩება მარტივი საკითხები, რომლებსაც მნიშვნელოვნად არასდროს თვლის. ყოველთვის ვცდილობთ ვიხმაროთ მაღალფარდოვანი სიტყვები, ვცდილობთ ისინი ვიყოთ, ვინც სინამდვილეში არ ვართ..

არარაობებო ყველა ქვეყნისა, შეერთდით!..

ის დიდი იმედი, რომილიც ელვარებდა და ძალას მაძლევდა გაქრა. ჯერ კიდევ დილით ვანუგეშებდი, მხნეობას ვმატებდი ჩემს თავს და სიმწრის ღიმილით ვაცხადებდი , შენი გონება შენვე უნდა მართო მეთქი. სულ ასე მემართება, რამდენიმე საათიც კმარა ჩემი სულისკვეთება რომ

კუბიდონ,შე არასწორო!!

ყველაფერი მოკლე დროში მოხდა.იმდენად მოკლე დროში რამდენასაც ავტობუსი ანდომებს ჭავჭავაძედან დელისამდე.ხშირად წამიკითხავს სხვადასხვა ისტორიები,ხშირად კი არა ყოველდღე,თითქოს ნარკოტიკივით გახდა და დღის ჩვეულ მოვლენად.ხშირად ჩავფიქრებულვარ ამ