არარაობებო ყველა ქვეყნისა, შეერთდით!..

ის დიდი იმედი, რომილიც ელვარებდა და ძალას მაძლევდა გაქრა. ჯერ კიდევ დილით ვანუგეშებდი, მხნეობას ვმატებდი ჩემს თავს და სიმწრის ღიმილით ვაცხადებდი , შენი გონება შენვე უნდა მართო მეთქი. სულ ასე მემართება, რამდენიმე საათიც კმარა ჩემი სულისკვეთება რომ

კუბიდონ,შე არასწორო!!

ყველაფერი მოკლე დროში მოხდა.იმდენად მოკლე დროში რამდენასაც ავტობუსი ანდომებს ჭავჭავაძედან დელისამდე.ხშირად წამიკითხავს სხვადასხვა ისტორიები,ხშირად კი არა ყოველდღე,თითქოს ნარკოტიკივით გახდა და დღის ჩვეულ მოვლენად.ხშირად ჩავფიქრებულვარ ამ

მზისსხივისფერთვალება გოგონას

მზისსხივისფერთვალება ჩემო სამყაროს დასაწყისო, ჩითის მოკლე კაბითა და ლიმნისფერი გრძელი ნაწნავებით, შენს ერთ ღიმილში თვალდახუჭული გავცვლი მთელს ქვეყნიერებას. შენით იწყება ჩემი ყოველი ბანალური დღე და მხოლოდ შენ აძლევ მათ ფერადოვნებას ,

ლურჯი

შენ იმდენად ლურჯი ხარ რომ არ მინდა სილურჯე დაკარგო არ მინდა სხვა ფერში გადახვიდე და ჩემი ლურჯი სამყარო არ იყო შენ მე არ მეკუთვნი შენ მე არ გიყვარვარ

მელოდია

-დაიწყე ცეკვა. -ამ სიმღერაზე? -ხო, ამ სიმღერაზე. -არ შემიძლია. -კარგი რა, უბრალოდ სიმღერის მუხტი დაიჭირე და შენს გემოზე ათამაშე. -მუსიკას არ აქვს საცეკვაო მუხტი. -შენ არ ცდილობ! ცადე. -ტყუილად... -თვალები დახუჭე. ცხოვრების სასიამოვნო წუთები

can't let him go.

დილით მზე ამოდის და ცივი ქარი ღრუბლებისკენ ექაჩება . დილით ჩვენი თავები ხელში აგვყავს და იმ ტანსაცმელამდე მივათრევთ , რომელშიც კომფორტს ვეღარ ვპოულობთ . დილით ჩვენი ხასიათი ცივ კედლებს ეჯახება. დილით ჩვენ ვსვავთ ყავას და აღ’არ გვაინტერესებს თუ

და მჯერა სიცოცხლე სხეულის გარეშე

იდეალურობა არ არსებობს. უბრალოდ ჩვენ წარმოვიდგენთ და ვქმნით მას.სიყვარული სწორედ რომ ბრმაა, მეორე ნახევარი რომ იდეალურად მიაჩნია ადამიანს და თავისი მინუსებით უყვარდება და იდეალურობას ხელს არ უშლის არცერთი ცუდი თვისებაა სწორედ ეგ არის სიყვარული.მისი

დამსხვრეული იმედები

იმედია ხსნა! ცხოვრება თვით იმედია.ადამიანთა იმ კატეგორიას რომელიც ცხოვრებისეული ტკივილის ტალღებით კლდის პიკზე იმყოფებიან აცოცხლებთ მხოლოდ იმედი, იმედის საშუალებითაა, რომ ყოველი ჩვნეგანი მიისწრაფის სულიერი, ზეციური ამაღლებისაკენ, მხოლოდ იმიტომ რომ

memories

თითქოს არც არაფერი, მაგრამ რამდენს იტევს უბრალოდ ხელის შეხება, შეხედვა და გაღიმება. ერთი ჩახუტება და ამით სხეულების შინაგანი გასხივოსნება… უბრალო გაღიმება და საათობით თბილისის ცივ, გაყინულ ქუჩებში ბოდიალი. ხალხზე დაკვირვება და ერთმანეთთან ახლოს

ბაბუა

ბავშვობიდან მესმოდა გმირი ბაბუის შესახებ, რომელიც მეორე მსოფლიო ომის მონაწილე იყო და ფრონტიდან აღარ დაბრუნებულა. ჩვენთვის მოყოლილი, ბებიას ზღაპრების მთავარი გმირი თითქმის ყოველთვის ის იყო. ყოველ ღამე ვისმენდი ამბავს ასფურცელაზე, რომელიც ომში წავიდა,