შენ ცოცხლობ რადგან ჩვენთვის არ კვდები!
მან შენ სხვანაირად,სრულიად სხვა სამყაროში გიგრძნო,სხვა სიყვარულში და სხვა ემოციებში. ყველა ადამიანშია ემოციები კი,მაგრამ არა ერთნაირი. შენ რომც წარმოიდგინო თავი მის ადგილზე, მის სიმაღლეზე ვერასოდეს ახვალ. ფენომენი ბევრად ძლიერია,ვიდრე მისი ამხსნელიშენი დავიწყება მინდა...
ორივე ხელით კედელს ვეყრდნობი და ვხედავ როგორ გამოდიხარ ჩემგან...თავზე წყალი ჩამომდის,ჯაკუზი წითლად იღებება...ვხედავ რომ ვიცლები შენგან მაგრამ ვერ ვინძრევი,ვერ ვხვდები...ვერ ვითავისებ...არ ვიცი ეს რას ნიშნავს და იმიტომ...პატარა ვარ,საიმისოდ რომ ესხელოვნების ნიმუშები.
უამრავი შიში არსებობს . არც კი ვიცი , მერამდენე ჩანახატში ვწერ ამას . გრძნობები გულის კედლებს ეხეთქებიან და არც კი ვიცი , რისი უნდა მეშინოდეს ; ადამიანის დაკარგვის , მასთან დაახლოების თუ მისი შეყვარების . ჩვენ ხელოვნების ნიმუშები ვართ სხვადასხვაგარკვეული გაურკვევლობა
წვიმს.. მიყვარს წვიმა.. არა, არ მიყვარს, მეზიზღება, მძულს წვიმა! მე მზე მიყვარს! მინდა იყოს მზე, ისეთი მხურვალე და მწველი,დედის დღე 3 მარტი
წერილი, რომელიც დედას არ წაუკითხავს.დედაა თუ ანგელოზი?! სწორედ ამას ვფიქრობდი და გამახსენდა, რომ დედა ჩვენი მიწიერი ანგელოზია მე გუშინდელივით მახსოვს, როგორ ვაჩუქე პირველად მას წერილი რომელიც ყველაზე ნათელი გულით და დიდი სურვილით დავწერე, ყოველიუსიზმრო ღამეები დაიწყება
მინდოდა,საუკუნე მეცხოვრა,ახლა კი ვიცი,რომ ორი ათწლეულიც კი არ მარგუნა ღმერთმა თუ ბედმა. რომ ვთქვა მეშინიაო,ტყუილი იქნება...შევეგუე იმ აზრს,რომ მალე აღარ ვიქნები,შევეგუე იმ აზრს,რომ ცხოვრებას წერტილი დაესმევა,თქვენთვის არა,მაგრამ ჩემთვის კი....დე აქ ხარ...? მცივა....
დე აქ ხარ...? მცივა.... იცი როგორ მცივა... დე ჩამეხუტე რა... აი ისე ჩამეხუტე პატარა რომ ვიყავი და მეხუტებოდი... არა აი ისე ჩამეხუტე და მომეფერე პირველად რომ დამინახე როცა დავიბადე... რა იგრდძენი დე??? მე რომ ვერასოდეს გავიგებ მაგ ბედნიერებას...ნიღბები
ადვილია მოირგო ნიღაბი მაგრამ რთულია შეინარჩუნო ის!ადამიანები ვარდებიან გაურკვევლობაში, არ იციან საით წავიდნენ რა გზას მიმართონ, რა ქნან? რა იღონონ? თუმცა აქვთ იმედი, რომ მხეცის ნიღბის იქით ბევრს შერჩენია ადამიანური სახე.რბოდ ქცეული საზოგადოებაფიქრების გარემოცვაში
მე არ ვარ პოეტი... არც მხატვარი. და არც რაიმე განსაკუტრებული ნიჭის პატრონი რომ ჩემი ამჟამინდელი გრძნობები ჩემივე ნიჭის საშვალებით გადმოვცე, ოთახში...ფიქრების გარემოცვაში მარტოდ დარჩენილი ვცდილობ ჩემი დარდი კალმის დახმარებით ფურცლებზე გადმოვიტანო, 17მარტოსული
''მე იმ სიყვარულის ნაწილი ვარ რომელიც არ არსებობს''.მეშინია რომ ჩემთვის ძვირფასი ადამიანები ჩემზე ადრე დატოვებენ აქაურობას.სჯობს პირველი წავიდე....მდინარეს ვგავარ თავის დინებას რომ არ წყდება და მდუმარედ მიყვება ,თუმცა ზოგჯერ კალაპოტს მოწყდება დატესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.