რა დავაშავე...???

რა ვქნა,რა დამრჩენია.დროც კი ისე ნელა გადის,რომ წერის გარდა,რა ვქნა ვეღარ ვფიქრობ.დავიღალე.ყველაფრით დავიღალე.დამპალი ცხოვრება ვნახე,სასტიკი,გაუმართავი.დღე არ დამდგარა ჩემს ცხოვრებაში ისეთი,რომ მართლა

RUN, ანუ არ გადაიქცე მარილის სვეტად

ვგიჟდები ისე მიყვარს ჩემს სახლში, სიმარტოვეში სეირნობა და ჩემთვის ნაცნობი ნივთების თავიდან თვალიერება. ასე მგონია, ჩემი სახელობის სახლ მუზეუმში ვიყო. აი ახლაც, დავდივარ და ყველაზე დიდ ყურადღებას ეგრედ წოდებულ, ჩემს „ლიტერატურულ კუთხეს“ ვაქცევ, სადაც

რით ვერ გაიგე ჩემო თავო

რომ ამ ყველაფერს შეიძლება ფარისევლობა ერქვას. რით ვერ გაიგე, რომ ყველას, ვინც გიყვარს, შენ ვერ ეყვარები. სითბოს რომ გასცემ, ისინი სიცივეს დაგახვედრებენ..... ვერ გაიგე, რომ გულწრფელობა უარყოფითი თვისებაა მათთვის?!

ლილიტის ქალიშვილი

პირველი ნაბიჯი როდესაც საკუთარ თავზე სიმართლე შევიტყვე, სულ რაღაც 17 წლის ვიყავი, აზროვნება ჯერ არც კი ჩამომყალიბებოდა, რომ უკვე ამერ-დამერია… მაშინ, როდესაც საკუთარი თავი, ჩვეულებრივი უიღბლო მაღალკლასელი მეგონა, რაღაც არაადამიანური აღმოვჩნდი…

დაუსრულებელი ტკივილი...

არვიცი ამას რატომ და რა მიზნით ვწერ , მაგრამ ახლა ყველაზე მეტად მტკივა. ვიცი ამას ვერავინ გაიგებს რადგანაც ეს თქვენ არ გტკივათ , ეს ჩემი გულია .დამახინჯებული გული ...

A bit of...

ჩემს საწოლზე წევხარ ნახევრად გახდილი და ტელეფონში რაღაცას ათვალიერებ. გიყურებ და ვხვდები, ჩემთვის არავინ ხარ. შენს დანახვაზე გული არ მიჩქარდება, თვალები არ მიბრწყინავს და არც დიაფრაგმა მეკუმშება.

წერილი პირველ სიყვარულს

არის ამბები, რაც არ იწერება, თუმცა შევეცდები მოკლედ გადმოგცე, რას ეხება ჩემი ისტორია… ყველას ცხოვრებაში ჩნდება ადამიანი, რომლის გამოჩენის შემდეგაც შენ იცვლები. არ აქვს მნიშვნელობა ეს უზარმაზარ ბედნიერებას განიჭებს, თუ არანორმალურ ტკივილს, შენ

იდიოტობა სულაც არაა ცუდი

მგონი დავთვერი, არა მართლა თავბრუ მეხვევა, იდიოტივით მეცინება. არა იდიოტობა ცუდი არაა. არა , მართლა არაა ცუდი. აი , მაგალითად როცა იდიოტი ხარ , უბრალოდ იდიოტი ხარ და მორჩა. არ გაწუხებს ამ ბინძური სამყაროს სიმყრალე. არა, მგონი სამყარო კი არა მე

შეპყრობილი

საშინლად ცივი იყო,ცივი და მაგარი,მაგრამ მაინც არანორმალურად მსიამოვნებდა,ამყვა,მკოცნიდა და მეფერებოდა.საშინელი სისწრაფით იცვლებოდა ჩემი სხეულის ტემპერატურა,ჯერ ვიწვოდი,ვხურდი,მეორე წამს სიცივის ტალღა მყინავდა,მაკანკალებდა...

ჩემი სავარაუდო დასასრული

მინდა ვივალდის ოთხივე სეზონის შესაფერი ვიდეო რგოლი გადავიღო, მაგრამ ვიცი, რომ არაფერი გამომივა, ხოდა უკეთეს გზას ვპოულობ და ვკვდები. ვკვდები, ოღონდ არა აქ, ამ წამს, ტელევიზორის წინ, მაშინ, როდესაც ყველას სძინავს, მაშინ, როდესაც თოვს. ჩემი სიკვდილის