ეპილოგი

სულს თავისი სხეული გააჩნია და ის შეიძლება გტკიოდეს, რადგან რაღაცას განიცდი, შეიძლება გეზიზღებოდეს, რადგანაც თავს სრულფასოვნად ვერ გრძნობ. შეიძლება გიყვარდეს კიდეც, რადგან ფიქრობ მიმქრალი სანთელივით ბჟუტვა არ შეგიძლია, ფეხზე წამოდგები და ცეცხლი

როგორი ლამაზი იქნები,ჩემო.

მე ჩაის მოვიტან და მთელი საღამო ვისაუბრებთ მომავალ წლებზე,ანდა იმაზე როგორ გვიყვარს ჩვენ ერთმანეთი. ბოლოს გადაღლილს ჩემს მკლავებში ჩაგეძინება ბეღურასავით,მე კი დაუსრულებლად მოგეფერები თმებზე,სახეზე,თითებზე. ჩემი სამყარო ხარ.როგორი ლამაზი

რა არის ადამიანი?

რადგან გავეჩხირე სიყვარულსა და სიძულვილს შორის და ვერ მიპოვნია ჭეშმარიტი გზა. მძულს , რადგან ჩემს ბაგეებს ვერ გავამხოვანებინე სიტყვები, რომლებიც გამუდმებით ჩამძახიან : ღმერთია ერთადართი ჭეშმარიტება, ეკლესია კი მასთან მისასვლელი გზა.

ტალღების სუნი ასდის შენს მკლავებს

შენ ისევ წახვედი.. ხო აი ასე ადექი და წახვედი, თუმცა რატომ ვწუწუნებ? მე ხომ ვიცოდი... ვიცოდი შენი სამსახურის შესახებ, მაგრამ მაინც გადავაბიჯე ამ უაზრო ფიქრებს მთელი ჩემი არსება და აი ახლა ფანჯარასთან ვზივარ ცხელი ჩაით ხელში და გავყურებ უკიდეგანო

ბიჭის სიბრაზე. ერთი დღე.

დილამშვიდობის, - გამეღიმა - სახლში ვიყავით, ფეხბურთს ვუყურეთ და დავლიეთ. - ვიცრუე, ისეთი აღარაფერი უთქვამს, მითხრა დღეს გონზე მოდი, ხვალ გნახავ და საღამოს ოჯახი ერთად ვვახშმობთო. ყველაფერმა კარგად ჩაიარა, იმ დღეს მალევე შევიფერთხე. საღამოს ჩემი

12.12

როდესაც სამყაროს საგიჟეთიდან გრძნობებით დაღლილი ყველაზე საიმედო ადგილისაკენ მივემართები,ანუ შენთან ინტერნეტ სივრცეში ჩვენს წარმოსახვით სახლში შენს უზომოდ ნავარჯიშევ და აქ არ არსებულ მხარზე ძალაგამოცლილი მივესვენები.სიყვარულით მორთმეულ უშაქრო შავ

ამ ცხოვრებაში

ამ ცხოვრებაში არის ვიღაც ვისაც შეიძლება ენდო გული გადაუშალო და თქვა ხო ეს ის არის ვინც მე მგავს, ჩემნაირი შეშლილია და ხვდება მე რა მტკივა, რა მიჭირს და მასაც სტკივა ეს ტკივილი მხოლოდ ჩემი არ არის, ახლა დროა სიყვარულის ბოლო ნოტებზე შენც იცეკვო შენი

"როგორ მოქმედებს სიყვარული"

ვერ ვიტან გრძნობებს ისინი მაიძულებენ ვიყო ისეთი როგორიც არ მინდა რომ ვიყო! იმედგაცრუება,მარტოობა,სიძულვილი...სიყვარული...ისინი შენ არ გელოდებიან ისე მოქმედებენ.ვერ აზროვნებ იმ მომენტში როცა სიძულვილით ხარ სავსე გინდა რომ აიღო დაანარცხო ძირს ყველა ის

მომეცი ხელები.... დაე მიგვიზიდოს მიწამ

დახუჭე თვალები და წარმოიდგინე, უსაზღვროდ მაღალ სიმაღლეზე ვართ და ოცნებას ვიხდენთ, ოღონდ უპარაშუტოდ ვხტებით უსასრულობიდან.... მომეცი ხელი მეუბნები შენ და მომღიმარი სახით მაკვირდები რას ვიზავ. მე რა თქმა უნდა არც დავფიქრდები ისე გამოგიწვდი ხელს, რომ

ყვავილების ქვეყანა

სიზმარი ისევ იგივე იყო, სივრცეში გამოკიდებული ვიწრო გზა და გარშემო ყველაფერი ნაცრისფერი. ყველა ფერი - ნაცრის ფერი. ცუდიაო, ცუდის ნიშანიაო, რატომ არის ცუდი? რა თქმა უნდა ნაცრის ფერი იქნება თუკი მანამდე ცეცხლი ეკიდა ყველაფერს.ერთადერთი ფერია რომელიც