°°♡°°

ის კი ცდილობს არ დანებდეს, თავის ცრემლი არ დაღვაროს, ხალხით ივსებს ცარიელ სულს, თითქოს ღამე დაბრუნდება და წაიყვანს მარტოობას.

სიზმარი

ნელი ნაბიჯით შევდივარ ეზოში დაგვიანებით მომიწია მისვლაა, მაღალქსულიანი ფეხსაცმელი და გულმკერდამოღებული ოქროსფერი კაბა მაცვია. უმაკიაჟდო ვარ რათქმაუნდა ,ვცდილობ საკუთარი თავი ბუნებრივი გამოვაჩინო

აღსარების საიდუმლო

დედაჩემის ჩანთისკენ წამიცდა ხელი და ხურდაფული მიწვავდა ხელს,სანამ დავმალავდი.

შენ არავინ გგავს

ეს არის ფიქრები,რომელიც ყველა ადამიან შეიძლება გაუჩნდეს მაგრამ არა ყველას მიმართ ეს ფიქრები ისეთივე განსაკუთრებულია როგორიც ადამიანი,რომელსაც იგი უკავშირდება.

მზიანი შემოდგომა

_ახლა ისე მენატრები,ასე მგონია,ვკვდები_წერილი დამხვდა პირად მიმოწერაში. ჰოდა,შევხვდით ერთმანეთს,მე გაცილებით უფროსი ვიყავი.

კალაშნიკოვი

ტექსტი ერთგვარი პროტესტია, მკვდართა პროტესტი , რომელიც მათდამი უპატივცემულობას ამხელს. უმეტეს შემთხვევაში ცრემლი სხვა არაფერია თუ არა ბუტაფორია, რომელსაც კარგად ფუთავენ და ყვავილის თაიგულივით მოაქვთ პანაშვიდზე.

ეჭვი

საყოველთაოდ გამეფებული აზრი გამართლდება. შენი სიმშვიდე ნამდვილად ავისმომასწავლებელ ელჩად გადაიქცევა – იმ სიავის რომელიც შენში დიდი ხანია ბუდობს და გამოსაღწევად მყიფე ნიადაგს ყოველ წამს სინჯავს. ეჭვი შენს გულში ისეირნებს.

ფიქრებიდან ამონარიდი

უშენობა ჩემი ცხოვრების ყველაზე ვერაგი დაავადებაა.

ავღანელი ტალუ

მე, ტალუ ვარ გოგონა მუდამ მზიანი ავღანეთიდან. ზუსად არ ვიცი ჩემი ისტორია სად ან როდის დაიწყო იქნებ მაშინ როცა ჩავისახე ან იქნებ მაშინ როცა დავიბადე. მე ტრადიციულ ავღანურ ოჯახში დავიბადე როცა მამამ გაიგო, რომ ბიჭის ნაცვლად გოგო შეეხინა მაშინვე

,,სიღრმე რომელიც ზედაპირზეა"

,,თოვლს ველოდები , სასწაულივით ველოდები თოვლს... ყველაზე მეტად ის მელამაზება- გაუკვალავი, შეულახავი თოვლი, სუფთა და წმინდა, ჯერ კიდევ რომ ინარჩუნებს პირვანდელ იერსახეს... მოდის და სიცივე მოაქვს, ამ დროს კი შენს ერთ ხელს მეორეს ჩაკიდებ რომ გაათბო, ეს