გადაღლა

წლებთა სიმრავლე , ის უბრალოდ გვზრდის და ხშირ შემთხვევაში პიროვნების ჩამოყალიბებაში გვეხმარება , ვცდილობთ ხოლმე გავხდეთ ვიღაცისთვის სამაგალითო და მისაბაძი ადამიანი ვირჩევთ ჩვენივე ცხოვრების გმირებს

აჩრდილი ქაოსურ უფერულობაში

მოხუცმა საათს გახედა, რომელიც დილის ხუთს აჩვენებდა. ფანჯრის დაორთქლილი მინის მიღმა ღამის მწუხრი მოჩანდა. ჩასძინებია... ვიწრო ოთახს სანთლის შუქი აფერადებდა და ყველაფერს ათვალსაჩინოებდა. ხანდაზმულმა თვალი მოავლო სურათებს, წერილებს, ნივთებს,რომლებიც

მერე რა

ამ ბოლო დროს ვგრძნობ როგორ იწელება წუთები, წამები თითქოს საერთოდ ჩერდება დრო, მხოლოდ მოლოდინი რჩება. ძნელია როცა იცი რამდენი რამის გაკეთება შეგძლია მაგრამ გაყინული ხარ. იყურები ღია ფანჯრიდან სრული სიჩუმე, შავი ღამე სიგარეტის კვამლი ისე ერევა ამ

ŇiĝhţMàré

იქვე, ახლოს, ერთ ბნელ კუთხეში, სადაც მთვარის შუქი ვერ აღწევდა, ვხედავდი ლანდს, რომელიც სისხლისფრად ელვარებდა და ქსოვდა...იმ დანაწევრებულ სხეულს ქსოვდა, რომელიც ქალს ეკუთვნოდა.

შეხება (პირველი ნაწილი)

პირველად მისი შეხება ჩვიდმეტი წლის ასაკში ვიგრძენი, მაჯაზე მისი ძლიერი ხელი შემეხო, ცოტათი მეტკინა კიდეც, მაგრამ ეს ტკივილი სასიამოვნო ტკივილი იყო. მანამდეც ბევრჯერ შემხებია პატარაობაში, თამაშისას, ჩხუბისას, მაგრამ ესეთი უცნაიური რამ მანამდე არ

თქვენი გადახდილია (სრულად)

სორას აღარ ახსოვდა დრო რომ მის საწინააღმდეგოდ აწყობდა ვერაგ ამბოხებას. მაშინვე შუბლიდან ნიკაპამდე გადაეკრა მომაკვდავი განწყობა მხიარულებისა, რომლის ბოლო ამოსუნთქვა - ხრინწიანი და უცაბედი - მაშინ გაიგონა, როცა ისევ შეეკედლა მის ცნობიერებას დანაშაულის

კითხვა

იქნებ, სხვა გზა სულაც არ არსებობს? იქნებ, ის ახალი ფურცელი, საიდანაც იწყებენ ახალ ცხოვრებას, იგივე ხისგან გადამუშავებულია და ძველი ცხოვრების ახლებურად ამონთხევის საშუალებას გაძლევს?

დაველოდები... დაბრუნდება...

ერთი ლამაზი დღე მაჩუქა... მის გვერდით ჩემი ის ცხოვრება რომელიც მხოლოდ დარდი იყო დავივიწყე... ბედნერი ცამდე ბედნიერი ვიყავი... მეგონა მხოლოდ ჩვენ ორი ვიყავით და მთელი პრობლემები გაქრა.. რა ვიცოდი ისიც პრობლემად თუ გადაიქცევოდა... ახლა მენატრება

ბაბუ

წარსული ზოგჯერ ისეთი ტკბილია და ისეთი მწარეც. და თქვენ, რომ შეგეძლოთ შეცვლიდით რამეს? მე არა მიუხედავად ყველა ტკივილისა არაფერს არ შევცლიდი ალბათ იმიტომ, რომ ამხელა გამოცდილება აღარ მექნებოდა

ყველას

ვიცი ბევრგან მელოდებიან, უმეტესწილად საქმეზე შეიძლება ვენატრები კიდეც ვინმეს და მაგიტო მელოდება, ნუ არვიცი ისევ აქ ვარ! ისევ ვწერ!