წერილი...

ვერ ვიგებ აქამდე რატომ ვაგრძელებ ამ უაზრო ცხოვრებას ,თუმცა ყოველდღე სველი წამწამებით გაღვიძება ხომ თვითმკვლელობაა ,ხო,მე ყოველღამ ვკვდები და დილით ვცოცხლდები,ყოველღამ ვტირი და ვცდილობ არავინ გაიგოს როგორ მტკივა.

ინტერნეტ-მეგობარი

დავიწყოთ იქიდან რომ 4Love.ge რომ არა ვერ გავიცნობდი დიდ ნიკოლოზს ( კი სასაცილოა მაგრამ ასეა),მარიამოს რომელზე ვგიჟდები,ანუშკის რომელსაც ეს ანუშკი დიდმა შეარქვა და იმის მერე ასე ვეძახით,სვანს ჩემს რუსას რუსოს,ლიზუს ოხ ლიზუს ჩემზე აქვს ისტორიები

ადამიანი და ბუნება

ეს მოთხრობა დავწერე 12 წლის ასაკში, როდესაც განსაკუთრებით განვიცდიდი ვაჟა-ფშაველას გავლენას. მაინტერესებს თქვენ როგორ მოგეწონებათ. ადამიანებო! გამოფხიზლდით და დაეხმარეთ ბუნებას!!! რა ბედნიერები ვართ ჩვენ, ადამიანები, რომ გაზაფხული არსებობს.

ჩვენ აღარ არსებობს

და ზუსტად მაშინ იღება კარი შემიდიხარ ისევ ვერ მამჩნევ ისევ გვერდს მივლი და ჩემს უკან ჯდები.... რომ მცოდნოდა ეს ასეთი ძნელი იქნებოდა არ გაგიშვებდი,რომ მცოდნოდა ეს ასე გამიჭირდებოდა არ გავიქცეიდი.გავჩერდებოდი,მოგისმენდი,მეყვარებოდი ისევ.. ახლა არ

რატომ ან ვის მიჰყავს ჩვენი თოჯინები?

ამოთხრილ ასფალტში წვიმის წვეთები შეყრილან და პატარა გუბურა გაუკეთებიათ, როგორც მოხუცის სევდიან ცისფერ თვალებში ცრემლებს და ქარი ჰქრის... -ბაბუ, რა ფერია ცა?-ეკითხება მარტოხელა ფიცარზე ჩამომჯდარი პატარა გოგონა, ფიქრებში გართულ მოხუცს.ქარი ჰქრის...

სიყვარული არსებობს

სიცოცხლის აზრო, ყველაზე ტკბილო, თავნებავ, უსაყვარლესო და რაც მთავარია ჩემზე გაგიჟებით შეყავრებულო გოგოვ, გწერ ამას შენ ერთადერთ სიყვარულს, სიცოცხლეს, სიხარულს. ერთადერთი რაც დამრჩენია ის არ რომ მოგწერო წერილი და სხვა ვერაფერი.. გული, გული, ხო , ხო

ამბის დასასრულამდე წერტილიღა დარჩა

ამბის დასასრულამდე წერტილიღა დარჩა გახსოვს ჩვენი ერთად ყოფნის ბოლო დღე? -ამაზე რატომ მელაპარაკები? - როცა წავედი. წავედი ისე რომ უკან არც მომიხედავს , სახურავზე ავედი , ვგრძნობდი როგორ სუნთქავდა ნიავი ჩემით. ვგრძნობდი როგორ მეხეთქებოდა ზურგზე ქარი.

გაზაფხული

დანამდვილებით ვერაფერს ვიტყვი, მაგრამ იმ დღეს ალბათ 6 საათზე გამეღვიძა, უფრო სწორედ ექვსს რომ ათი აკლდა. 10 წუთით ადრე გავახილე თვალები ვიდრე მაღვიძარა დარეკავდა და მზერა ნესტით დალაქავებულ კედელს გავუსწორე. იმ დილით ჩემი ფანჯრიდან მზემ ამოჰყო თავი

როცა ყველაფრის თქმას გადაწყვეტ

ერთმანეთს უკვე რამდენიმე წელია ვიცნობთ...ამ ყველაფრის გაკეთება დიდი ხნის მანძილზე მინდოდა თუმდა ვერასდროს ვბედავდი, რაღაც ძალა მუდამ ხელს მიშლიდა და არ ვიცოდი ეს რა იყო თუმცა მაშინ დადგა მომენტი...ურთიერთობის გარკვევა მინდოდა. ჩევნი

მის გარეშე უბრალოდ ვეღარ ვძლევ!

ცხოვრებაში ასე ხდება… მოულოდნელად ყველაფერი ინგრევა და შენ სამუდამო უფსკრულში ვარდები… და მაშინ ჩნდება ის – “სიყვარულის ფილოსოფია”. ამ ქვეყნად არაფერი გინდა, მხოლოდ ის: მისი თვალები, მისი გამოხედვა, მისი ხელები, შეხება, მისი ტუჩები, კოცნა, მისი