მაშინაც ასე წვიმდა

მაშინაც ასე წვიმდა,საშინლად წვიმდა,ქუჩაში მოვდიოდი სულ მთლად გაწუწული,მომღიმარი სახით,ნეტავ რა მიხაროდა?იქნებ წვიმა,იქნებ ჩემი სასაცილო გარეგნობა მგვრიდა სიცილს,როცა ჩემს თავს ვაკვირდებოდი.წინ არ ვიხედებოდი,თავაწეული ამაყად მივაბიჯებდი...მეც

დეკემბრის სუსხიანი საღამო

ვაკის პარკში მივსეირნობდი,ისევ ისე როგორც 2 წლის ოღონდ ახლა მარტო ვარ.ნაცნობი ადგილების დანახვისთანავე წარსულის სასიამოვნო მოგონებებიც ამომიტივტივდა.ხო აი ახლა სადაც ვდგევარ ჩემი პირველი კოცნა მივიღე.გამეღიმა ისევ ისე როგორც მაშინ,ადრე გულზე

პროტესტი

როგორ უნდა მიყვარდეს ის ქვეყანა სადაც სიყვარული სიმაღლით,წონით და მატერიალური მდგომარეობით განისაზღვრება,სადაც სიყვარულს სჯაბნის ახალთ ახალი ჯიპი ან სმარტფონი , სადაც პაემანზე მისვლისას სახეს ღიმილი არ ეფინება და გული ბავშვური სიხალისით არ ენთებათ...

მაპატიე სიყვარულო ვერ დაგაფასე.

მე დგეს პირველად მომივიდა ეს იდია თავში მინდოდა რომ რაგაც დამეწერა არ ვიცოდი რა ან როგორ დამეწერა და ბოლოს გადავწყვიტე პატარა ჩანახატი გამეკეთებინა.დგეს როდესაც სამუდამოდ დავკარგე ჩემი სიყვარული არვიცი რა გავაკეთო გული მტკივა იმის გამო რომ სულ

ტკივილი

ტკივილი ორგვარია: ფიზიკური და სულიერი. ამათგან მტკივნეული სულიერია. ფიზიკურს აიტანს ადამიანი, ხოლო სულიერი ტკივილი სულ სხვაა, მისი გაძლება შეუძლებელია. როცა ცუდად გრძნობ თავს, ყველაფერი აზრს კარგავს შენთვის, გიჟს ჰგავხარ, ყელში ბურთივით გეჩხირება

ალბათ ასე სჯობდა

-ნინა კიდევ ერთი დღე გავიდა უშენოდ, კიდევ ერთი ტანჯვით და ცრემლებიტ აღსავსე დღე. -ამოილუღლუღა მისთვის ცხოვრებით დაღლილმა ჩურჩულითვე განაგრძო. -კიდევ ერთი ცივი დღე გათენდა შენს გარეშე. ეს ჩემთვის არისთითოეული დღე შენს გარეშე.

რისთვის ვცხოვრობთ?

ყველა ადამიანი ცოცხლობს იმისთვის, რომ თავისი ცხოვრება უკეთესობისკენ შეცვალოს, უფრო მრავალფეროვანი გახადოს, საუკეთესო მოგონებები შემორჩეს. თითოეული ადამიანი გასხვავებულ ხერხს მიმართავს,

დედა გილოცავ

დედავ -- სიცოცხლის დიდო საწყისო, დედავ -- სიცოცხლის ბურჯო მაგარო, .. ეს გული შენი გულით ხალისობს, ...შენი თვალებით ვხედავ სამყაროს ჩემს აკვანს ფერად ღილკილებიანს შენ დამღეროდი „ნანას", „მზე შინას", .. რამდენი ღამე არ გძინებია, რომ ჩემთვის ძილი

(მტკვრის პირას ,ხიდზე მდგომ ბებიას )

მტკვრის პირას ,ხიდზე მდგომ ბებიას (ჩანაჯღაბნი) თეთრად დაგათოვა თმაში და ახლა,ალბათ,შვილს აკვანს ურწევ შვილების.ბუტბუტებ ჩუმად ,ძლივს გასაგონრად,ამ ცხოვრებაზე ნაწყენი,თვალებში ცრემლებჩაგუბებული "მამაო ჩვენო,რომელი ხარ ..." და გწამს რომ უფალი

24 საათი ბოლომდე

ცხოვრებაში ყველაზე მეტად რა გტკენიათ? იქნებ კერვისას ნემსის შერჭობა, თუ ხახვის ჭრისას თითის გაჭრა. იცით, იმ ტკივილზე ძლიერი, რაც მშობლის სიძულვილითაა განცდილი არცერთი ტკივილი არ არსებობს. ზუსტად იმ დროს როდესაც მეჩხუბებოდნენ, მინდოდა მათი სიტყვების