მე პოეზიის სამყაროში სიყვარული მწვავს...

მიყვარხარ ზედმეტად ...მიყვარხარ უზომოდ..მონატრების ცეცხლში ჩემი ალი ხარ..აუხდენელ ოცნებად ვარგიხარ...რეალისტურ სამყაროშიც კარგი ხარ...ჩემო ოცნებავ კარგი ხარ!!! მწვანე თვალებში სევდასაც ვხედავ..სხვა გიყვარს იქეთ მიდიხარ..ცრემლების ზღვას ვაწყობ შენ

წითელი ლაქა

მაგიდაზე უნალექო ყავა და წითელი "მარლბოროს" მთელი ყუთი მხვდება. ვაღებ ფანჯარას, სიგარეტს ვუკიდებ და ყავას ვსვავ. "რა მოხდებოდა შაქარი, რომ დაემატებინა?!" ნარცისი არ ვარ. ეგ კიარა იმასაც კარგად ვხვდები, რომ თეთრ ხალათში გამოწყობილი "ნაბი**არი" ვარ,

ალბათ არაფერი

ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს მდგომი ორი სხეული და შუაში უემოციოდ ჩავლილი ადამიანობა. დღესაც უცნაური სიმპტომები მაქვს: ყოველდღიურობად ქცეულ ხასიათში გრძნობების ნაკლებობა, თვალების ტკივილი უმიზეზოდ და მე ამას უფრო მზერის ტკივილს დავარქმევდი. ცხოვრება

სიტყვებიც ზედმეტია..

სიტყვებსაც ვერ ვარჩევ რა დავწერო ახლა.. უბრალოდ მართლა ძალიან მინდა თქვენ ორს ჩაგეხუტოთ და გასკდომამდე ვიტირო! ხელები მიკანკალებს და სიტყვებს ვერ ვარჩევ, რომ უბრალოდ მადლობა გადაგიხადოთ! ყველაფრისთვის! მიყვარხართ კი არა, გაღმერთებთ.. თქვენზე მეტი

ჩა-ნაჯღაპნები (სხვადასხვა თემაზე)

სანამ ბოლო ნერვმაც ისე მიღალატა როგორც ყველა ძველმა ნაცნობ-მეგობარმა, იქნებ მოხვიდე და ხელი შემაშველო, გვერდით დამიდგე და ფეხზე ამაყენო.სანამ ისევ ვცოცხლობ სანამ მესუნთქება (თუმცა აღარა მაქვს სუნქვის ხალისიც ) და სანამ სულ დავეცი , იქნებ მოხვიდე და

რომანტიკოსი ცხვირსახოცი

სადღაც, შორეული უჯრის შორეულ კუნჭულში ცხოვრობდა თეთრი, მსუბუქი, სათნო, გულუბრყვილო და მგრძნობიარე ცხვირსახოცი. სხვა ცხვირსახოცებისგან მას ერთი რამ განასხვავებდა: ეს ოცნება იყო. თუ შენ ახლა ამ სიტყვებზე გაგეცინა უნდა გითხრა რომ უცოდინარი ვინმე

30 საათის შემდეგ ვნება და 11 წუთი

მის სხეულზე უმისამართოდ თამაშობდნენ მამაკაცის გრძელი თითები.გოგონა გაბრუებულიყო.თითქოს ძლიერი ნარკოტიკის ზემოქმედების ქვეშ იმყოფებოდა და კაიფში დაკარგულიყო,მაგრამ განა ეს არ იყო კაიფი?მბობენ-ბუნება ადამიანზე მოქმედებსო.არ ვიცი, ასეა თუ პირიქითაა.არც

... ცივი საღამოებიდან ...

ეს ბოლო პერიოდია განსაკუთრებულ მკაფიო კრიტიკას განვიცდი უსამართლობის მიმართ.. რაღაც ვერაფერზე ვეღარ ვხუჭავ თვალს.. მეზიზღება ეს ვითომ მაგარი საზოგადოება.. სადაც "მაგარი ტიპი" ხარ თუ "გლავნ" სასტავთან ერთად "ჩითავ". სადაც შენი ინტელექტი შენი ჩაცმით

მე- მე მინდა 9 თვის წინ

ხილი ვიპარო მეგობრებთან ერთად... მინდა ვიარო შატალოებზე, მინდა ვიყვირო სიხარულისაგან,როდესაც ფიზიკა ან ინგლისური გამიცდება... მინდა სპორტის გაკვეთილზე ბევრი ვიცინო და ფრენბურთი ვითამაშო... მინდა ბიჭების თამაშის დროს ბადეს ჩამოვეკიდო და ბიჭებს

მაშინაც ასე წვიმდა

მაშინაც ასე წვიმდა,საშინლად წვიმდა,ქუჩაში მოვდიოდი სულ მთლად გაწუწული,მომღიმარი სახით,ნეტავ რა მიხაროდა?იქნებ წვიმა,იქნებ ჩემი სასაცილო გარეგნობა მგვრიდა სიცილს,როცა ჩემს თავს ვაკვირდებოდი.წინ არ ვიხედებოდი,თავაწეული ამაყად მივაბიჯებდი...მეც