ცამდე და ვარსკვლავებამდე

რაღაცნაირად უნებურად, თითქოს კითხვების გარეშე, დაუკითხავად შემოხსენი ჩემი ცხოვრების კარი, ჩემს სამყაროში შემოაბიჯე, ჩემს სულს შეეხე და თან სამუდამოდ დარჩენა გადაწყვიტე. არ წასულხარ...

ა-მონა-რიდი

და მაინც,არვიცი საიდან მოდიან აზრები ან სად მიდიან უკვე დაღუპული ოცნებები,როდესაც საკუთარ თავში, საკუთარ თავს დაამარცხებ...

ვერ გავბედე

გუშინ ქუჩაში დაგინახე!სუნთქვა შემეკრა,ვერ ამოვისუნთქე.ისე მომნატრებიხარ,თურმე როგორ მჭირდები.ისევ ვიგრძენი ,რომ

შემოდგომა

ვერც კი გრძნობენ ისე ფერმკრთალდებიან მათი ხასხასა ოდესღაც მწვანე ფოთლები და მზეც სითბოს უკანასკნელ ნაპერწკლებს მათ უზიარებს.

ვიღაცის მხარდამჭერი(სრულად)

-ყოველთვის,როცა გიჟივით მოცინარს დამინახავ,უბრალოდ მოდი და ჩემი მხარი დაიჭირე,კარგი? კაცი არაფერს პასუხობს,უბრალოდ უღიმის. სიტყვები ზედმეტია ახლა. და “სამყაროში არის ხმა,რომელიც არ იყენებს სასაუბროდ სიტყვებს...უსმინე”

Ocean's eyes

მტვრიან ოთხკუთხედში ერთი ძველი დნიმიკი იდო, ყავისფერი, მოძველებული გიტარის დინამიკი, რომელიც თვალში მოგხვდებოდათ როგორც კი ჩაივლიდით, ის და კიდევ ოკეანის თვალები, თვალები რომლებშიც ერთი შეხედვით ვერაფერს ამოიკითხავდი, მასსავით ცივი, აღელვებული და

ადამიანები და გრძნობები

...ამასთან სახელოებს დაბლისკენ ექაჩები რომ სხვებივით სულთან ერთად ხელებიც არ გაგეყინოს... ხელებს იფარავ, იცავ, მაგრამ სულს?

მეგობრობა

ნამდვილი მეგობარი ყოველთვის შენთანაა. არა მხოლოდ ფიზიკურად, არამედ სულიერადაც კი. მას შეუძლია დაინახოს რა იმალება შენი ღიმილის უკან, მას შეუძლია ერთი შეხედვით გაიგოს როდის ხარ ბედნიერი და როდის გტკივა.

ამოვარდნილი დღეები

რა საზიზღრები ვართ ადამიანები როცა ყველაფერს საკუთარ ინტერსში ვხარშავთ და ვატარებთ. ახლაც მგონი ეს გრძნობა მაწერინებს ამას. გქონიათ შემთხვევა როცა გინდათ რომ უთხრათ თუ როგორ საშინლად გიყვართ იმ ყველაფრის მიუხედავად რაც მოხდა და უფრო მეტად საშინლად

Reading vanity in the reflection.

ანარეკლში ბევრი რამის წაკითხვა შეიძლება, ყოველთვის იმას ხედავ, რაც ილუზიისგან შორსაა და მეტად მოგაგონებს სიმართლეს, ვერასდროს მოატყუებ სარკიდან მომღიმარ ანარეკლს, ვერც მაშინ, თუ ერთსა და იმავეს ათასჯერ გიმეორებ, აზრი არ ააქვს ხომ იცი!? ის