***

-გამარჯობა, ნათლია,-მკრთალად გაუღიმა-როგორ ხართ? -კარგად, ჩემო შვილო. შენ? -გმადლობთ, მეც კარგად. -საუბარი გინდა?-მიხვდა მაშინვე რაც აწუხებდა გოგონას... -დიახ. -გისმენ, ჩემო გოგონა.

უცნაური განცდა

-კარგი, რა . წყვილები გაცნობიდან ერთი კვირის მერეც კი ქორწინდებიან... - უკვე აღარ ესმის მამაკაცის სიტყვები, ფეხზე იცვამს და კარებისკენ მიდის....

წარსულის ნაკვალევი

ოდესმე შენც ყოფილხარ ცუდად,საკუთარი თავი გადაგიყვარებია უფრო მეტიც უარიც გითქვამს.ყველაფერი დაგვიწყებია.მარტოსულადაც გიგრძვნია თავი,მარტოობის განცდა კი დიდხანს გქონია და ახლაც თან დაატარებ

სინანული დაუნდობელი რამაა

ადამინი სინანულისთვისაა გაჩენილი, ცხოვრება ისეთი დაუნდობელი რამაა ჯერ გაიძულებს, ჩაიდინო და შემდეგ ინანო მერე ისე ინანო რომ დღე და ღამე ააგარევინოს, გულის ფეთქვა გაახშიროს და ცხოვრების წესი შეცვალოს.

სულსაც კი,სტკივა ნაიარები...

სასაცილოა როცა ადამიანები სილამაზეს ვერ აფასებენ... ზოგს ცხვირი, ზოგს ყური ან წონა აღელვებს... ოჰ!რომ იცოდეთ,რა ბედნიერი ადამიანები ხართ! ამ ბედნიერებისთვის კი, Ყოველდღე უნდა უხდიდეთ მადლობას გამჩენს!.. ახლა ოცდახუთი წლის ვარ, მაშინ კი, თხუთმეტი

ჩაძირვა

ქვეყნის ერთ პატარა კუთხეში გავიზარდე, ჩვენი ქალაქი არც ისე დიდია, უმეტესობამ მისი ნამდვილი სახელიც კი არ იცი, ყველა სიყვარულის ქალაქს ეძახის. ყოველ ზაფხულს აქ წყვილები დასასვენებლად ჩამოდია, რამდენიმე დღე რჩებიან, უკვე ყელში ამოსული რომანტიკით

პან

"ზოგჯერ, როგორ მესმის იმ ადამიანის, ახლა რომ სადღაც, ცივილიზაციასა და ადამიანებს მოწყვეტილი, ხის ქოხში სარკმელთან ზის და მის წინ გაშლილ ხეებს გაჰყურებს. მერე რა, რომ შეიძლება ასეთი ადამიანი სულაც არ არსებობდეს?!..."

საათი

თვალებგაფართოებული ვუყურებდი ყვავილებით მოჩუქურთმებულ საათს. ეს მრავალჯერ ნანახის პირველად დანახვას ჰგავდა... რამდენჯერ შემიხედავს მისთვის, რამდენჯერ გამიკონტროლებია დროის სვლა, მაგრამ არასდროს გაღწეულა ჩემი

ერთი კვირა

მეგობრები ამჯერად ზღვაზე დასვენების ნაცვლად,მათთვის აქამდე მოსაწყენ ადგილას,მთაში მიემგზავრებიან. მათი ვარაუდები მთასთან დაკავშირებით კი არ მართლდება. მეტიც,მათთან ჩამოსული უცხოელი მოგზაური,ბევრად სახალისოდა და სასიამოვნოდ აქცევს მთაში დასვენებას.

შენი ჩრდილი

შემოდგომის საღამო იყო,აი ისეთი თბილი სიო რომ ჰქრის და სახეზე გელამუნება პატარა ბავშვივით თითქოს ხელი რომ ჩაგკიდა და მიგარბენინებს სადღაც თავისი წრფელი ღიმილით.. -მივდიოდი,მაგრამ სად?