ოცნება, ოცნებად დარჩა...

და განა ღირს ასეთი ცხოვრება, სადაც ოცნება ოცნებად რჩება?! გული ნაწილებად მეშლება, როდესაც იმას მაკადრებენ, რისი კადრებას, ხელის გაწმენდაც ასე უბრალოდ არ შეიძლებოდა, თუმცა რა მიკვირს... ბოროტი ადამიანის გზა ყოველთვის ხსნილია.

ქალბატონ ენს

ცხოვრება ეს ერთი დიდი დაუმთავრებელი მოგზაურობა სადაც ყოველ დიდ გამოცდილებას ძალიან დიდი ტკივლი მოსდევს. შენც ამ ტკივლებით სავსე აგრძელებ გზას და ცდილობ დაიმახსოვრო ის მონაკვეთი სადაც ტკივლი ჯერ ჯიდევ განცდილი არ გქონდა.

ხმა

გაიღვიძე ანა!.. ანა ჩემი გესმის?! აქედან უნდა გახვიდე, შენთვის აქ დარჩენა არ შეიძლება, აქედან გააღწიე და უკან არ მოიხედო დაივიწყე, რომ ჩვენ ვარსებობდით, წადი და სინათლეს შეურთდი, ჩვენთან მხოლოდ ჭაობი და სიბნელეა...

რისი ხმა ისმის?

იმღამეს მსოფლიო დუმდა იმღამეს ყველას სიჩუმე იზიდავდა სიკვდილი კი სიჩუმეს იზიდავდა ყველა სიკვდილისკენ მიექაჩემოდა ეგონათ ხსნა იყო იმ ცხოვრების ხმაურიდან სიჩუმეში ყოფნა ეგონათ ხსნა იყო..

აღსარება საკუთარ გვამთან

ამბობენ ადამიანი ისეთია, როგორ სიმღერასაც უსმენსო... შენ ჩემი გემოვნება კარგად იცი, ტატო... დღევანდელი ამინდისავით ცვალებადი და არაპროგნოზირებადი...

სამორეული

სამყარო შენთან ერთად. ბედნიერებით, სიხარულით აღსავსე. ყოველი დღე იწყება, მთავრდება ღიმილით, პოზიტივით, შენზე ფიქრით, ჩახუტებით, კოცნით...

სახეცვლილი ნახშირბადი

2:24 ფსიქიკა დარღვეულია გრძნობა მაქვს თითქოს ვირტუალურ სამყაროშივარ , თვალის ფერადობამ გადააჭარბა არა იქნებ ეს დასასრულია...

სიყვარულის (ფერი) ხმა

მათ იქორწინეს. უბრალოდ იქორწინეს და ერთად დაიწყეს ცხოვრება. ქალი დიასახლისი იყო. ოჯახის საქმეებს დილიდან დაღამებამდე ადგა თავს.რეცხავდა და ხეხავდა საყვარელ ნივთებს, მერე კი დაღლილ- დაქანცული,ძილს მონატრებული , გვიანობამდე ელოდებოდა მეუღლის

მელანქოლია...

უშენობით აღსავსე წამები ყველაზე სასტიკი აღმოჩნდა ჩემთვის... მიჭირდა თითოეული წამი შენს გარეშე... ჭრილობებს მიმრავალკეცებდა, ის ადგილები, რომლებსაც ჩვენი სურნელი დასდევდა დაუსაბამოდ... გონება წამდაუწუმ მხოლოდ შენ გიხმობდა, ჩემო ერთადერთო იმედო და

ქალი

ბევრი არ უვლია,იქვე ,ქალაქის ძველ უბანში,იტალიურ ეზოში შეუხვია და ნაცნობ სახლთან გაჩერდა.შესასვლელი კარი ძალიან ძველი იყო ,ალბათ : ასი,ორასი,სამასი წლის... "არა სამასის ვერ იქნება" , გაიფიქრა და უადგილო ფიქრმა ღიმილი მოგვარა.