იმედგაცრუებული ზეცა,ჩვენს სიყვარულს დაიტირებს...

ერთ უაზროდ გახუნებულ,გაფერმკრთალებულ დღეს,მაშინ,როდესაც იმედგაცრუებული ზეცა ჩვენს სიყვარულს დაიტირებს,შენ შემოაღებ კარებს...მე კი ვიჯდები ჩემს საყვარელ სავარძელში,შენს მოლოდინში გადაქანცული,შენ კი ვერ დაინახავ ჩემს სევდიან თვალებს,სიგარეტის

ის რაღა..რასაც სახელი ვერ მოვუგონე

პატარა ადამიანის პატარა ნაწილი დიდი აუდიტორიის წინაშე იცით რაზე მინდა საუბარი? არა ეს მეც არვიცი მინდა რომ ვისაუბრო გავაღო კარი ჩემსა და საზოგადოებას შორის და უბრალოდდ გავიგო რამდენად ჰგავს ჩემი ცხოვრება სხვა ყოველდღიურობას.. თითქოს ბედნიერება

და მაინც, რა არის ცხოვრება?!

ცხოვრება, დანიშნულება, იმედგაცრუება. რა არის ცხოვრება, რა არის ჩვენი დანიშნულება? რისთვის ვიბადებით? რისთვის ვიტანჯებით ხანმოკლე ბედნიერების შემდეგ, ან რაღა საჭიროა ეს ბედნიერება თუ შემდეგ ტანჯვა გველის?!  

ქაოსური,ჩემი აზრები...

გაშეშებული ვდგავარ სევდამორეულ სივრცეში,სადაც ჰაერში გაფანტულან ქაოსური, ჩემი აზრები.ჩემი პირველი სიყვარულის გაყინულ სხეულს დავცქერი,რომელიც ჩემს წინ,უჩუმრად წევს.ვაკვირდები მისი სახის თითოეულ დეტალს და კიდევ უფრო მიმძაფრდება სიყვარულის გაშმაგებული

უაზრობის ორიოდე წუთი

თავდაჯერებულობა ეს არის უნარი გქონდეს საკუთარი თავის რწმენა ნებისმიერ საკითხში. თუმცა ამ საკითხშიც საჭიროა ბალანსის დაცვა.ზედმეტი თვადაჯერებულობა ცუდია.ეს ქედმაღალს გამოგაჩენთ. ახლა რამოდენიმე წესი იმისთვის თუ როგორ ვიყოთ თავდაჯერებულები.ანუ როგორ

წარსულის გარეშე

გეცინება საკუთარ ძველ „მეზე“, რომელიც განუწყვეტლივ იმაზე დარდობდა, რას იფიქრებდა პეტრე, პავლე და მეზობელი მაყვალა.. დგები, უფრო სწორედ, მაღვიძარა ძალით გაგდებს საწოლიდან. ჭირივით გეზარება თბილი საწოლის მიტოვება, მაგრამ მაინც სიხარულით ხტები და

მწვანე შენი ფერია

რას მიშვრები გამაგებინე! მაშინაც კი, როცა აღარაფრის მწამს ყველაზე ბედნიერ წამად შენს გვერდით საკურთხევლის წინ დგომა წარმომიდგენია. იმ ხატებს ვთხოვ შენს დაცვას, რომლისაც აღარც კი მჯერა, ამას როგორ ახერხებ? ალბათ ყველაფერი იმ ოხერი თვალების ბრალია,

ოცნებები ხდება ? (ნაწ 1)

ალბათ ყველას ცხოვრებაში არსებობს გარდამტეხი დღე,წამი ან წუთი.დრო,რომელიც ყველაფერს ცვლის,რომელიც გიბიძგებს გაექცე ძველ ცხოვრებას,ან გაიძულებს დაივიწყო ყველაფერი და ახლის შენებას შეუდგე.

სხვისი ქრომოსომები

უკვე აღარც გახსოვს, რამდენი თვის წინ ნახე შენი უახლოესი მეგობარი, რომელიც, მწარე, მაგრამ დინჯი გააზრების მერე ხვდები, შესაძლია, იმაზე ნაკლებად ახლო მეგობარი იყოს, ვიდრე ის იყო მაშინ, ამ გაურკვეველი თვეების წინ, მზე როცა ზენიტში აჭერდა და შენი სახლის

ახალი დღის დასაწყისი

ეს არის ჩემი ისტორია, რომელიც ვიღაცისთვის შეიძლება ნაცნობი სიტუაცია იყოს, ვიღაცისთვის უცხო, მაგრამ გიზიარებთ ჩემს ერთ მნიშვნელოვან დღეს.