უჩინარი მე (თავი პირველი)

ყოველთვის ვფიქრობდი თუ რატომ ვერ მამჩნევდნენ ან მიმახსოვრებდნენ ადამიანები. თავიდან ძალიან განვიცდიდი ამ ყველაფერს, მაგრამ შემდეგ მივეცი უფლება ამ განცდას ჩემში ეცხოვრა. სახლშიც კი მშობლები თითქოს ვერ მამჩნევდნენ, რახან ყველაზე უფროსი მე ვიყავი

შავი ანგელოზი 26 (დასასრული)

მართლა ნეტა როგორ ვეუბნევი და ენად ვუყოფ.-მაგას ცოტახანში განახებ-იცი ნია წეღან ელენეს ველაპარაკე უზომოდ ბედნიერია მიუხედავად იმისა,რომ ჯერ ფეხზე ვერ დგება ბედნიერია რადგან გაგა მის გვერდითა ბედნიერი ვარ მეც

თავშესაფარი - იდუმალი უცნობის გამოჩენა (თავი 1)

გოგონა, მგონი რაღაც დაგივარდათ. - უკან მახედებს ვიღაცის სიგარეტის მოწევით დაბოხებული, ჩახრინწული ხმა.აპარატთან დაცვა დგას. იქვე ჩემი ყოფილი სამსახურის ბარათი გდია, რომელზეც ჩვეულებისამებრ,თანამშრომლის

უსათაურო

-ვხედავ დღეს ადრე ამდგარხარ -ჩაიცინა ბიჭმა-მოკეტე ლაწირაკო-წაილუღლუღა სეულმა და მაცივრის კარი გამოაღო -ლაწირაკო?!ცნობისთვის შენზე ორი წლით უფროსი ვარ! - შეჰყვირა ბიჭმა და თან პირიდან ნარჩენები გადმოუვარდა

იცი, დღეს ჩახუტების დღეა.. ( სრულად)

ჩემი ბედნიერება ერთი თბილი ჩახუტებაა, ყოველთვის და განსაკუთრებით - ჩ ა ხ უ ტ ე ბ ი ს დ ღ ე ს !!!დილით ადრე გამეღვიძა, შვიდის ნახევარი იყო თვალები რომ ვჭყიტე . ზანტად ავდექი, ჩემს ,,მოგონებების ყუთს“ ხელი დავავლე

ნუთუ შეგიყვარდა?

გაზაფხულის მშვიდ საღამოს, როცა უკვე მზე იჩრდილებოდა თბილისს საზარელი ამბავი დაატყდა თავს.კოტე მახარაძე მოკლესო ყვიროდა ყველა.კოტე? იმ დროისთვის ერთ-ერთი გამორჩეული ახალგაზრდა იყო 23 წლის.

შენთან... თავი 7

არ მინდოდა ყველაფერი ასე მომხდარიყო, მაგრამ არ უშავს, ახლა ყველაფერი გარკვეულია და რაც უნდა ის თქვას დათომ, მე ჩემს თავთანაც მართალი ვარ და მასთანაც. -ასეა ჩემო ძვირფასო, მაგრამ ერთ რამეს დამპირდი, აღარასოდეს გაექცე პრობლემას, ყოველთვის თვალებში

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (2)

არა, მაინც ვერ დავიჯერე, რომ აზრზე ვერ მოხვედით ვინ იყვნენ ამაშუკელები. ხო , ვერ დავიჯერე და ქალაქში გავედი მიკროფონით ხელში.

ბედნიერება სვანურად (9)

მაქსიმე კმაყოფილებით აივსო ლილეს საქციელით. გათამამდა და მის ყელზეც გადაინაცვლა. დაღლილი ლილე ერთიანად მოითენთა, მხოლოდ მისი ძლიერი მკლავები იჭერდნენ. სიამოვნებით მიეძინებოდა ასე მის მკლავებში, მისი მოფერებით მიბნედილს. კიდევ დიდხანს გააგრძელებდნენ,

ყინულის გული *2 თავი*

-დარწმუნებული ხარ, რომ ირაკლის უყვარხარ?-საკუთარი ხმა განაჩენივით ჩამესმა. გვანაცას მომხიბლავი, თხელი, ბენდიერებისა და სიამაყისაგან ერთიანად აწითლებული სახე ამოუხსნელი ზიზღით შევათვალიერე. თუმცა თავს მალევე შევუძახე, უღირსი საქციელის მომხრე არასოდეს