მარიონეტი (ოცდამეთექვსმეტე თავი)

ცუდი ამინდი დაემთხვა ბუღას დასაფლავების დღეს. მიუხედავად თოვლისა მაინც იმდენ ხალხს მოეყარა თავი, რომ ცერემონიალზე მყოფთა უსაშველოდ დიდი რიგი გაგარინის მოედნიდან იწყებოდა და თავს ერთ წერტილში, მგალობლიშვილის ქუჩის გზაჯვარედინზე იყრიდა. ალაყაფის

უ'საზღვროდ /16/

-ნუ მიხსნი ... ისუნთქე არაფერს ვაპირებ- თითები თმაში შეუცურა და ტუჩებზე შეეხო- ვგიჟდები ნერვიულობის დროს ტუჩები რომ გიფითრდება -რეზიიი -რატომ ხარ ასეთი ლამაზი? -შენ რომ სულ ჩემზე იფიქრო

ბედთან თამაში (თავი 5)

რა ბავშვივით ჭამო. -აუ კაით რა რას დამცინიხართ-დავმქნჭე სახე-თქვენ არ გიყვართ ნაყინი? -კი მიყვარს განსაკუთრებით შოკოლადის-რაღაცნაიტი ტონით მითხრა,უცბად ჩემსკენ დაიხარა

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 1

-მე როგორ გავბედე და როგორ დაგითხოვე?და თქვენ?თქვენ როგორ გაბედეთ ის რაც გააკეთეთ.მოდიხართ პრეტენზიებით ვითომდა უდანაშაულო ხარ,იმის მაგივრად ამდენი დამამტკიცებელი საბუთი ხელში მიჭირავს ციხეში არ გიკარი თავი,მე მომვარდი და მემუქრები?როგორ მიყურებ

დაუსრულებელი ცხოვრება (თავი მე-5)

დანტემ მანქანა კოპმანიის წინ გააჩერა და მანქანიდან გადმოვიდა. შემდეგ როუზის მხარეს გახსნა კარები და წითურს მკლავში ჩასჭიდა ხელი. როუზმა წარბები შეკრა. თვალი დანტეს ხელისკენ გააპარა, რომელიც თავის მკლავს ძლიერ უჭერდა, შემდეგ ვინს ახედა. - რას

სტეფან როუზი

შევიდა თუ არა ამოდენა დარბაზში პირი გაკვირვებისგან ღია დარჩა. გაფაციცებით ათვალიერებდა აქაურობას,შესვლისთანავე მოხვდა თვალში უზარმაზარი კორიდორი,ლამაზად გამოწკეპილი მოსამსახურე,ამასთანავე კორიდორის მარჯვენა და მარცხენა მხარეებზე ჩამწკრივებული

ცუდი წარსული ბედნიერი მომავლი

ჩემი ცხოვრება არასდროს მიყვარდა და არ მოგატყუებთ არც ახლა მიყვარს. რომ შემეძლოს მოვიკლავდი და დავისვენებდი ამ სამყაროსგან, ბევრჯერაც მიფიქრია ამზე, მაგრამ ერთი რამ მაჩერებს, ეს კი ჩემი ძმაა. წარმოიდგინეთ: ჩვენი მშობლები ავარიაში დაიღუპნენ. მე მაშინ

ორი მოწმე (ნაწილი 2 --12)

გოგონების გასაკვირად, სრულიად ჩვეულებრივ, ორ სართულიან სახლში მივიდნენ, სამაგიეროდ არ გაკვირვებიათ შიგნით კბილებამდე შეიარაღებული დაცვა. ბიბლიოთეკის მაგვარ ოთახში შეიყვანეს და დაცდა თხოვეს.

გრძნობებთან ჭიდილი {6თავი}

ფრთხილად მიუწვა ბიჭი გვერდით,წელზე შეუცურა ხელი და ტანზე აიკრა. მის თმებში ჩარგო ცხვირი,ღრმად შეისუნთქა ჰაერი და ჩუმად დაიჩურჩულა. -რას მიშვები მია?რა მოვუხერხო ამ გრძნობების ჭიდილს?!ვერ მომიშორებ,შენ ჩემი გახდები.-ამ ყველაფერს ჩუმად უსმენდა

ჩემი ,,ტირანი " (თავი 18)

სულ შავებში გამოვეწყვე ,რატომ თავადაც არ ვიცი, შავი სათვალე გავიკეთე ,კარები ჩავკეტე და ნელა დავუყევი სადარბაზოს კიბეებს ..არ მეჯერა ,არ მეჯერა რომ კვლავ ვნახავდი, ჯერაც სიზმარში მეგონა თავი, გული