ერთი უბრალო ამბავი

გოგონა რომელსიცყოველთვის იმედიანი იყო ცხოვრების მიმირთ მას კი არასროდ უმართლებდა მაგრამ მაინც იღიმოდა და არკარგდავდა იმედს რომ ერთხელაც იპოვიდა იმ ბედნიერებას რასაც ეძებდა

ცხოვრება მშვენიერია (1)

როგორ ხართ ჩემო მკითხველო ალბათ მოგენატრეთ უკვე. დიდიხანია არაფერი დამიწერია, ახლაც ვზივარ და ცფიქრობ რა დავწერო ან რაზე. არ ვიცი რა გესიამოვნებათ: სიყვარულზე თუ სხვა რამეზე. თუ შევძლებ რაიმეს დაწერას მინდა რამოდენიმე თემას შევეხო, ყველაფერი

წაგებული თამაში

საყვარელი ადამიანისგან მოყენებული ტკივილი ტანჯვაზე დიდია.ის არც გაძლიერებს.არც პიროვნებას ქმნის შენგან.მხოლოდ ტკივილს გაყენებს.სამარადისო ტკივილის.მიყვარს წვიმა და შემოდგომის სურნელი, თუმცა ახლა ქუჩაში ვერ გავიდოდი ძალიან ცუდად გავხდი და სახლში

უუფლებო სიყვარული (სრულად)

-შენი დანახვა არ მინდა მათე.. ჩვენი ქორწინება იმ წამსვე დასრულდა როგორც კი გაფორმდა,მოდი თავს ნუ მოვიტყუებთ.. ჩვენ ერთმანეთიც კი აღარ გვიყვარს,უბრალოდ აკვიატებაა ეს ყველაფერი..

ველური შროშანები თავი პირველი

-გიყვარს?-არ მინდა ამაზე ლაპარაკი საბა,-მურმანს მივუბრუნდი მთელი ყურადღებით -წამოდი,-მითხრა საბამ როცა გაკვეთილები დამთავრდა-საბა არ შემიძლია მასწავლებელთან ...

უ'საზღვროდ /15/

-ვზივარ გიყურებთ და ვგიჟდები . ყველანი შეყვარებული ხართ ? ასეთი უსაზღვრო და უკიდეგანო რა არის ეს სიყვარული და მაინც რით ვერ მოაღწია ცემამდე? რომ ჩამოვჭკნები მერე მოვა? -ევა დამშვიდდი მოვა შენთანაც -შენ რა გენაღვლება გენაცვალე 17 წლის მერე ერთი ბიჭი

ბრმაა,ძვირფასო,სიყვარული(2)

კიდევ რამდენიმე დღე დარჩნენ რაჭაში.ანდრია ისე უღრენდა გიორგის,საწყალი ბიჭი ორჯერ შეასკდა შიშით ხეს. თბილისიში დაბრუნების შემდეგ გაბრიალი ახლა გეგმას ადგენდა.დუღდა ქალაქი.აგვისტოს ბოლო რიცხვები იყო და წარმოიდგინეთ რა სიცხე იქნეოდა.

ადგილი ფანჯარასთან (თავი 4)

- როგორი ბუტია ყოფილხარ! დამიჯერე, ოდესმე აუცილებლად გავაკეთებ რამეს, რაც ჩემზე წარმოდგენას შეგიცვლის.- უარესობისკენ? - ვკითხე გულუბრყვილო გამომეტყველებით, იმ იმედით რომ ეწყინებოდა და მე ოდნავ მაინც

ფიქტიური ქორწინება თავი 10

-კი. ტანსაცმელი სწრაფად გაიძრო და აუზისკენ წავიდა. ჯერ ის ჩახტა წყალში. მე კაბა აუზის წინ დავაგდე და მეც აუზში გადავეშვი. მართლა ძალიან მაგარი გრძნობა იყო, წვიმის ქვეშ წყალში ვცურავდით. აბელი მომეხუტა.მე ფეხები წელზე

აღარასოდეს დაგკარგავ (მეხუთე თავი)

ვერ წარმოიდგენთ თავი როგორ ვიგრძენი. თითქოს ყველაფერი დავკარგე, თითქოს გული ამომაცალეს. მას შემდეგ ნორმალურად არც გამიღიმია. მალევე მივხვდი ვინც იყო დამნაშავე ამ ყველაფერში.