პაპასკირი და ბაბუციძე 11

- გადი რომ გეუბნება დაუღრიალა ბაბუცამ.მართალია კატოს არსად გასვლის სურვილი არ ჰქონდა მაგრამ გავიდა.-როგორ გაბედე და ჩემ დას ხელი როგორ დააკარე. წამოხტა ფეხზე ბაბუცა და ახლა ის სწვდა,თუმცა ბიჭებმა ისევ

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 14)

-მორჩა?-გულუბრყვილოდ ვიკითხე და საკუთარი ხმა ყურებში მძაფრად და უსიამოვნოდ ჩამესმა. პასუხის მოლოდინში თითოეული პულსის ცემა ყურში გუგუნივით ჩამესმოდა, მიუხედავად იმისა, რომ წინასწარ ვიცოდი,

მომავალი ბედნიერება {5 თავი}

ყველანაირმა გრძნობამ ერთიანად დამიარა ჟრუანტელივით. ნაწილობრივ მიხაროდა და ნაწილობრივ არა. ეს იმიტომ რომ მეთვითონაც არ ვიცოდი, მსურდა თუ არა ალექსის ნახვა. როგორც კი ნენემ დაასრულა საუბარი

სუროგატი დედა.თავი 1

-შენ რომ გხედავ,უფრო მეტიც რომ მეხები ჩემი თავი მეზიზღება და ისეთი შეგრძნება მაქვს,მინდა ჩემს გარშემო ყველაფერი დავლეწო,ასევე შენც მიგაყოლო იმ დამსხვრეულ ნივთებს, ან შენი ხელები დავამტვრიო

შავი ანგელოზი 5

ჯერ ვერ ვიაზრებ რა მითხრა და კვლავ მის სურნელში და სითბოში ვარ დაკარგული...მაგრამ უცბად,გაგას ბოლო სიტყვებს ვაფიქსირებ და ტვინში წითელი მენთება... გაცეცხლებული ვუყურებ და ვეუბნევი:

მდუმარე სასტუმრო - გოგონა არსაიდან ( თავი 1)

არავის ეგონა, თუ მეთიუ ოდესმე დაქორწინდებოდა. უფრო მეტიც, – შეყვარებულთან ერთად ის არავის დაუნახავს… ყველა შეგუებული იყო მის უცნაურობებს და მისი სიმარტოვე არავის უკვირდა.ხომ იცით, პატარა

ვინუჟდენში დაქორწინებულები 9

ალექსმა აუზს შემოუარა და მის მეორე მხარეს მდგარი ხის სახლისკენ გამიძღვა. -ეს მოკრძალებული ქოხი ჩემი საცხოვრებელია-მითხრა მან ცალმხრივი ღიმილით. ქოხიო? ამ სილამაზეს ქოხი უწოდა? -კი მაგრამ... აქ რატომ

ყოველი ოცდამეერთე

...მიყრუებულში აღმოვჩნდი. მივიხედ-მოვიხედე, მხოლოდ მშრალ და ხრიოკ მიწას ვხედავდი. იმდენად უსიცოცხლო იყო იქაურობა, რომ თავი სხვა პლანეტაზე მეგონა. არც მცენარეები, არც ფრინველები, მხოლოდ

ღამის აჩრდილი (6თავი)

-მოვიფიქრე,ვიცი რასაც ვიზამ.ამის შემდეგ კი ის სულელი გზაზე აღარ გადამეღობება-ერთი გადაიკისკისა და ექომ მისი ხმა უფრო შიშისმომგვრელი გახადა.სულ არ ფიქრობდა ლინდა იმ შედეგზე რომსლიც მის გადაწყვეტილებას

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი პირველი) საცდელი

- ეს კი ზვიადის შვილი დემეტრეა - ოჰოო, როგორი სიმპატიური ყოფილა ავალიანების მემკვიდრე, ეხლა ვხვდები, რატომ ემზადებოდა ესე ძალიან თიკო, როგორ უხდებოდა ეს თეთრი პერანგი და მუქი ლურჯი პიჯაკი,