მოურჯულებელი თავი 6

-ილეთები დაგიხვეწავს, ტასო, - სიძულვილით წარმოთქვა კაცმა მისი სახელი და იარაღი პირდაპირ გულში დაუმიზნა, - ერთ ნაბიჯსაც გადმოდგამ და გესვრი. დააგდე იარაღი, სწრაფად! - დაიყვირა კაცმა და ჩაწითლებული თვალებით გახედა გოგოს.-აბა, გისმენთ ქალბატონო ნინი, -

მეორე სახე -4-

- როგორც ჩანს ყველა ქალს არ უყვარს ბევრი საუბარი - მხიარულად თქვა თომამ, მანქანა გააჩერა და სათვალე მოიხსნა.. - აი, გიყურებ წყნარად ხარ, ხმას არ იღებ და ხარ შენთვის ბედნიერი, ხომ ასეა? - უფრო მეტად მოსმენა მიყვარს - ძალდატანებით გაცინა ელენემ - ანუ

ერთჯერადი სტუმარი 18+ (საცდელი)

დღესაც მოხვედი არაა? -ჰმ, რა თქმა უნდა მოვედი, გეგონა ღამეს გამოვტოვებდი? _ ლაღი სიცილით მივუგე თითქოს არაფერი მქონდა სადარდებელი. -კარგი, ნინელი, სასმელი ვიცი რომელიც, მაგრამ ისიც შეარჩიე უკვე რომელ ასოს შემოახტები ამაღამ? -ღმერთო, როგორი ბინძური

გაყინული წუთები.თავი 4

-ვხვდებოდი,ვიცოდი რომ რაღაც ვერ იყო,მაგრამ თუ ასეთი დებილი ვიყავი ეს კი არ ვიცოდი მე კი მართლა შემიყვარდი ქეთი.შენ,შენ კი მხოლოდ ჩემი სახელი და ფული გჭირდებოდა და არა თვითონ მე.წამოდგა,თავის კაბინეტში შევიდა და მთელი ნახევარი საათი წერდა,თან დრო და

განგსტერების სამოთხე (29)

გამარჯობა მეგობრებო..პირველრიგშუ არმინდოდა,რომ ეს დამეწერა მაგრამ ვეღარ მოვითმინე ამიტომაც ახლა ვზივარ და ამას ვწერ..ვერმოგატყუებთ,რადგან ყველას უკვე ისე გიყურებთ როგორც მეგობრებს და მიხარია,როცა ეს ისტორია გახარებთ..ეს მართლა მაბედნიერებს...დიდი

ფიქტიური ქორწინება თავი 1

-სად ხარ გოგო? ყველა შენ გელოდებით? ან ეს შენი დაქალები სად არიან. ჩემო საყვარელო ჩემი გული ამდენს ვერ გაუძლებს. ხომ გახსოვს რომ ძველით ახალ-წელს სასტუმროს გახსნაა. 5 დღე დარჩა გოგო. დილიდანვე თავს მესხმოდა ანდრეა. საშინლად აუტანელი არსებაა. -რა

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [1]

-აი, ნახე! ღიმილიც შეგძლებია! გუდიანივით სიარულს ისევ ეს ირონიული სახე გქონდეს, ჯობია! ხალხს მაინც არ შეაშინებ.-არ ვიცი რატომ, მაგრამ ამ ადამიანის მიმართ საოცარ აგრესიას ვგრძნობდი. მინდოდა რაღაც მწარე მეთქვა და ამისთვის თავს არ დავზოგავდი. -შენნაირი

დროებითი ლექტორი #6

- აჰაამ. - ტელეფონს ვთიშავ და საწოლიდან ზლაზვნით ვდგები. ჩემოდნიდან ჩემი ჰიგიენისთვის საჭირო ნივთებისთვის განკუთვნილ ჩანთას ვიღებ და სააბაზანოში ვიკეტები. 1 საათი მაინც ვრჩები შიგნით, იქიდან გამოსულს მაინც მეძინება, ხალათს ვიკრავ და სამზარეულოში

მარიონეტი (ოცდამეექვსე თავი)

შემფასებლურად უმზერდა ნინო მეუღლესთან ყოველგვარი ფამილარობის გარეშე მოსაუბრე მანდილოსანს. ქალს გამხდარ სახეს ქერა თმა უფარავდა, ასაკით აშკარად ბევრად დიდი იყო გვერდით მდგომ ვაჟთან შედარებით. მიუხედავად კარგად მოვლილი სახისა ღიმილის დროს თვალებისა

მოურჯულებელი თავი 5

-უფანტაზიო, რომ იქნები ადამიანი, - თქვა ანასტასიამ და ბარათი დათოს გაუწოდა, - იგივე წერია, რაც წინა წელს. ლექსი მაინც დამიწერე ან ახალი მოიფიქრე, სიტყვები გადაანაცვლე წინადადებაში, რავიცი, გამაოცე. არა!