Fate decided (სრულად)

დერეფანში უშედეგოდ ვიცდი. მდივანი არსად ჩანს. არადა ამდენი დრო ნამდვილად არ მაქვს. საბედნიეროდ, გზა უკვე ვიცი. მისტერ ნიკოლსის კაბინეტისკენ მივაბიჯებ. მსუბუქად ვაკაკუნებ და კარს ვაღებ. ვხედავ როგორაა მისი მდივანი გადახრილი მის მაგიდაზე და კოცნას

ბატონი შრეკი {სრულად}

მე ანა მაისურაძე ვარ 17 წლის. დამამთავრებელ კლასში ვარ და იცით ალბად ეს რას ნიშნავს, ვინც არიცით გეტყვით ნამდვილ ჯოჯოხეთს. დედა-მაკა მაისურაძე ვგიჟდები ამ ქალზე ჩემი იდეალია ადვოკატი გახლავთ, მამა-ლაშა მაისურაძე ჩემი მეფეა ძალიან მიყვარს ისიც

ძველი "მე" წინა წელს რაჭაში დავტოვე (თავი მეოთხე)

საოცარი ადამიანი ხარ დემნა -ოხ მართლა? ეგ ჩემთვის არავის უთქვია -ხოდა კომპლიმენტად შეიფერე-ვუთხარი და გავიცინე -მატასი ეველინს აპატიე რა -არავითარ შემთხვევაში ეს როგორ ვაპატიო ხოარ გაგიჟდი? -ძალიან ნანობს თავის საქციელს, პატიების თხოვნა უნდა, იქნებ

ქვის გული

შემოფეთება... გოდერძის შუა ქუჩაში შემოეფეთა თავისი დაუვიწყარი გრძნობის ნაყოფი. ელდა ეცა. მიხვდა რომ ის იყო, დიდი ხნის უნახავი სანუკვარი არსება, შავით მოსილი. იფიქრა გულნატკენმა, გზას ავუქცევო,

მეორე სახე .1.

...... -აბა როგორია?- ჰკითხა ელენემ მომავალ სადედამთილოს და საპატარძლო კაბა მკერდთან, კიდევ ერთხელ, შეისწორა.. - ულამაზესი ხარ შვილო - გოგონას ეუცხოვა მარინას მიერ ნათქვამი "შვილო" - იცით, მეგონა წინააღმდეგი იყავით ჩვენი ქორწინების.. ასე უცებ აზრი

სიყვარული და ტყუილი (2 თავი)

ბოდიშს გიხდით დაგვიანებისთვის იმედია მოგეწონებათ ბევრი შეცდომა დავუშვი, რადგან ცუდ სიტუაციაში მომიხდა დაწერა ისეთები დაიწყო მეც კი გავგიჟდი რა ფანტაზია მაქვს თქო შენიშვნები მითხარით.

"დიდებული იყო ის ზაფხული..."

დადგა ნანატრი ზაფხული,უნივერსიტეტი დამთავრდა და ყველაფერმა მშვიდად ჩაიარა,ეს ის სეზონია რომელიც, სიგიჟემდე მიყვარს და ყველაფერი საინტერესო ყოველთვის ამ სეზონზე ხდება. ჰოდა მეგობრებმა გადავწყვიტეთ, სოფელში დაგვესვენა. იმის გამო რომ ბევრნი ვართ და

შეიხის გოგო 9

ჩვენი შესვლა ხომ ეფექტური იქნებოდა მაგრამ ახლა უფრო ეფექტური იქნება რადგან შენი ეჭვიანობის გადამკიდე ძალიან დავაგვიანეთ და,ჰო!უმშვენიერესად გამოიყურები! ტუჩებზე მოწყვეტით მკოცნის და წინ მიძღვება. ღმერთო რა ძლიერად მიყვარს ეს ადამიანი?!

დასასრულის დასაწყისი (თავი მეხუთე)

- შენ კი ნეტა იცოდე როგორ გიხდება ეს კაბაა - ნელნელა მომიახლოვდა, ხელი წელზე მომხვია და თავისკენ მიმიზიდა - ნეტა იცოდე როგორ მინდა ახლა, ეგ პომადა მოგაშორო, მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან გიხდება

შეცდენილი (თავი I)

ანო დეე ადექი სკოლაში დაგაგვიანდება. ასე იწყება ჩემი ყოველი დღე... რით ვერ შევაგნებინე ამ ხალხს რომ არ მაინტერესებს საერთოდ ეს სკოლა? რა მნიშვნელობა აქვს სახლში დავრჩები თუ შატალოზე წავალ?