არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (19 თავი)

-...-ხმას არ იღებდა,ამაზე უფრო გავბრაზდი და გვერდით გავიწიე-მერი,დაქორწინებული ხარ?-გავუმეორე კითხვა.-ვიყავი.-მის ბაგეებს მხოლოდ ეს სიტყვა მოსწყდა და ისიც ძლივს გასაგონად,უეცრად მისი თვალებიდან ცრემლები წამოვიდა.-მომიყვები?-ვთხოვე წყნარად და ისევ

რაც ზაფხულში ხდება , ზაფხულშივე რჩება..(ნაწილი 7)

იმ დღეს გარეთ გასვლა არ მინდოდა , თავს სუსტად ვგრძნობდი და ფიზიკურზე მეტად სულიერად ვიყავი განადგურებული..რამდენჯერაც ჩამთვლიმა კოშმარებში გადავეშვი.. ვიხრჩობოდი , მე კი არ ვსვავდი წყალს , წყალი სვავდა ჩემს სულს და სხეულს.. ყვირილით ვიღვიძებდი და

სამუდამოდ 3

-დახმარება ხომ არ გჭირდება?მგონი რაღცის გაკეთებას ცდილობდი.-ისევ ჩაეცინა -მე აქ ჩემს დაქალთან ერთად გავიჭედე.-ვთქვი თუარა გამახსენდა რომ ჩემთვის სრულიად უცხო ადამიანს ვესაუბრებოდი ამის გაფიქრება და ჩემი ადგილიდან მოსხლეტვა ერთი იყო. უცებ უცნობი

გულის ფეთქვის მიზეზი (თავი 4)

აივანზე მდგარი მამაკაცი კარგახანს სიგარეტს ეწეოდა. მზის ჩასვლის ყურებით გართულს აღარც გახსენებია იქვე მაგიდაზე მდგარი ფინჯანი, რომელშიც საგულდაგულოდ მოდუღებული ყავა უკვე გაციებულიყო. მისი არსებობა სახლში შესვლის დროს გაახსენდა, როდესაც საღამოს

ისტორიები რომლებიც საუკუნებს გაუძლებენ

ეგონა ყველაფერს ვაპატიებდი, უფრო სწორად ყოველთვის ყველაფერს ვპატიობდი. მარტო დარჩენილ დღეებსაც, მის მონატრებაში გათენებასაც, მარტო დატოვებასაც. ყველაფერს ვპატიობდი, როცა ვიცოდი რომ დაბრუნდებოდა, დამირეკავდა, მომწერდა, ან სახლში მოსულს იქვე

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (დასასრული)

-ალექსანდრე უყურებ რა ფორმაში დადის?-ბოლპს ვეღარ მოითმინა და ჩემთან რადგან ვერაფერს გახდა დემეტრესთან მივიდა. -კარგი რა დემეტრე?იაროს,შენ მაინც რაში გეშლება ხელი? -მართალი საყვარელო,შენ რაში გაინტერესებს ამას რა ეცმევა.-ქერა აწიკვინდა.

ქეითის ცხოვრება (პირველი და მეორე თავი)

გამოვედი ნარკოზიდან...თვალები გამინათდა...ტვინმა ფუნქციონირება დაიწყო...ვსუნთქავ...ვსუნთქავ 7 საათიანი ოპერაციის შემდეგ. მე გულის დაავადება მჭირს.ჩემი გულის ორივე სარქველი განადგურებულია,დაფლეთილია.ოპერაციის შემდეგ თითქოს თავიდან

დაბრუნება (თავი1)

ისე მომეწონა ისე მივეჯაჭვე ისე მივეწებე ისე შემიყვარდა გონზე ვერ მოვედი. გიგი ნამდვილა კარგად რომ გავიცანი ჩვიდმეტი წლის ვიყავი, ამპარტავნებაში არ ჩამომართვათ მაგრამ ზედმეტად ლამაზიც,ცხოვრებით აღტაცებული,ბედნიერი და მხიარული დედის ერთა გოგო კესო

სულიერი გამოცდა (თავი 10)

გამოფხიზლებისთანავე მივხვდი, რომ ჩემს ოთახში არ ვიყავი. წამოვდექი, თავბრუს ხვევა ვიგრძენი , მაგრამ არ შევჩერებულვარ. ქვევით ჩასასვლელ კიბეებს დავუყევი, მისაღებ ოთახში ლუკა და მამამისი იყვნენ. - ეს როგორ გააკეთე მამა? - რა მექნა ლუკა მითხარი,

სინათლემ სიბნელეში ჩამკარგა (8)

- ხუთი წელი და აგერ უკვე მეათე თვეა, ნინო. თითქმის მეექვსე წელია შემოვდიოდი და მხოლოდ შენ გხედავდი, თვალებ დახუჭულს. ექვსი წელია შენი თვალები მესიზმრება. მე და შენ ხომ ასე ვლაპარაკობდით. ხომ ერთმანეთის თვალებში ვპოულობდით ერთმანეთს. მერე რა რომ ერთი