ის დაბრუნდა4 თავი

ის დაბრუნდა(4 თავი) დღეს უკვე 24 წლისამ გავიღვიძე.ჰოო დღეს ჩემი დაბადების დღეა.ქვემოთ ჩავედი.სანდრო და მარიამი დამხვდქ ქვემოთ ტორტით ხელში. რალამაზი დღეააა,რანათელი მზეაა,იმიტომ რომ დღეს თაკოოს დაბადების დღეააა.გილოოცაავთ თაააკს. (თაკო)-მადლობაა

მე შენამდე (თავი-2)

ახლა უკვე აეროპორტის წინ ვდგავართ მე და ნიკა ბარგებთან ერთად ნიკა კიდე ტაქსს აჩერებს, შიგნით ვსხდებით. ქვენ წარმოიდგინეთ და თავი არ შემიწუხებია აქეთ-იქით გახედვებით რუსეთში ნამყოფი ვარ და ვიცი როგორი გარემოცაა.მინდა ამ შეხვედრაზე საკმაოდ

პიცა გამოძახებით - 7

მისაღებში დივანზე ვიჯექი და თორნიკეს ჩემს კალთაში ჩაედო თავი. მის თმებში დავაცურებდი ჩემს თითებს. მუცელზე ჰქონდა ხელები მოხვეული და ეძინა. როგორი განადგურებული იყო. ჩემი თავის შემრცხვა, როგორ ვიფიქრე, რომ ასე, უბრალოდ, წავიდოდა. არ მასვენებდა იმაზე

ვარდები

რაღაცნაირი დღე იყო... ყველას ცხელოდა, მე დიდად არა... ყველა წუწაობდა, მე ვერ ვიტან როცა წყალი მესხმევა, ამიტომ მე არა... რაღაც უაზროდ ვიყავი... სახლიდან არ გავსულვარ, ჩემი ოთახის ფანჯრის რაფაზე

განგსტერების სამოთხე (28)

არა,არა.ყველაფერი რიგზეა.რაღაც საბუთები მაქვს გამოსართმევი ამიტომ გკითხე,იმედიმაქვს მალე დაასრულწბს..მადლობა.შეგიძლია სამუშაოს დაუბრუნდე.. გიორგი მის მაგიდასთან დაჯდა და დემეტრეს დაურეკა.

სულიერი გამოცდა (თავი 15)

მაქსიმე რამდენიმე დღეში დაბრუნდა ბათუმში. მისი სიცივე, რომელიც შინაგანად მოდიოდა სულს მიყინავდა. არ მიმჩნევდა, ისე მექცეოდა თითქოს არასდროს არ ვყოფილვართ ერთმანეთისთვის რაღაც მაინც. ბავშვებთან ვცდილობდი დამემალა ჩემი ტკივილი, თუმცა ღამით ხშირად

თავდავიწყებით (სრულად)

ასე მეგონა ყველაფერი მესიზმრებოდა, ვგიჟდებოდი, აქეთ იქეთ ვიყურებოდი გაოცებული, ცრემლები მდიოდა და ვერაფრით ვჩერდებოდი. სიგიჟე, სრული სიგიჟე იყო ეს ყველაფერი.

მიშო ჯორდიანზე გსმენიათ? (თავი 7)

- ორი დღე იყო დარჩენილი სოფელში წასვლამდე,თებემ აიტეხა ჩემ გოგონებს გაგაცნობო და "1904" - ში წაიყვანა,შესვლისთანავე რაღაც უცხო დაეუფლა,თითქოს პირველივე ჩასუნთქვაზე გაუშინაურდა გარემოსო,თავისი ადგილი დაიკავა გოგონებთან და ღიმილით გაეცნო თითოეულს. -

ოსლოში (მეორე თავი)

ათ წუთში მე და კამილა კაფესთან ვიყავით.დღე ისე როგორ ჩაივლიდა,ის ხეპრე რომ არ გამოჩენილიყო მაინც და მაინც იქ,სადაც ჩვენ ვიყავით.ვიღაც ბიჭთან ერთად იჯდა და ფორთოხლის წვენს სვამდა,თან რაღაცაზე გულიანად იცინოდა.მისი ხარხარი ყველას,რომ გაეგო,კაფე

მე შენამდე (თავი-1)

მოგესალმებით...'მე შენამდე' ეს ჩემი პირველი ისორიაა ამ ისტორიაზე საკმაოდ დიდ იმედებს ვამყარებ.დიდი ხანია რაც მინდოდა ისეთი ისტორია დამეწერა რაც ნაწილობრივ ჩემს ცხოვრებასაც შეეხებოდა და ასევე ფანტაზიითაც იქნებოდა გაფორმებული.ასეც მოვიქეცი ისტორია