მე შენ და ქობულეთი (2)

ორსართულიანი სტანდარტული სახლი შიგნიდან კომფორტული..ჩემი ოთახში წამში ვიპოვე იქ დიდი თეთრი როიალი იდგა..მისი ჟღერადობა შევამოწმე...შემდეგ ტანსაცმელი ამოვალაგე და კარადაში შევალაგე..მგზავრობისგან დაღლილი ქვემოთ ჩავფრატუნდი და მაგიდასთან დავჯექი.. -ოჰ

კაფანდრა [21]

შინაგანად შეშინებული ცალ თვალს გამუდმებით შემოსასვლელი კარისკენ აპარებდა. დაძაბული მისჩერებოდა მის მისაღებში მდგარ პოეტს და ცდილობდა მისი ქმედებები წინასწარ ამოეცნო. მამაკაცი არ ჩქარობდა, მზერით ცდილობდა ლოლას შეშინებას და მდგომარეობიდან გამოყვანას,

❝ მირანგული ❝

"როცა წაიკითხავ შენ "ჩვენ ისტორიას" ყველაფერი დაგავიწყდება, და "ყველაფერი" გაგახსებდება...მერე, გაგეღიმება და ყველაფერს თავიდან იგრძნობ..." – მიმი ჯიშკარიანისაერთოდ, როცა ადამიანი გიყვარდება ყველა გკიცხავს, და ისე ამბობენ: „არ შეიყვარო“, „ის შენი

მწვანეთვალება დემონი ნაწილი მეორე, 6თავი

-ეს მოიხურე,თორემ აქ სიცივეა და გაცივდები.მზრუნველად უთხრა ბექამ.ელენეს კი მის ხმაზე შეაჟრჟოლა და დაიბნა.არ შეიმჩნია,პლედის ბოლოებს ხელი მოხვია და მჭიდროდ შემოიკრა. -შენ აქ რა გინდა?უკან დამდევ? -შენ წინააღმდეგი ხარ?-სკამის საზურგეს დაეყრდნო ბექა

მშობლიური კერა 2

სათვალე გაოფლილ ცხვირზე ცურდება. ღრმად სუნთქავს . სათვალეს ისწორებ , მხრებში იმართება და მყარი ნაბიჯებით წინ მიიწევს . უკვე მოაჯირს ზურგით ეყრდნობა და ძირს იხედება . არც მთავარი გმირი იყო რომ გადარჩენილიყო . სანამ ამოვიდოდა მზად იყო ყველაფრის

ნიძლავი!(3)

გეგმის ჩაშლა და საბედისწეროგადაწყვეტიება სამსახურში კომპაიაშიიდის სადაც დემეტრწსან უნდა დაიწყეს მუშაობა თუმცა ყველაფერი სხვაგვარად წარიმართება და თავზარს სცემს დემეტრეს შემთავაზება რონმელსაც საერთოდ არ მოელის ვიონაც არიცის თავს როგორ იკავებს რომ არ

რაც ზაფხულში ხდება , ზაფხულშივე რჩება..(ნაწილი 4)

- ცოტახნით დაგვტოვე -თუ მალაქიას უნდა მხოლოდ იმ შემთხვევაში ლუკამ მუჭი შეკრა და მთელი ბრაზი მასში მოაგროვა.მისკენ გადადგა რამდენიმე ნაბიჯი. თითქოს დრო გაიწელა და ყველა ნაბიჯს, ქმედება შენელებულად ვხედავდი.. ნელ-ნელა ხელს მაღლა სწევდა.

სამუდამოდ

ზაფხულის არდადეგებზე ვაპირებდით დასასვენებლათ წასვლას, ეს კი ჩვენ ოჯახში ძალიან სადაო თემაა.იო და ვიკა ყოველთვის ზღვას ამჯობინებდნენ, მე რატომღაც მთა მერჩივნა. მაგრამ, უმრავლესობის გადაწყვეტილებით ყოველთვის ზღვაზე მივდიოდით. სწორედ ამ საკითხის

ერთი ნაბიჯი ბედნიერებისკენ (პირველი თავი)

ამბავი , რომელიც ახლა უნდა მოგიყვეთ შვიდი წლის წინ დაიწყო , როდესაც ნენეს მშობლებმა კითხეს , თუ რომელი წასულიყო საზღვარგარეთ სამუშაოდ . უკვე მესამე წელი სრულდებოდა რომ მამამისი სამსახურიდან გამოუშვეს და იმის გამო რომ ორმოც წელს გადაშორებული იყო

პირველი სიყვარული (12)

ყველაფერი მაშინ აირია როდესაც განყოფილებაში მიგვიყვანეს და დავინახე ჩემი მშობლები როგორი განადგურებულები იყვნენ და იმ წამს მივხვდი რომ მათთვის მნიშვნელოვანი ვარ.პოლიციელმა როგორც დამარიგა ისე ვპასუხობდი კითხვებს,ძალიან შეშნებული ვიყავი და მეგონა თუ