პიცა გამოძახებით - თავი 3

-კესო, გამოფხიზლდი, თორემ გაკოცებ. - შემოუძახა დემნამ სიცილით. ნათიას გავხედე, თუმცა რეაქცია არ ჰქონია, პირიქით - გაეცინა. რაღაც საეჭვოდ მომეჩვენა. საბოლოოდ, კესომ და დემნამ მოიგეს. -კესოს კოცნის შეეშინდა. - სიცილით თქვა ლილემ. -ვისა აქვს სურვილი

გულს ვერ უბრძანებ (2)

მოგესალმებით, ესეც მეორე თავი ბოდიში დაგვიანებისთვის.ოთახში დაძაბულობამ დაისადგურა, თითქოს ყველა რაღაც ზეციურმა ძალამ გაყინა და ადგილიდან დაძვრა ვერავინ მოახერხა. მხოლოდ და-ძმის სახეზე გაიკვალა მარილიანმა სითხემ გზა. ნუცამ იცოდა, რომ ოდესმე

ყინულისფერი (ნაწილი 2)

ისევ დაიწყო გაუთავებელი ფიქრები იმაზე როდის ვნახავდი. სასტუმროში მისვლისას ვიცოდი გრძელი საუბარი მელოდა დედასთან და ტაქსიშივე სულიერად მოვემზადე ამისთვის.საუბარი ერთობ სტანდარტული იყო სანამ იმ მტკივნეულ საკითხს არ მიუახლოვდა რასაც უკვე დიდი ხანია

რაც ზაფხულში ხდება , ზაფხულშივე რჩება..(ნაწილი 6)

მზის სხივები დამთამაშებდნენ სახეზე. თვალები გავახილე, საათს დავხედე და მომზადება დავიწყე.. არ მინდოდა მდინარეზე წასვლა.. წყლის შიში იმდენად არის მოდებული ჩემს გონებას, რომ ფიქრიც მზარავს.. ფიქრი იმაზე, რომ ზღვაც, ასეთი მშვენიერება ათასი გზააბნეული

ბედნიერი ზაფხული (მესამე თავი)

ამ ისტორიაში მე მოგითხრობთ ზაფხულის გიჟურ დღეებზე მეგობრებზე და დიდ თავბრუდამხვევ სიყვარულზე რომლებმაც დიდი წინააღმდეგობების მიუხედავად მაინც შეძლო გაეერთიანებინა და სრულიად შეეცვალა დამიანესა და თაიას ცხოვრებანელ-ნელა იწურებოდა ერთი კვირა თბილისშიც

სულიერი გამოცდა (თავი 9)

მაგრამ ახლა ვხვდები, რომ ერთ წელს ძალიან დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა. ზუსტად ამ ერთმა წელმა შეცვალა ჩემი ცხოვრება, ზუსდაც ამ ერთმა წელმა გამიჩინა სიცოცხლის სურვილი, ამ ერთმა წელმა დამისახა ცხოვრების მიზანი.- როგორ ხარ ლიზა? - კარგად, ლუკა შენ? - რა

პირველი სიყვარული 7 თავი

რამდენჯერმე დარეკა ზარი,კარი არავინ გაუღო.იმას თუ გავითვალისწინებ რომ დილის ექვსი საათი იყო არცაა გასაკვირი,ცოტა ხანში კი გაისმა ფეხის ხმა კარს უკან.მალე კი ხალატსჰი გამოწყობილმა 50 წლამდე ქალმა გადაუღო,თან ბუტბუტებდა საყვარლად. -ამ გაუთენებელში ვინ

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (18 თავი)

უკან გამოვიწიე და კიდევ ერთხელ წავაწყდი მის კუნაპეტივით შავ თვალებს...მაგრამ წამში გავიაზრე,რომ ისინი არ იყვენენ,ძალიან ჰგავდნენ, მაგრამ არა... -ელენე...-დავიჩურჩულე და მონატრებულს კიდევ უფრო ძლიერად შემოვხვიე ხელები. -რამდენი ხანი გავიდა...ვიცი,რომ

შეიხის გოგო5

მისაღებში შევდივართ.პიჯაკს იხდის და იქვე დივანზე უხეშად ისვრის.ჯიბეებში ხელებს იწყობს,შუშის კედელთან მიდის და ჩემგან ზურგ შექცევით დგება.ღმერთო თავს რა ცუდად ვგრძნობ.დაჯდომა მინდა.რადგან ამდენი ნერვიულობით და შიშით ფეხები მეკვეთება,მაგრამ იმდენად

გეი ბიჭის დღიურები თავი (12)

გარკვეული დროის მანძილზე ასე ვისხედით,მხოლოდ ჩვენი შიშისგან გამოწვეული ოვაციების ხმა ისმოდა, სიმართლე რომ ვთქვა არ ვიცი რატომ მესიამოვნა მისი ასეთი საქციელი ჩემდამი. ალბათ იმიტომ რომ თავს ცუდად ვგძნობდი, დამშვიდება მჭირდებოდა სხვა რამეზე ყურადღების