სიკვდილმისჯილი (მერვე თავი)

პირველ რიგში გინეკოლოგთან მივედით. პატარა დავათვალიერეთ და ყველაფერი კარგად ჰქონდა. მერე ნიკუშას თხოვნით ფოტოც გადავუღეთ. ნიას თხოვნით გოგო იყო თუ ბიჭი ექიმმა არ გვითხრა. უნდოდა საიდუმოდ ყოფილიყო მის დაბადებამდე. მერე საქორწილო კაბების ასარჩევად

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს...თავი 14

-იცი სახლში რომ მოდის, მთელი საღამო დგას და ტელეფონზე ლაპარაკობს. შაბათ კვირას მასთან ერთად ატარებს. მისთვის უჩინარი გავხდი. განვიცდი. -აშკარად ყურადღების ნაკლებობა გაქვს. ზედმეტად ხარ მასზე მიჯაჭვული. ვიცი რომ ემოციური ხარ, შენი მესმის მეც

ოქროს თმიანო!

ჰეი ოქროს თმიანო! მომესმა ხმა ქუჩაში მიმავალს,მაგრამ არ მიმიხედავს უკან,ისე განვაგრძე სიარული. -ჰეი გოგონი,დამიცადეთ თქვენი საფულე! ისევ მომესმა ხმა და სიარული შევანელე.ჯიბეები შევამოწმე და რომ მივხვდი ეს ძახილი ჩემი მიმართულებით იყო,უკან მიხედვაც

ფითილი #2

არ ვიცი სიზმარში ვარ თუ ცხადში, კლდესთან ვდგავარ. ეს კლდე არცისე მაღალია, თუმცა ბოლო არ აქვს. ვცდილობ ნაბიჯი გადავდგა, მაგრამ არ შემიძლია, თითქოს რაღაც ძალა ქვემოთ მექაჩება. საიდანღაც ჩემი შვილის ხმა მესმის, თავსაც ვერ ვატრიალებ. ყველაფერი იმდენად

სონატა (თავი 1)

"რაც უფრო ღრმად შეტოპავ ტალახში მით უფრო ჩაიფლობი შიგ" ასეთი უხეში გამონათქვამი არსებობს და სწორედ რომ ეს შეესაბამება ამ პატარა გოგონას ცხოვრებას.ადრიანამ სასტიკი სიყვარულის

იქ სადაც 10

ალექსანდრე მიყურებდა და გაკვირვებული იყო ჩემი მსახიობური ნიჭით.. - გასაგებია, ძალიან დიდი მადლობა, გამოძიება გაგრძელდება. ოფიციალურად ჩამომართვა ხელი ინსპექტირმა და ოთახი დატოვა.

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (8 თავი)

დილით რომ გავიღვიძე თავი მისკდებოდა და ფეხზეც ძლივს წამოვდექი,გუშინდელი ღამიდან რამდენიმე დეტალი მახსოვდა და ისიც ბუნდოვნად. ოთახიდან გამოვედი და აბაზანისკენ წავედი თვალების ფშვნეტით,როდესაც რაღაც მკვრივს დავეჯახე და წელზე ხელები შემომეხვია.

გულის ძახილი 11

-შვილო სესილი.ელფიატის ჰყავხარ შეპყრობილი და უნდა მოერიო,ის შენგან უნდა განდევნო შენიდან,შენით.ლუკა წავიდა,დასანანია,მაგრამ ის აღარ მოვა,აღარ დაბრუნდება.შენ კი წინ ახალი ცხოვრება გაქვს.იქნებ გიორგიც იგივეს გრძნობს შენს მიმართ დაფიქრებულხარ ამაზე?

ფითილი #2

არ ვიცი სიზმარში ვარ თუ ცხადში, კლდესთან ვდგავარ. ეს კლდე არცისე მაღალია, თუმცა ბოლო არ აქვს. ვცდილობ ნაბიჯი გადავდგა, მაგრამ არ შემიძლია, თითქოს რაღაც ძალა ქვემოთ მექაჩება. საიდანღაც ჩემი შვილის ხმა მესმის, თავსაც ვერ ვატრიალებ. ყველაფერი იმდენად

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (7 თავი)

ის თავის ოთახისკენ წავიდა,მე ცოტა ხანი ისევ ისე ვიჯექი და წარსულს ვიხსენებდი,ავდექი და ჩემი ოთახისაკენ წასვლას ვაპირებდი,როდესაც უკან მოვბრუნდი და დაუფიქრებლად გავაღე მერის ოთახის კარი.ისეთი ლამაზი იყო,ანგელოზივით ეძინა... მე კი ვიცოდი რომ ის მალე