ბედნიერების მოლოდინში(1 თავი)

ალბათ ბევრ ადამიანს უფიქრია ცხოვრებაზე. მის მნიშვნელობაზე და იმაზე თუ რას წარმოადგენს ის ამ ცხოვრებაში. ყველა ცდილობს თავისი კვალი დატოვოს თავისი სიკვდილის შემდეგ. მაგრამ, არიან ისეთებიც, რომლებიც უბრალოდ საკუთარ თავზე ფიქრობენ და არ ანაღვლებთ სხვა.

საყვარელი ვენები. VII, VIII და IX დღე

ამ სიზმრების გადამკიდე, ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება რომ ორი ცხოვრებით ვცხოვრობ. დაძინებამდე და დაძინების შემდეგ. უკვე ერთმანეთში მერევა რომელი უფრო რეალურია. ამ ღამეებით თითქოს წარსულს ვინაზღაურებ. იმ დროს, რომელიც აუნთებლად ჩაიფერფლა. ავარიის შემდეგ

რაც ზაფხულში ხდება , ზაფხულშივე რჩება..(ნაწილი 2)

ცხვირი ისე მაღლა ავაბზუე თითქოს ულამაზესი მქონოდა.. ბევრნი იყვნენ ელენე , გიორგი. რეზი, დათი , ნიკა, გურო და უხსენებელი ლუკა.. კიდევ ორი,რომელიც ვერ ვიცანი.. სამეგობროში მხოლოდ მე და ელე ვიყავით გოგოები, ამიტომ ყოველთვის ყურადღების ცენტრში გვიწევდა

მე, შენ და მორჩა. (სრულად)

ეგონა ყველაფერს ვაპატიებდი, უფრო სწორად ყოველთვის ყველაფერს ვპატიობდი. მარტო დარჩენილ დღეებსაც, მის მონატრებაში გათენებასაც, მარტო დატოვებასაც. ყველაფერს ვპატიობდი, როცა ვიცოდი რომ დაბრუნდებოდა, დამირეკავდა, მომწერდა, ან სახლში მოსულს იქვე

შენამდე ჯოჯოხეთი გამომივლია (თავი 2)

ალექსანდრე ჩემს გვერდით გადმოჯდა და ხელი მომკიდა მინდოდა გამეშვა, მაგრამ თან არ მინდოდა უცებ ჩემსკენ წამოიწია და უცებ რაღაც თბილი სასიამოვნო შევიგრძენი ჯერ თვალებზე რომლებიც დახუჭული მქონდა, მერე ლოყაზე, და ბოლოს ტუჩებზე, ტუჩებზე ვიგრძენი ეს სითბო

იქ სადაც 12

კეთილი იყოს შენი გამოჩენა ლინდა, როგორ მოგვანატრე თავი? ლექტორი მესალმება ღიმილით. - დიახ, რამოდენიმე დღით სოფელში ვიყავი. ლექტორს ზურგს უკან შავებში ჩაცმული კაცი დაცინახე, იმალებოდა, მაგრამ არც ისე კარგად.

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 8. ახალი ცხოვრება, მოულოდნელობა და შუშა

ჯერ გათენებული არ იყო, ნომრიდან რომ გამოვედი და მანქანების სადგომზე მივედი. ერთიანად მაკანკალებდა. ნახევარი საათი ველოდი, ეგებ ვინმე გამოჩენილიყო. ბოლოს, ვიღაც ტიპი დავლანდე. შვიდი საათისთვის გამოვიდა ავტოსადგომზე

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (14 თავი)

-ტანსაცმელი მანქანაში მაქვს.-ქვევით ჩავიდა,ტანსაცმელი ამოიტანა და ჩაიცვა.-წავედით?-ერთად ჩავედით, მან როგორც ყოველთვის კარი გამიღო,მაგრამ მე ახლაც უკან მოვთავსდი.-კიდე არ ვიმსახურებ?-გაეცინა და მანქნა დაძრა.-ხომ იცი რატომაც.-ვუთხარი და მიზეზის

ნიძლავი(2)

მოკლედ დილით როგორც კი გავიღვიძე მაშინვეგეგმის შესრულება დავიწყე პირველ რიგში მანქანაზე ,,ჯიპიესი" უნდა დამემონტაჟებინა რომ გამეგო მისი ადგილმდებარეობა და როგორც ჩრდილი ისე დავყვებოდე ყველგან.საათს დავხედე და 9 ხდებოდა,კურსელს დავუკავშირდი და დღეს

მიშო ჯორდიანზე გსმენიათ? (თავი 3)

- მეორე დღეს შვიდზე ყველა ჯორდიანების ჭიშკართან უნდა შეკრებილიყვნენ,როგორც შემდეგ გაირკვა ქეთათო თორნიკეს გარეშე არ მოდიოდა და ამის გამო მისი წამოყვანაც აუცილებელი გახდა,ანუ მოკლედ რომ აგიხსნათ იქ კარგი არაფერი მოხდებოდა,ან მიშოს შემოაკვდებოდა