გულის ძახილი.თავი 6

არსებობს გამოთქმა,რომ სიყვარული არ კვდება,რომ თუ სიყვარული ნამდვილია გაუძლებს ყველაფერს.თუმცა მყარად და სრულყოფილად რომ იგრძნო თავი და დარწმუნდე შენი გრძნობა ხელშეუხებელია და მხოლოდ შენია,შენ შეგიძლია მისი დაცვა,დიდი და რთული გზა იქნება

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი

ლონდონში ბინა ვიქირავე და გადავწყვიტე ახალი ცხოვრება დამეწყო,სამსახურიც ვიპოვე და ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი დიზაინერი გავხდი, მეგობრებიც გავიჩინე, რომლებიც მუდამ მხარში მედგნენ,სამყაროს გავემიჯნე,აღარც კარგი იყო ჩემს გარშემო და აღარც ცუდი,ვიყავით მე

ისინი (ისტორია III სრულად)

-ჯანდაბა რა გამიკეთე ასეთი.. რატომ ვერ ვუმკლავდები გულს და ეს გონებაც რატომ აჰყვა გამაგებინე -მეც არ ვციი თორემ სენნაირ ჯიუტ სვანს არ შევიყვარებდი ! -სიყვარულს მიხსნი ახვლედიანო? -ახლა მიხვდი?

1999 #წერილები

-დავრეკავ და გავიგებ. -არ ვაპირებ, ვიღაც მარგიანის ლაყბობაზე ბოდიალს. მაგ ნაბი**რის გამო კინაღამ სამუდამო ხეიბრობა მომიწია. ჩემი ხელით ჩავაძაღლებ. -კარგი და მერე მე წარბშეუხრელად ვადევნებ გეგეს მიერ შენი ყელის გამოჭრის ცერემონიალს! გიგა, ერთხელ

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 3)

მთელი ცა ვარსკვლავებით მოჭედილიყო, ჰორიზონტამდე მიუყვებოდა ციმციმა წერტილები, ღრმა ლურჯ ცაზე. ეს ღამის ყველაზე მშვიდი პერიოდია, ღამის ორ საათზე ყველაფერი მშვიდდება, არც არავინ დაასეირნებს აღრენილ ძაღლს, არც კატის ჩხავილი ან ლოთების გაბმული სიმღერა

თავადაზნაურული ამბები (13)

შუაღამე იყო,საწოლში გაშოტილი ვიწექი და თავს ვაიძულებდი დამეძინა.რომ ცოტახნით მაინც არ მეფიქრა ნიკოლაზე,არ გამეხსენებინა ის ყველა უაზრო სიტყვა,რაც ბოლო ნახვისას ვუთხარი.საბოლოოდ კი ისე მოხდა,რომ ამდენი ფიქრისგან შერყეული ტვინი კიდევ უფრო ამტკივა და

მომეცი ხელი ...1...

-არა...ვერ. ამდენი ხანი გავიძახდი ვიღაც მოწონს ჩვენი ბიჭებიდან-თქო და არავინ მიჯერებდა. მაგას ვინ შეხედავს გოგო, ყველას ვისაც შარვალი აცვია, წინ თავის მკერდს ულაგებს, თან ისე რომ სხვაგან ვერ გაიხედავ, გეგონება ვინმე მაგის უნახავი იყოს.ხოდა ბევრიც

გულის ძახილი.თავი 5

-ანდრეა გთხოვ,დამპირდი.თუ ვერ გამოვძვერი,თუ ვერ გადავრჩი.დამპირდი,დამპირდი ძმურად რომ ჩემს გულს გიორგის გადაუნერგავ.გიორგიმ უნდა იცოცხლოს,მას მშობლები ჰყავს,ქეთი ჰყავს და მე ვაჩუქებ მას ჩემი გულით სიცოცხლეს.ის გული, კი მის ხსეულიდან დარწმუნებული ვარ

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 2)

გიკა ხიონაკისთვის ბაბალე ქებურია ამოუცნობი იყო. ყოველთვის იზიდავდა მასში არსებული უხილავი სხივი და არ აძლევდა საშვალებას სამუდამოდ, რომ გაექრო მისი არსებობა გონებიდან. პირველად ეზოში ნახა, ჩუმად მჯდომი მკაცრი გამოხედვით, ზიზღიანი მზერით მომზირალი

მარიონეტი (მეოცე თავი)

ზოგჯერ ბედისწერა ცუდად გეთამაშება. თითქოს განგებ გემატება ახალ-ახალი პრობლემები. ასე ემართებოდათ იმ საღამოს რესპუბლიკური საავადმყოფოს საოპერაციოში მყოფ ექიმებს. თითქოს ის არ ჰყოფნიდათ, რომ წინ მრავლობითი ჭრილობებით დამძიმებული პაციენტი ეწვათ,