ისინი (ბოლო ნაწილი)

ისინი ურალოდ არარეალური არსებები არიან, ზღარული სიყვარლით და ბედნიერებით. ისინი ის ადამიანები არიან რომელთა არსებობაც სამყაროს სულ ოდნავ შეცვლიდა და მაინც მათთვის "ყველა გზა მარიამთან მიდის" ვინ იცის კიდევ რამდენით გაიზრდება მათი რაოდენობა, ალბათ

მომეცი ხელი ...2...

აღარაფერი იყო ნორმალურად, აღარ იყო ერთი და იგივე... ვგრძნობდი რაღაც ახლის დასაწყისს, ოღონდ ვერ გამერკვია ეს ახალი კარგი იყო თუ ცუდი... რას იფიქრებთ თუ გეტყვით რომ გამიხარდა მისი პირველი sms-ც. გგონიათ გამიკვირდა? -არა, ველოდი! ველოდი,მაგრამ მაინც

სექსი და სუში ნ2/თავი 1

ლილია ამ დროს გათიშულია,რომ გეკითხათ ვინმე გიყვარს თუ არაო დაუფიქრებლად გიპასუხებდათ კონსტანტინეს,ეს ოხერი ბიჭი კი არ ჩერდებოდა და განაგრძობდა თითებით თამაშს, ხელი მკერდისკენ გააპარა და მსუბუქი მოჭერით დაკმაყოფილდა. კრუსუნებდაგოგონა და სიამოვნების

გრძნობების მორევში 2

ცხოვრება ერთი დიდი უაზრობაა, ერთი დიდი ტანჯვა და კოშმარი. ადამიანს აღარ ვგავდი მე ცხოვრებამ მომიღო ბოლო, უფალმა ამ ტანჯვისთვის გამიმეტა, გული ამომაგლიჯა, ჩემი გული რომელსაც ჩემი ძმა ჰქვია. უბადრუკ და საცოდავ ადამიანად ვგრძნობდი თავს რომელსაც არაფერი

ისინი (ისტორია VIII სრულად)

მათი მრაფალფეროვანი ურთიერთობის მთავარი მიზანი ეს ღამე არ ყოფილა ,მაგრამ ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ღამე ნამდვილად იყო ანდრონიკაშვილის ცხოვრებაში,მათესთვის კი უბრალოდ სიყვარულის გამოხატულება იყო კიდევ ერთ აქტში , მისით ძალით შეცვლილი მრავალჯერ განცდილი

თითქმის დაქორწინებული X

-მე და სოფი რაჭაში გადმოვედით საცხოვრებლად,შესაბამისად აქ ვიმუშავებ. -ამ გომბიომ დაგარწმუნა... -დედა მას სოფია ჰქვია და ჩემი ცოლია! მოვითხოვ პატივი სცეთ ერთმანეთს.-შემდეგ მე გამომხედა დიტო,რომ ეს სიტყვები მეც მეხებოდა.

საშიში თამაში (თავი 4)

არცერთ გოგოს არ გაუჩალიჩებია ჩემთვის მსგავსი რამ, საშინლად მეშლებოდა ნერვები საკუთარ უმოქმედობაზე. ოღონდ ბიჭები არ მოვიდნენ..ვნატრულობდი გულში -ოე ბიჭო სად ხარ? ფუ ამის დედაც მოვიდნენ, კიდევ ერთხელ ვცადე ხელების შეხსნა -რა გჭირს ? ოთხივე ერთად

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (5 თავი)

დილით სწრაფად წამოვხტი ფეხზე,სააბაზანოში შევვარდი და შემდეგ ერთი საათი დავკარგე კაბის არჩევაში,ადრე ასე არ ვიყავი,კარგი ტანსაცმელი მქონდა და არჩევაც არ მიჭირდა, ახლა კი ერთს ჩავიცვამდი არ მომწონდა,შემდეგ მეორეს,მესამეს და ასე მოვიზომე მეშვიდე

მართალია მე გიჯი ვარ 2

ჩანთა ავიგე და გარეთ გავედი თან სწრაფად მივდიოდი, თიკო მეძახდა მაგრამ არ მივბრუნდი. უნის მივშორდი და მარტო წავედი კაფეში, ისეთ ადგილზე დავჯექი რომ ვერავის დავენახე. დავიწყე ფიქრი:რა უნდა იმ უცნობს ვერვხვდები ან ვინმისცა მაგის უფლება სიმპატიურია და

გულის ძახილი 10

-ლუკამ დაინახა ის რაც არ უნდა დაენახა.ლუკამ იცოდა ის რაც არ უნდა სცოდნოდა,ამ ყველაფრის შემდეგ კი საქმის დატოვება კატეგორიულად მოითხოვა და მოინდომა მისთვის მშვიდად ყოფნა.ამიტომ ჩემი ხერხებით მინდოდა შემეშინებინა,მაგრამ ზედმეტი მოუვიდა ბიჭებს და ის