ანასტატია გეგეჩკორის ცხოვრება (თავი პირველი)

ოთახში ვიჯექი ბუხართან,თვალებს ნახევრად ჩაბჟუტული ნაკვერჩხლები მინათებდა,ხოლო სახეს წამიერად ელვისაგან ანთებული ცა.ამ ლამაზ სიმყურდოვეს მხოლოდ ერთი მძიმე ჩასუნთქვათა ხმა არღვევდა.ეს ხმა კი ახლოს მდგომი ლოგინიდან მოდიოდა,მასში ჩემი დიდი ხნის მეგობარი

საუკეთესო მამის საუკეთესო შვილი (თავი 1)

იქვე ჩავიკუზე და ტირილი დავიწყე იმ ბიჭმა კი რომელიც აკოს შეჩერებას ცდილობდა ხელში ამიყვანა და სადარბაზოში შემიყვანა სარდაში ჩამიყვანა დამსვა ხელი ჩამკიდა მეორე ხელი კი პირზე ამაფარა

სიგიჟე

ისე ვბრუნდები მისკენ რომ თვალებს არ ვახელ.ბრმად ვპოულობ მის ხელებს და თითებს მის ტორებში ვხლართავ.ვგრძნობ როგორ იღიმის და მეც მეღიმება,რადგან ამგვარად დაწყებული დილა ყოველთვის ერთნაირად მთავრდება ხოლმე.მეღიმება,როგორც გიჟს,რადგან არც მე არ

1999 #კოხტა

-ტასო! ტასო, ჩამოდი! მეორე სართულიდან სლუკუნის ხმა გაიგონა. სასწრაფოდ ავარდა ზემოთ. -ტასასო... პატარა, რა დაგემართა? -აღარ გიყვარვარ, ხო?!

შეყვარებული თუ მეგობარი (12თავი)

კარებში ლუსი შემომეჩეხა გაბრაზებული სახით და მკითხა. -ჯეიკთან რას აკეთებდი? ტანში დამაჟრჟოლა,არვიცოდი რამეთქვა მაგრამ დროის გაწელას ჯობდა ახლავე მომეფიქრებინა რამე და ამიტომ მალევე ვუპასუხე. -აამ, არაფერს გზაში დამინახა ფეხით მოვდიოდი და ის კი

ჩვენ ყველაფერს შევძლებთ (3)

დილით თავი ძლივს ავწიე,გულის რევის შეგრძნება მქონდა,თვალების გახელისას ოთახი არ მეცნო.???? არც მაშოს ოთახი არ იყო,იქაურება მალევე მოვათვალიერე და ვღაცის ნახევრად შიშველი სხეული დავინახე.ეგრევე გადასაფარებელი ავწიე შესამოწმებლად.ო არა!ვაფშე ეს ვინ

Demon (14)

კაენის სანახავად მოხვედი? - ჩავიჩურჩულე, მშრალი ტუჩები გავილოკე და თვალებდახუჭულმა დავამთქნარე. როცა თვალები ისევ გავახილე, საწოლზე უკანალი დავლანდე ფუმფულა არსების, რომელსაც ჰანა ჩემს გვერდით ტენიდა და ლეკვის მშვიდი ფშვინვის ხმაც მომესმა. (როგორც

ერთი ღამის სიყვარული..(2)

"ვხედავ როგორ ლამაზად არხევს მის მოხდენილ და საოცრად ფორმიან ტანს. მისი თვალები რაღაც სასწაულად იმზირებიან. ბრწყინავენ და მანათობელი ვარსკვლავივით ანათებენ. მისი სისადავე მიზიდავს და მისკენ მივიწევ. თითქოს ყველგან ვგრძნობ მის სურნელებას.

სიკვდილმისჯილი(საცდელი)

არა, რას ამბობ._ მაშინვე დავიჯერე რადგან ნიას ძალიან ვენდობოდი. კიდევ რაღაც უნდა მეთქვა, მაგრამ ნია კარისკენ გავარდა, იოანეს კარი გაუღო და შიგნით შემოიპატიჟა.სასწრაფოდ უკან გავბრუნდი, დივანში ჩავჯექი და ფეხი ფეხზე გადავიდე. იოანე ოთახში, რომ

უსასრულობიდან უსასრულობამდე IV

კადრებად ვხედავდი ყველაფერს.. ჯერ საავადმყოფო,სადაც ნაცნობი ვერავინ დავინახე,შემდეგ უსასრულოდ გრძელი გზა,შემდეგ თოვლი და სიცივე,შემდეგ პატარა სახლი,ბუხარი და თბილი პლედი.