მარიონეტი (მეცამეტე თავი)

უცნაურია ცხოვრება, თავიდან თითქოს ყველაფერს აპროტესტებ, შემდეგ ეგუები, შემდეგ გამოსავალს ეძებ და ნელ-ნელა აღმოაჩენ, რომ ის რაც ასე მიუღებლად გეჩვენებოდა ცხოვრების წესად გექცა. რთული ყოფილა შეჩვევა, რთული ყოფილა გაძლებაც, თუმცა მაინც ეჩვევი და აღარც

განგსტერების სამოთხე (9)

დივანზე ვიჯექი და ვფიქრობდი იმ ყველაფერზე რაც გასვიანმა მითხრა..სეჩუმე დაარღვია და წყნარი ხმით მკითხა.–ისე..რატომ გეგონა,რომ მე მოვკალი მამაშენი? –იმის შემდეგ რაც მამის სიკვდილი გადავიტანე დავიწყე გამოძიება

სისხლიანი ვახშამი ( III თავი )

მზე ჩადიოდა , როცა სასაფლაოს მივადექი. აგრილდა. მთიდან მონაბერი ნიავი გახურებულ სხეულსა და აწეწილ ნერვებს მიმშვიდებს. გზას უჩვეულო სიმშვიდეში მივიკვლევ. აქ ბევრი მისახვევ - მოსახვევია . მგონი, იმ ბილიკს

მარადიული სიყვარული?ჰმ... თავი (6)

ბიბლუსიდან გამოვედი თუ არა მანქანაში შევნიშე რომ ვიღაც იჯდა და მე მიყურებდა თავიდან ყურადღება არ მივაქციე ამ დროს ლუკმა დამიძახა და მანქანაში ჩავჯექი მიას გავუარეთ.უკან რომ გავიხედე ის მანქანა ისევ

გეი ბიჭის დღიურები თავი (7)

ჩემი ცხოვრება მაბედნიერებდა, ამაზე კარგად თავი არასოდეს მიგრძვნია, ფაქტობრივად საბასთან გადავედი საცხოვრებლად...ჩემი ცხოვრება მაბედნიერებდა, ამაზე კარგად თავი არასოდეს მიგრძვნია, ფაქტობრივად საბასთან გადავედი საცხოვრებლად სახლში თითქმის აღარც

ცუდი ბიჭის პატარა გოგო (21 თავი)

ესეც ოცდამეერთე თავი. დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ და მოგწონთ, თუ რამე შენიშვნა გაქვთ დაწერეთ და ვეცდები გამოვასწორო. ან პერსონაჟში თუ არ მოგწონთ რამე.. შემდეგ თავს მალე დავდებმითხრა მან და უკვე მასთან მისვლას ვაპირებდი, როცა ვიღაცამ დამიჭირა

რიტა (თავი მეექვსე)

პალატიდან გასული,ნაცნობ სახეებს,რომ ლანდავს კარგადააო ამბობს და საავადმყოფოსაც ტოვებს,მანქანაში ჯდება,თავს უკან აგდებს,თავში სულ ქეთოს სიტყვები უტრიალებს,''ლეო სად არის?'', '' მისი ბრალი არ ყოფილა'', იცოდე თუ ეჩხუბე'' - ამის დედა შევე*ი -

ცუდს ყოველთვის მოსდევს კარგი ( 6 თავი )

ანდროს და სალის აეროპორტში შევხვდით. ბოლოჯერ ჩავისუნთქეთ მშობლიური ქვეყნის ჰაერი და თვითმფრინავში მოვთავსდით. - ნუ ნერვიულობ - შეამჩნია ალექსანდრემ რომ ძალიან ვნერვიულობდი. ძალიან მაინტერესებდა და თან მანერვიულებდა ჩემი მშობლების რეაქცია როცა

აღარასოდეს

-კი-მათემ მოკლედ უპასუხა, მას ყურადღებას არც აქცევდა. ეკატერინეს უყურებდა რომელიც მისთვის ჩუმად იჯდა და თავი გაბრიელის მხარზე ედო. -რამით შემილია დაგეხმარო?-ეკატერინემ თავი აწია და თვალებში მიაჩერდა-მთელი საღამოა მემგონი მაშტერდები.

აუცილებლად მოვა სიყვარული თავი მეექვსე

მხოლოდ და მხოლოდ კისრის ტკივილის საშვალებით ვცდილობ გამოფხიზლებას. საშინელ ტკვილს ვგრძნობ და ბუნდოვნად ვხედავ ყველაფერს. ვცდილობ ხელები ავამოძრაო თუნცა ისე მაქვს დაბმული რომ უბრალოდ