სისხლიანი ვახშამი ( II თავი )

ტრანკვილიზატორებზე შევჯექი . ძილს ვაფარებ თავს , როგორც ლოკოკინა ნიჟარას. ძილი მოდის, მაგრამ ისეთი არა, რომ შვება მომგვაროს , ჩემს ძილს კოშმარული სიზმრის შლეიფი ახლავს . მესიზმრება, ვითომ მეც ვკვდები, ვითომ ჩემი

სხვა გზა (თავი მესამე)

“პეპლები მუცელში“ ალბათ ნაცნობია. მახსოვს, ორი წლის წინ ეს შეგრძნება ყოველ დღე მკლავდა. თუნდაც მაშინ, როდესაც საჭირო არ იყო გიორგი მიქელაძის დანახვისას ეს გრძნობა გააუცნობიერებლად მაბრუებდა. თუმცა, დიდი

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე ( 3თავი)

აზრზე მხოლოდ მაშინ მოვედი როცა გავიაზრე რა მითხრა. რას ქვია მეორედ გამაბედნიერე? ამას გონია,რომ ჩემი ნებით ვეხუტები? ღმერთო ჩემო,ვერარი მის მატორზე.თვითონაც კარგათ იცის,როომ მაშინ უცებ შევეჯახე

27(თავი მესამე)

მინდა ყოველდღე გხედავდე.და ეს არასოდეს შეწყდეს, იმიტომ, რომ შენ საშუალებას მაძლევ ახლიდან შეგიყვარო.მე შენში რამდენიმე პიროვნება მიყვარს, მათ ეტაპობრივად მაცნობ და მეც კანონზომიერებისამებრ მიყვარდებიან.

სოხუმსკი (7 თავი)

-ვიყო დამპალი. თავი ღიმილით დააქნია. -იქ რო ჩავალთ სცენები არ გამართო თორემ, დედის სულს გეფიცები მართლა წაგიყვან და თან ისეთ ადგილას გოგა კი არა მიქელა ვერ მოგაგნებს. გაიგე? გამომხედა . -ახლა კი ნუ ტირიხარ

(არა)ნორმალურად (არა)ჩვეულებრივი (სრულად)

ის არაჩვეულებრივი ადამიანი იყო,რომელიც მზად გახლდათ ჩემნაირი არანორმალური ცოლად შეერთო.. მაგრამ ისიც ასე თვლიდა ,რომ მე ვიყავი არაჩვეულებრივი...

აუცილებლად მოვა სიყვარული თავი მეხუთე

-მანქანაში ზის გარეთ-უსიტყვოდ ავდექი და გარეთ გავედი, დანარჩენებიც თან გამომყვნენ. დაცვამ კარი გამოაღო და დეავინახე მისი სახე...დიახ, ეს ადამიანი ჩემი ძველი მეგობარი ანი იყო რომელიც საუკეთესოდ მიმაჩნდა თუმცა რაღაც მიზეზის გამო ჩემთან მეგობრობა

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს...თავი 10

-ჰო ბიძაშენმა დამირეკა. ჩემ ბიჭს ტვინი გამოურეცხესო და ათასი სისულელე მითხრა. -ვერ გავიგე რას ამბობდა ჰოდა მეც აქ მოვედი გასარკვევად. ეს თქვა და მისაღებში შემოაბიჯა. ჩემს დანახვაზე გაეცინა.-მოკლედ მარტო ყოფნას არ გაცდით. დიდ დროს არ წაგართმევთ.

სისხლიანი ვახშამი (1 თავი)

სუსიკო აცრილია ამერიკელებზე , რომლებმაც ერთი საცოდავი „გრინ ქარდი“ ვერ გაიმეტეს მისი ჭკუით დატენილი ქმრისთვის . არადა, რა ენთუზიაზმით გაემგზავრნენ ამ რამდენიმე წლის წინ, მთელი სამეგობრო გვაღიარეს აეროპორტში. სუსიკო აქეთ გვამშვდებდა :ნუ გეშინიათ,

მგონი ცხოვრება დამცინის

როგორც ყოველთვის ახლაც მივაბიჯებდი ზამთრის სუსხიათ დღეს ქუჩაში მარტო. ლამპიონები მინათებდნენ გზას მაგრამ მომენტებში მაინც ვეხვეოდი ღამის ალმურში. ღამის სამი საათია, სახე სიცივისგან მაქვს აწითლებილი და მობუზული მივაბოტებ გუბეებში, აღმაშენებლის ქუჩა ამ