ყველას წინააღმდეგ (თავი 7)

სკოლის ეზოსთან სამმა ერთნაირმა ჯიპმა დაამუხრუჭა, სანამ ვინმე რეაგირებას მოახდენდა ლუკასთან მოვარდნენ ხელი სტაცეს და მანქანისკენ გააქცუნეს. შოკისგან რა გამეკეთებინა არ ვიცოდი, მხოლოდ ლუკას ვყვიროდი, ის კი

შენამდე (11 თავი)

-რას?-ჩურჩულით მეკითხება.ვგრძნობ,რომ მიყურებს და ეღიმება.-იმას,რომ სიცილის ფუნქციაც გაქვს-მხრებს ვიჩეჩავ.კიდევ ერთხელ ვიქცევ ქვედა ტუჩს კბილებს შორის სიცილის დასამალად.მესმის,როგორი უცნაური ოხვრა ამოსდის მკერდიდან

მეორე შანსი (VI)

-წავიდეთ?-სახლში შემოსვლა აღარც კი ვაცადე. -ხელი მოაწერე?-სიხარულისაგან თვალები გაუბრწყინდა.-არ მჯერააა -დაიჯერე საყვარელო.-ირონიულად გავუღიმე.-ახლა იწყება შენი ჯოჯოხეთური 13 წელი.-დავისისინე და გარეთ გავედი.

ჭირვეულის მორჯულება (9 თავი)

-რა ლამაზი დღეა რა ნათელი მზეა იმიტომ რომ დღეს პრინცესას დაბადების დღეა დიახ, დიახ დილიდან ამის მეტი არაფერი გამიგია, მარიამის დაბადების დღე დადგა და ვჩივი? ერთი თვეა გეგმას ვაწყობთ თითქოს ყველაფერი მზად არის მაგრამ თვითონ მარიამი დიდ ბედნიერებას

განგსტერების სამოთხე (4)

-ვერ ვიჯერებ,რომ ამდენი ხნის განმავლობაში მატყუებდი...აკანკალებულმა ძვლივს ამოვილაპარაკე..უკვე ბრაზი მომერია და რაც ძალა მქონდა გიორგის ვუყვირე.. -ამდენი ხნის განმავლობაში მეგონა,რომ ჩემი მეგობარი იყავი! მე შენთან გულახდილი ვიყავი!ბოლო წლებში

ყველას წინააღმდეგ (თავი 6)

-იქნებ გარეთ გამოხვიდე?იმედია მარტო ხარ_და ჩუმად ჩაიცინა. როგორც ამბობენ მოოზრდილი ნერწყვი გადავყლაპე და ვუპასუხე_კი რა თქმა უნდა ახლავე გამოვალ. ლუკა ჩემ გაშვებას არ აპირებდა მაგრამ ახლა ასე იყო საჭირო, დათოს ერთად არ უნდა დავენახეთ.

მეორე შანსი (V)

-წავიდეთ?-სახლში შემოსვლა აღარც კი ვაცადე. -ხელი მოაწერე?-სიხარულისაგან თვალები გაუბრწყინდა.-არ მჯერააა -დაიჯერე საყვარელო.-ირონიულად გავუღიმე.-ახლა იწყება შენი ჯოჯოხეთური 13 წელი.-დავისისინე და გარეთ გავედი.

გეი ბიჭის დღიურები თავი (5)

დროის კარგვის შეგრძნებამ მარტოხელა მოხუცივით მიმატოვა, მის გვერდით დრო იმაზე სწრაფად გადიოდა მეგონა სიბერე კარს, ისე მომადგებოდა ცხოვრებსგან... უკმაყოფილო, და გაუმაძღარი დავრჩებოდი. თუმცა მის გვერდით ეს საერთოდ არ

გაშავდა მთვარე 7 თავი

არ მქონია უზარმაზარი სახლი ლამაზი ბაღებით,მაგრამ როგორც ბავშვს ყველაფერი ჰქონდა რასაც კი ინატრებდა,მეც ბედნიერი ვიყავი მას რომ ბედნიერს ვხედავდი.ამაოდ მიხაროდა თურმე ყველაფერი.მისი დაკარგვის შემდეგ სიცოცხლეც კი შემზარდა.

მე შენამდე..! (2)

არ ვიცი ამ ყველაფერს რატომ ვიხსენებდი და ტკივილს უფრო რატომ ვიღრმავებდი. მე უბრალოდ მაშინდელ და ახლანდელ გიგას ვადარებდი. როგორ შეეძლო იმ ყველაფრის შემდეგ მას ჩემთვის ეღალატა. მე ხომ ერთადერთი ვიყავი მის ცხოვრებაში, ვინც შეძლო გიგას გულამდე მისვლა.