ერთმანეთის პირისპირ(7)

დევდარიანი ქალქში დაბრუნების შემდეგ არასად გამოჩენილა, სახლიდან არ გასულა. სვამდა და საკუთარ თავზე ბრაზობდა. თავში გამუდმებით ის მომენტი უტრიალებდა როგორ წავიდა კირა. ბრაზობდა არა გოგოზე არამედ საკუთარ თავზე, ვერ იტანდა იმ გრძნობას რომ მის გარეშე

მტრობა (სრულად)

მანქანა უცნობი კორპუსის წინ გააჩერა. ძრავი გაუაზრებლად გამორთო და ღვედი შეიხსნა, თითქოს ყველაფერს მექანიკურად აკეთებდა. მშვიდად, რიტმულად სუნთქავდა, მაგრამ არა თვითნებურად - არამედ ძალდატანებით. სისხლი ძარღვებში უდუღდა და მხოლოდ საკუთარი გულის

ბეჭედი 5(თავი) დადაშ ბაბლუანი

დადაშ ბაბლუანი ბიზმესმენი,კაცი რომელიც აზანზარებს ყველაფერს,პატივს სცემენ და მისი ერთი სიტყვა კანონია ყველასთვის,ყინულია რომელიც არ ლღვება....

ბეჭედი 4 (თავი)

როგორც იქნა მიაღწია ანიტამ ქალაქამდე,იყიდა ყველაფერი რაც სიაში ეწერა დედას,გაჭირვებით მაგრამ მაინც მიიტანა მანქანამდე პროდუქტები და სახლის გზას დაადგა...

ჩვენ - ოცნებათა ვარსკვლავები

კედელში გამოჭრილ უზარმაზარ სივრცეში უხილავ ძაფებზე ისე ეკიდა ძველი კედები, როგორც ცის კაბადონზე ჩამოსავარდნად და ოცნებების ასასრულებლად მზად მყოფი ვარსკვლავები. გაჭრილ სივრცეს ირგვლივ მბჟუტავი განათება ჰქონდა და მინის სქელი ფენა ეღობებოდა მნახველს

შურისძიების მსხვერპლი 40 თავი

-ანდრია! შენს გამო მოყვა ავარიაში -რაც მოხდა ჩემი ბრალი არაა ნუ ცდილობ თავი დამნაშავედ მაგრძნობინო! -შენთან სალაპარაკოდ მოვიდა, არ ვიცი რა უთხარი მაგრამ, რატომღაც თათიას კორპუსთან აღმოჩნდა უგონოდ მთვრალი -მე და ანდრიას არ გვილაპარაკია... ერთმანეთი

დრო! თავი 17

შეგიძლია აბაზანით ისარგებლოთ ჩემსას მოგინახავთ რამეს ბავშვს მე მივხედავ, გვერდით ჩამოუჯდა მაშო ბავშვიანად და რატიც შორიდან აკვირდებოდა უკვე მონატრებულ სილამაზეს - არა მადლობა იქნებ სახლში გავიდე იქ მოვწესრიგდები ტანაცმელს ჩავიცვამ ბავშვსაც

ხმა არსაიდან ( 4 )

- მინდა, -ვუპასუხე და ერთი წამითაც არ მინანია ეს პასუხი, მძიმედ გადაყლაპა ნერწყვი და სახე ღიმილმა გაუნათა, მერე ხელები გაშალა და მე მის მკლავებში ჩავიკარგე, მთელი ძალით მიკრავდა გულში...

ბოლო მსხვერპლი(თავი 5)

დილით თავის ტკივილმა და ფანჯრიდან შემოსულმა მზემ ერთდროულად გამოაღვიძა, საწოლიდან წამოიწია, და მაშინვე გაახსენდა თავისი თავი შერვაშიძის მანქანაში, დუდას სიცილი, შემდეგ კი აღარაფერი, თითქოს ამ მოგონებებიდან სიცარიელე

ბოლო მსხვერპლი(თავი 4)

-მიხარია რომ მოხვედი - პატარა ბავშვივით აცქმუტუნდა, ლურჯი თვალები უფრო “ბრჭყვიალა” გაუხდა, თავი ვერ შეიკავა და ვივიენს ჩაეხუტა. ჩხეიძე გაშეშებული იდგა, ხელებს არ ხვევდა, რომ არა აზას მზერა, ვერც თვითონ გაიგო რამ გააკეთებინა ეს ყველაფერი თუმცა