გულისცემა 4. თავი

უცებ ხელს მკრავს, სააბაზანოს კარს ინერციით ვეხეთქები, ზურგის საშინელ ტკივილს ვგრძნობ’ წამშივე სხეულზე მეკრება, ვგძნობ მის ტუჩებს როგორ მომთხოვნად მკოცნის,.

წიგნის ყდა

გაიზარდა ქეთათო. უკვე ოცი წლის ზრდასული გოგონა გამხდარიყო. სავსე ტუჩები. დედამისივით სქელი წარბები არ ჰქონდა, თუმცა მისი სახისთვის შესაფერისი იყო. სავსე ტუჩები და დიდი წამწამები. ხორბლისფერი კანი. ისე დამშვენდდა, ისე გალამაზდა.

დრო! თავი 27

- მეორედ შეიგნე და დაიმახსოვრე, რომ საქმე როცა მექნება ნიკოლეტას არაფერს ვაბარებ და პირდაპირ შენ გაბარებ, მორჩილად დაუქნია თავი დარიომ და რატიც გაბრაზებულმა შეიფურთხა, ნიკოლეტა უკვე საფრთხედ მიაჩნდა და ვერც ხვდებოდა როგორ ჩამოეშორებინა თავიდან,

გულისცემა 3 თავი

- არა მარიამ შენ მორიგი გოგო ნამდვილად ვერიქნები! ჩემი იქნები ! ჩემი შვილების დედა ! გამომიცხადა სიამაყით! - ჰოარაფრენ ? სიცილს ვეღარ ვიკავებ უკვე მისნათქვამზე,

გულისცემა 2 თავი

ჩვენი თვალები ისევ ერთმანეთს შეხვდა, ღმერთო ეს შავი თვალები ღამეში უფრო საშიშად გაშავებულიყო, ისე მიცქერდა როგორც მტაცებელი ცხოველი რომელსაც მსხვერპლი ჭირდებოდა , ამშემთხვევაში კი მხვერპლი მე ვიყავი

გულისცემა 1 თავი

სანდროს თვალებს ვაწყდები რომელიც სულ შავია, ტუჩები კი ოდნავ დიდი ლამაზი მოყვანილობით, ტუჩის კუთხეს ტეხავს და იღიმის თითქოსდა მიხვდა რაც გავიფიქრე

პულსი (სრულად)

-მზად ხარ არაორდინალურ,ცოტა ბიპოლარულს,ცოტა დეპრესიულ,ცოტა შიზოფრენიკ პაციენტს გაუმკლავდე ტიტე ექიმო?! -ღიმილით მივწერე დიდი ხნის შემდეგ პასუხი.. მერე რა,თუ ყველა ბნელ მხარეს მალავს ხოლმე ადამიანი და ეტაპობრივად ავლენს ურთიერთობაში?!

ლილია

ციდან წამომსკდარი წვიმა მიწას ავსებდა და წვეთები კვლავ ზეცას უბრუნდებოდა. ნისლში გახვეულიყო ლამპიონებით სავსე ქალაქის ქუჩები. სადღაც შორს მოისმოდა განწირული ადამიანის მისიკვდილებული ხმა. ამ განკითხვის ჟამს მხოლოდ ორი მანქანა მოძრაობდა ცის ქვეშ.

ტყუილებს მიღმა (ნაწილი 5)

-რატომ მოხვედი? -არ ვიცი! -და მაინც? -არ ვიციმეთქი, ნუ ჩამაცივდები, უბრალოდ მომინდა მოსვლა და მოვედი, თუ გინდა წავალ! აღარ ეცინებოდა დევდარიანს -მიდი წადი! რისი გამყრელიძე გახლდათ, ცეცხლზე ნავთი რომ არ დაესხა

ჩვენ მხოლოდ ათჯერ შევხვდით (სრულად)

ხშირად მიფიქრია, თუ რას გულისხმობდა მალევიჩი, როცა ამ კვადრატს ხატავდა. მაგრამ მხოლოდ ამ ამბის წერისას მივხვდი, მთავარი ის კი არ არის, მალევიჩი რას გულისხმობდა, მთავარი ისაა, თუ რა გინდა დაინახო შენ, ამ უცნაურ შავ სიცარიელეში! და შემდეგ რისი