დრამინა თავი 2

ბავშვების ხორხოცზე გეგასაც გაეღვიძა და ჩამომხედა,ჩემი საწყალი მზერა რომ დაინახა,გაიცინა და თავი უკან გადააგდო -აუ გეგა გავიჭიპე და გამიშვი რაა -ო დიდი ამბავი ჩემი ხათრით აიტანე!დაიბუზღუნა და ჩამომხედა

მებაღე (ნაწილი 12)

ექიმის სიტყვებზე პატრონი შემობრუნდა ,,საავადმყოფო ამოვა აქ!’’ სასტიკი მზერა მიაპყრო, მისი ხმა იმდენად მტკიცედ ჟღერდა, რომ ექიმმა სიტყვა ვეღარ შეუბრუნა და შიშისაგან გაილურსა... პატრონი უმალ მთელ ქალაქს ამოიყვანდა სახლში, ვიდრე მისი სამფლობელოდან

ჯანდაბა! (29)

-არაფერია.-ჩემკენ გადმოიწია,თითები ლოყაზე დამადო და შუბლი შუბლზე მომაწება.თავი მელოდრამის გმირად წარმოვიდგინე,შეყვარებულები რომ ამშვიდებენ ატირებულებს.მეგონა მაკოცებდა და თვალები დავხუჭე კარგად,რომ მეგრძნო ის წამი.მიუხედავად სენტიმენტალურობისა მაინც

ასეც ხდება ხოლმე (მეორე თავი)

შაბათი დღე იყო.. ისტორიის ლექცია უკვე მთავდებოდა კარი ლუკამ, რომ შემოაღო თავის ძმაკაცთან ერთად.. მხარზე გადასაკიდი ჩანთა იღლიაში ამოედო, მარჯვენა ხელი წელზე ქონდა მიდებული და კოჭლობით მოიწევდა ჩემსკენ ..-ბექა მოდი მომეხმარე ბიჭო .. გადაულაპარაკა

ცანკარაშვილის პირადი ნარკოტიკი #6

შემეშინდა,ვერ მივუახლოვდი. ვერ ვინძრეოდი,ერთ ადგილად ვიყავი გაშეშებული,გატოკებული. ეს იყო პიკი,პიკი ყველაფრისა. კარს გავხედე და გამოვიქეცი.

შემომიშვი III

სახლში მისულს ნენეს უკვე ეძინა.მეც ემოციურად დატვირთული დღის შემდეგ,საწოლის დანახვაზე უცბათ მომერია ძილი.ტანსაცმელი გავიხადე და ფუმფულა საწოლში შევწექი.იმდენად კომფორტულად ვგრძნობდი თავს,ნეტარება იყო ამწამს წოლა და დაძინება.ზილის წინ,დღევანდელი დღE

ნინი and დამიანე (XI ნაწილი)

-გმადლობთ ბატონო დამიანე._ირონიულად ვუთხარი და ნაგლური ღიმილი ავიკარი სახეზე. ოო ნერვები მოეშალა, ხელები მომუჭა და უარესად დაებერა ვენები. როგორ გამისწორდა თქვნ ვერ კი წარმოიდგენთ, ნაგლური ღიმილით დავტოვე და დემეს მანქანაში ჩავჯექი.სახლში

ვერ შეგელევი მეხუთე თავი (+18)

მართალი რომ გითხრათ ძალიანაც არ მინდოდა წასვლა, მაგრამ სხვა გზა აღარ დამიტოვეს, მათ ვერ ვაწყენინებდი. როდესაც სახლიდან მივდიოდი ფეხები უკან მრჩებოდა, მისი დატოვება ერთი წუთითაც არ მინდოდა, მისი წყურვილი მკლავდა, არ ვიცი რა მემართებოდა, მაგრამ ამ

დილამშვიდობისა პრინცესა!!! (თავი მეოთხე)

ვთქვი ბუზღუნით ტაქსი გავაჩერე და წავედი.... დემეტრე. ლოლა ვთქვი იმ იმედით რომ დარჩებოდა და მოისმენდა ჩემს ახსნა განმარტებას მაგრამ არც კი შემოუხედავს ისე დაჯდა ტაქსიში და წავიდა...

ჩემიდან შენამდე ზეცაც კი ერთია (თავი 3)

თვალები უკვე ნაცნობ პალატაში გაახილა როგორ ეზიზღებოდა ეს პროცესი ყველაფრის გააზრება დასკვნების გამოტანა. წამოიზლაზნა , კანკალით გავიდა გიორგის პალატისკენ, ეშინოდა მეგობარი ისევ დაძინებული არ დახვედროდა,ეშინოდა ყველაფერი წარმოსახვა არ ყოფილიყო