გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი6)

შოთიკოს წასვლის შემდეგ რაღაცნაირად მოვიწყინე, თან მაინტერესებდა ირაკლი რატომ გაყვა მას, ამიტომ როგორც კი პალატაში შემოვიდა იმწამსვე ვკითხე. -რა უთხარი შოთიკოს? -არაფერი რაზე მეკითხები? რა უნდა მეთქვა? -სულელს ვგავარ? რატომ გაყევი შოთიკოს? -არაფერი

შენს შემდეგ. (ნაწილი -5)

ანი ოთახში აფორიაქებული დადიოდა ჯერ ჩანთის ჩალაგება დაიწყო წასვლა მოუნდა მერე ამოყარა, გადაიფიქრა. საშინლად მოუნდა წერა ემოციები ახრჩობდა. შეშინებული დაბნეული და აფორიაქებული იყო. გიორგის კალთაში მოუნდა თავის ჩარგვა და უსასრულოლდ მოეყოლა თავის

თავხედი ქმარი(7,8 თავი)

დივანზე დემეტრეს გვერდით დავჯექი.ის ჩემსკენ მოიწია,სახეზე ხელი ჩამომისვა და თვალებში ჩამხედა. -რა გჭირს ტასო? -მოვიწყინე-მივიწიე და თავი მხარზე დავადე.მან ხელი გადამხვია და თავზე მაკოცა.ნინა ამღვრეული თვალებით გვიყურებდა და არარსებულ ცრემლებს ხელის

არჩევანი (თავი 11)

ისევ იწერება ეკრანზე უცხო ნომერი და თავი მძაფრ-სიუჟეტიან ფილმში მგონია. შეშინებული ვავლებ თვალს ოთახს და მწვანე ღილაკს ვაწვები. მობილური ყურთან მიმაქვს და ამ ბოლო დროს ამოჩემებულ სიმღერის მელოდიას ვისმენ. "Life Goes On" მღერის ფერჯი და ადგილზე

ცალმხრივი გრძნობა? (თავი 7)

-ფუ ეგ სტალინის საშობაო ღორი მომინდომა ბიჭმა სურვილები და ბრძანებების გაცემა კიდე რაუნდა მაგ ვირს მაგას..იდიოტი,ველური,ცალტვინა არ ვწყვეტდი მის ლანძღვას -ელიზააა რაო ჩემო ბარბი გაგაბრაზა ვინმეეემ მითხრა ირონიით -ვაიმე ჩემო ტყავგამოცვლილო გველო რა

სიმართლის დრო 4 თავი

მაგრამ თვით ბარბარესათვის კი მხოლოდ ერთი ადამიანი არსებობდა და ის ერთიც, იმ წუთებში გაოგნებული უცქერდა მისი ცხოვრების დიდ და დაუვიწყარ სიყვარულს. გულში კი ფიქრობდა, ერეკლე და ბარბარე? არა, არა ეს შეუძლებელია,. ეს წარმოუდგენელია, ეს ხომ მხოლოდ ჩემი

სიმპათიური სტუმარი ( 16 თავი)

ისევ ჩვენ გვიყურებდა ყველა. -მისვია რამე?- გაბროს გავხედე ეჭვნარევი და მხიარული თვალებით. -კი... სილამაზე.- მითხრა და გამიღიმა. ჩვენებისკენ გავწიეთ. ანიმ და მარიამ რასაც ქვია დამახრჩვეს.

მახინჯო(დასასრული)

ტაქსი გავაჩერე და სახლში როგორცკი მივედი ლოგინს მივესვენე შუა ღამისას კარის ხმა გავიგე ნენე იყო თუმცა ყურადღება არ მივაქციე და ძილი გავაგრძელე. დილით თვალები როგორც კი გავახილე ნენე დავინახე საწოლზე ჩამომჯდარი, მომინდა მისთვის ყველაფერი მეთქვა რასაც

ფოტოგრაფის აღმოჩენა

ფოტოაპარატს ვიღებ და გაბადრული სახით ვაფიქსირებ მათ ბედნიერ სახეებს. სინდისი კი მქენჯნის პაპარაცობისთვის, მაგრამ არ ვიმჩნევ, ჩაის ფულს ვტოვებ, ფოტოაპარატს ჩანთაში ვინახავ და გარეთ გასული სწრაფად გავრბივარ გაჩერებისკენ.

ყველაფერი იცვლება

დედამიწაზე შვიდი მილიარდი ადამიანია, ისინი ერთმანეთისგან განსხვავდებიან რასის, რელიგიის, ეროვნების მიხედვით. მაგრამ არ გეგონოთ რომ ახლა გესაუბრებათ ცოდნაზე დამოკიდებული ადამიანი. მე ამაზე იმიტომ გესაუბრებით, რომ გაიგოთ, რამდენი ერთმანეთისგან