You Belong With Me

ეს ისტორია მათვის ვინს სწავლაზე ფიქრობს მხოლოდ და პირადი ცხოვრება არ გააჩნია ან უბრალოდ ეშინია ამის მათვისაც ვინც სწავლაზე საერთოდ არ ფიქრობს და მისთვის მთავარი ადამიანური ინსტიქტებია და მათვისაც ვინც ახლა აქ დროის გასაყვანადაა და ჩემს ნაბოდვარს

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეექვსე)

ხომ არის ხოლმე დღეები, როდესაც შენ – შენ ხარ, მაგრამ სხვები არ არიან ისინი, ვინც უნდა იყვნენ,შენთვის, ხომ არის ხოლმე დღეები, როდესაც გინდა, უბრალოდ ბნელ კუთხეში მიიკუნჭო, და ტირილისგან გული იჯერო, ან ყვირილისგან გათავისუფლდე.

იძულებითი ქორწინება (3)

საკუთარ თავზე მეცინება. როგორ ვიფიქრე რომ გამომივიდოდა?! პირველად თვით მკვლელობის უშედეოგოდ ჩავლის შემდეგ მივხვდი რომ მომავალში ჯოჯოხეთი მელოდა.ამ ყველაფერს რასაც დედაჩემი მიშვებოდა სულ სამი იმედით უძლებდი. პირველი იყო, მარტო ცხოვრება როცა ზრდასრული

ყველაფერი იცვლება (2 თავი)

მეორე დღეს გავიღვიძე და სასმელისგან ნაბახუსევზე ვიყავი და თავი მისკდებოდა. ასეთ მდგომარეობაში რამდენი ხანია არ ვყოფილვარ. მაგრამ მაინც ავდექი, სკოლისთვის გავემზადე, დღეს ეტყობა კარგ ხასიათზე ვიყავი და ტანსაცმლის შერჩევის მუზა მომივიდა, კარგად

სიმართლის დრო 5 თავი

რა იქნებოდა და როგორი იქნებოდა მისი ცხოვრება აქ დაბრუნების შემდეგ. ბარბი შეგუებული იყო ამ წლების ბედის ტიალს. ყოველთვის ნაღვლიანად საუბრობს სამშობლოზე და სამშობლოდან შორს მყოფებს, მტკიცედ მოუწოდებს, რომ არასოდეს დაგავიწყდეთ, ჩვენ ერთი სამშობლო

როცა სამყარო დაკარგავს ფერებს... (1)

ბავშვობიდან ერთად........ საუკეთესო მეგობრები..... შენ გიყვარდი მე..... მეც მიყვარდი შენ.... მაგრამ მაინც ყველაფერი გავართულეთ..... ხალხიც ამბობდა , რომ გვიყვარდა ერთმანეთი...... ყველა ასე ფიქრობდა.... მეც და შენც..... ჩვენ არ ვიცოდით თუ ამ ამბავს

მკვლელი (თავი3)

Killers ჩემი და ზეინის ბოლო კამათის შემდეგ ორი დღე გავიდა, არც მე ვთმობდი პოზიციებს არც ის, სახლში ჩემს არსებობას თითქმის არ იმჩნევდა, როდესაც სავახშმოდ ვჯდებოდით მხოლოდ მშობლებს ესაუბრებოდა, მიუხედავად იგნორისა მკაცრად აკონტროლებდა ჩემს ყოველ

დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს. (8)

მე და სანდრო არ ვართ ისეთი წყვილი ყოველ წამს ,რომ მიყვარხარს იძახიან,ჩვენ სიყვარულს თბილი ღიმილით და ბედნიერი თვალებით გადმოვცემთ. რამოდენიმე დღეა ერთად ვართ..... ალბათ 15 ხო რა სადღაც მასე, ამ 15 დღიდან შეიძლება ყოველ დილით თვითონ ვერ მაკითხავს ,

მისი თაფლისფერი თვალები 2

უკვე 5დღეა ამ საკანში ვარ.სულ სიბნელე და სინესტეა.ლუკას მხოლოდ საჭმელი შემოაქვს და ისევ გადის.რამდენჯერ ვთხოვე აქედათ გავეშვი თუმცა უშედეგოდ.იატაკზე მძინავს რადგან ამ პატარა საკანში ლეიბის ნასახიც არ არის,ცივა მაგრამ ვითმენ არ მინდა სიკვდილი.ბოლოს

სესილია აჰერნის "არ მჯერა. იმედი არ მაქვს. მიყვარს" (ნაწილი III -

ჰეი, დიდი ხანია არ შევხვედრილვართ... იმედი მაქვს, არ შეეწირე მაგ შენს "ოფისში" მუშაობას, მთელი ზაფხულია თითქმის არ მინახიხარ. დღეს ჯულია წვეულებას მართავს. იქნებ ერთად წავსულიყავით? რაღაც მარტო წასვლა დიდად არ მინდა... თითქმის დარწმუნებული ვარ, რომ