შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ ?!#9

ბატონი დავითის საზლში სრული სიჩუმე მეოფობდა. აღაცნაირი სიჩუმე იდგა შემზარავი. ლეა კარის ზღურბლზე შეჩერდა, გული აუჩქარდა თითქოს რაღაცას ეუბნებოდა, ალექსანდრეს საბარგულიდან ამიღებული პროდუქტები ეკავა, ცალი ხელი გაინთავისუფლა, ლეას მოხვია წელზე და

გამომძიებელო სესილია კაკაბაძევ ! (2)

ორმოც წუთში უკვე შემთხვევის ადგილას ვიყავით .თბილიში და არამარტო თბილისში ასეთი მკვლელობა იშვიათია. ამიტომ მედიას ყურადღება მიიპყრო ამ ფაქტმა. -გამარჯობათ -40 წლამდე, ჩასუქებულმა კაციმა მოგვესალმა-მე უბნის ინსპექტორი ,ზაზა ბუაძე გახლავართ.

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მეორე)

იმ შემთხვევიდან დაახლოებით ერთი კვირა გავიდა , მართა გახარებულიიყო ფიქრობდა მგონი პირველი ადამიანი ვარ ,რომელიც სანდროს გადაურჩაო , მაგრამ ამაზე ლაპარაკი ჯერ კიდევ ადრეა ,როცა ცხოვრება წინაა. გოგონა თითქოს მოსაოდნელ საფრთხეს გრძნობდა მაგრამ ახლა

Rainbow (1)

ცდის. დიახ! იქნებ მართლა მოსწონს და შეუძლია, დაქალის თქმის არ იყოს. ცდას წინ რა უდგას?! დაკისრებული პასუხისმგებლობა! სიცილით შეიყვანა ბაბი სახლში. ეგრევე ,,დაფაცურდა'' სოფო და დივანზე ჯდომის ყველაფერი გამოუტანა ნიტას, რაც კი სახლში ეგულებოდა.

ვ+თ=?

სარკეში ვიყურები, ამღვრეული მწვანე თვალები, გაჩეჩილი ქერა თმა, ტუშისგან დასვრილი თვალის უპეები - მეზიზღება ეს სახე, ეს მზერა. მეტირება. ვხვდები, რომ არ შემიძლია გარეთ გასვლა.კიდე დიდხანს უნდა გელოდო?, -ვატო კარს აღებს. საცვლის ამარა დგას და ანთებული

მუდამ აქ(3)(1/2 ნაწილი)

ნელ-ნელა ვბრუნდები საპირისპირო მიმართულებით.მის დანახვაზე არ ვიცი შიში ვიგრძნო თუ შვება.სახე უღიმიდ,ვერ ვხვდები ამით რაზე მიმანიშნებს. -თრევის...-ბრავო,ამას შენგან არ მოველოდი.გაქცევა ფსიქიატრიულიდან ერთი აბის გამოყენებით?აქამდე ეს რომ ვინმეს ეთქვა

ველური ორქიდეა (17 თავი)

_მეგობრებო.. - მიმართა იქ შეკრებილ საზოგადოებას. ყველა ჩვენკენ მობრუნდა და სმენად იქცნენ. - მოგესალმებით, მე ილია ვარ, ეს დაროა, ჩვენ ორივენი ჩვენი ნიკოს მეგობრები ვართ, ისევე როგორც თქვენ. იუბილარი თუ ნებას დაგვრთავს, პატარა წვლილს ჩვენც შევიტანს

არჩევანი (თავი 6)

ძალიან დიდი ბოდიში რომ ასე დავაგვიანე. მერე კიდევ უფრო დიდი ბოდიში რომ ასეთ პატარა თავს ვდებ. მთელ ოჯახს შვებულება აქვს და ლბათ გესმით ჩემი. არ გამინაწყენდეთ. ხვალაც დავდებ. ოღონდ ჩემთან იყავით. გკოცნოთ და კიდევ უამრავჯერ გებოდიშებით. პატივისცემით

ბრალდებულო! თავი 10.

  სახლამდე ვიღაცამ მიმიყვანა, ალბათ ირაკლიმ. მერე უბრალოდ მახსოვს, როგორ აღმოვჩნდი ჩემთვის ნაცნობ მკლავებში. რაღაც სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა. -ამდენის დალევაც არ შეიძლება.-შორიდან მესმის უზომოდ ნაცნობი ხმა, დანიელის.

სიმპათიური სტუმარი ( 13 და 14 თავები)

თვალები გავახილე და ჩემი ოთახი ვიცანი. ყველაფერი გამახსენდა, ყოველი წამი. მეტკინა... მინდოდა იმ ველურის სიბინძურე მომეშორებინა. შხაპის ქვეშ დავდექი. ვითვლიდი რამდენჯერ გავიქაფე სხეული, მერე თვლა შევწყვიტე.საბოლოოდ გამოვედი მაგრამ ჩემს გულზე არსებული