სადღაც შორს... მთებში თავი 16

სოფო ჯერ შეიშმუშნა,მერე საწოლში გაიზმორა, ისე რომ თვალები არ გაუხელია. ესიამოვნა, მაგრამ ძილი მაინც არ გაუგრძელებია. ნელ-ნელა, მძიმედ გაახილა თვალები. უცებ ვერ მიხვდა სად იყო, მერე აღიდგინა გონებაში ყველაფერი და ჩაეღიმა. განსაკუთრებით მის

პეპელა 15

_ რა გჭირს ნინაკა? არ გეტყოდი საერთოდ ტო, გაჩერდი ნუ სლუკუნებ _ არ დამტოვო, კაი? _ შენ სანამ არ მოგინდება, მანამდე არ დაგტოვებ _ მე სულ მინდა შენ იყო _ ხოდა სულ ვიქნები, დამშვიდდი

მისი თაფლისფერი თვალები

დილით როგორც ყოველთვის ადრე გავიღვიძე,ავდექი ჩავიცვი და სამზარეულოშ ჩავედი.მე როუზმარი პრაირი ვარ და ვცხოვრობ ჩემს ძმასთნ და მშობლებთნ.ტომი ჩემზე რამდენიმე წლითა უფროსი.მე კოლეჯში დავდივარ.ალბათ ყველაზე რთლია იყო FBIს აგენტის და რომ ხარ მაგრამ რას

ბრალდებულო! თავი 12.

მოსაღამოვდა. მე ჩემს კაბინეტში ვიჯექი და მინის კედლიდან ვუყურებდი დანიელს, რომელიც თავაუღებლად იქექებოდა საბუთებში. ჩამეცინა. რატომღაც საკუთარ თავს მივამსგავსე და რაღაცნაირად მესიამოვნა.   ხვალ ისევ ბევრი საქმე მაქვს. ხანდახან თავს ზედმეტად

სანამ ავტო გელოდება

ზუსტად მწუხრის პირას, წყნარი პარკის ჩუმ კუთხეში, ნაცრისფერ სამოსში გამოწყობილი გოგონა გამოჩნდა. იგი ძელსკამზე ჩამოჯდა და წიგნის კითხვას შეუდგა, დრო ცოტა ჰქონდა, მალე ისევ სამსახურში უნდა დაბრუნებულიყო.

ნინი and დამიანე (VIII ნაწილი)

შეხებაზე. მისი შეხება რაღაც არა ამქვეყნიურია. ნაზი, თბილი და სიყვარულით სავსე შეხება იცის. აქამდე არავის გამო არ გავპარულვარ სახლიდან და არც ავთოსთვის დამიმალავს რამე, მაგრამ მასთან არ შემიძლია ამ ყველაფრის მოთოკვა და მოთმენა, ვერ ვეწინააღმდეგები

მკვლელი

killers დღეები ისე სწრაფად გავიდა გააზრებაც ვერ მოვასწარი, ზეინის გვერდით თავს ბედნიერად ვგრძნობდი, როგორც იქნა ცხოვრების ნორმალურ რიტმს დავუბრუნდი. კოლეჯში სწავლა განვაგრძე, სასწავლო წელი დასასრულს უახლოვდებოდა ამიტომ გამოცდებისთვის საგულდაგულოდ

ცანკარაშვილის პირადი ნარკოტიკი #4

გაქექილი, ბნელი და ძველი თბილისის ვერაა ვერაა ადგილია სადაც მე დავიბადე, გავიზარდე და ჩამოვყალიბდი ვერაა ადგილი,რომელიც მე ასე შესისხლხორცებული მქონდა ვერა ადგილია, სადაც მე ვისწავლე გაგებებიც და თემებიც.

შენს შემდეგ. (ნაწილი -3)

ანა ცდილობას გაარკვიოს ყველაფერი ბიჭზე , ვისი სახელითაც უნდა წეროს. ნახა ჟურნალებში ყველა სტატია მასზე, ინფორმაციები ინტერნეტში. გაარკვია ყველაფერი და ეშმაკურად ეღიმებოდა. რას მალავ გიორგი რას? შეუძლებელია ასეთი სუფთა იყო როგორი იმიჯიც გაქვს

არჩევანი (თავი 9)

- მოდით მე ვისაც ვურეკავდით ის იყავით- ზედმეტად ხავერდოვანი ხმა ისმია ოთახში და ჟრუანტელი მივლის. - კარგიი- ვპასუხობ მორიდებული მთვრალივით და დაბუჟებულ სახეს ვისრესს. თუ ვიცოდე სადა მაქვს თვალი ან ცხვირი მე მოვკვდე. - იქნებით ჩემი თეონა?- მეკითხება