ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი პირველი)

ღმერთმანი! მარცხნივ რო დგას ნიკუშაა ლატარია,კალათბურთელი, გახსოვს საყიდლებზე რომ დამეჯახა? ეგ იყო..-გახედვას ვაპირებდი, ელენემ ფეხი რომ ლამის მომაძრო.-არ გაიხედო, გიჟი ხარ? -კაი რა იყო, ხო არ იკბინებიან,

დაწუნებული სარძლო (თავი 2)

-მარიაა, მარია ადექი გიომ დარეკა დღეს ზღვაზე ერთად გავიდეთო. -თიკა დამაძინე... ან გიო ვინაა, ან ამ დილა ადრიან ზღვაზე რა მინდა?! -მარია ხო კარგად ხარ? რა დროს დილაა გოგო 2 საათია უკვე, ადექი მალე!

მკვდარი ისტორია - თავი II

სამსახურში ზუსტად 17 წუთით და 49 წამით დავაგვიანე. ვიცოდი მაკა, ჩემი უფროსი, უკვე თავის ოფისში ცოფებს ყრიდა და პირდაპირ იქეთ გავემართე. ფეხები უკან მრჩებოდა… რა გაუძლებდა კიდევ ერთ ვულკანის ამოხეთქვას? რით ვერ გაიგო რომ ასეთი ტიპი ვარ?! სულ

მეზიზღები იმიტომ რომ შემიყვარდი (ნაწილი 2)

ანასთვის სიმღერა ძალიან მნიშვნელოვანი რამ იყო, ეს მისთვის ერთგვარი ხსნაა. როცა მღეროდა ავიწყდებოდა აბსოლუტურად ყველაფერი და თავის მეორე მეს პოულობდა სადღაც, თავის გულში მიმალულს. ის კვირაობით ლაუნჯ ბარში მღეროდა და ამისთის კარგადაც უხდიდნენ.დგეს

წერილები ციხეში (სრულად)

,, ეს უკანასკნელი წერილია, შენც გტანჯავ და ჩემს თავსაც ვიტანჯავ, არ მინდა შვილი ასეთ პირობებში გავზარდო, მშვიდობით!“ მხოლოდ ეს სიტყვები ეწერა წერილიში, ერთი წინადადება. უკანსკნელი, უკანასკნელი...-იმეორებდა ხმადაბლა.-მისთვის ასე აჯობებს...

normal people scare me

გადიოდა დღეები... თვეები... წლები.. და ეს გოგოც მათ ემსგავსებოდა... ისიც ისეთივე უსულო ხდებოდა... მის სრულიად შავ თვალებში ტკივილი იკითხებოდა ... სახე ძაან გამკრთალებოდა, ხოლო ამ სახეს მონსტრებისნაირი ეშმაკური ღიმილი გადაჰკროდა.... ეს არ იყო

არჩევანი (თავი 4)

ბატონ თორნიკეს ვახლავარ- გაყვირის თეატრალურად და ქარიშხალივით დაქრის ოთახში.- როგორ მომნატრებიხარ ბიჭოოო, რომ დაგინახე მერე მივხვდი- როხროხებს ხმამაღლა და ჩვენს შორის ეკვეხება. მე ხელის ჩამოურთმევლად ვიხევ უკან და საკუთარ ნივთებს ვკრებ.- შეცვლილხარ

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი1)

ვისთვის რა, ვისთვის რა ჩემთვის კი სიმშვიდის საპოვნელად საუკეთესო საშუალება მუსიკის მოსმენა და დღიურის შევსებაა. მუსიკა ჩემი ცხოვრების მნიშვნელოვანი ნაწილია, მის გარეშე ვერც წარმომიდგენია. დღიური კი ერთ-ერთი ,,პიროვნება“ ვისაც ყველაფერს ვუზიარებ.

უცნაური შემთხვევა (სრულად)

-რას ფიქრობთ მისტერ გრიფიტ, მომხდარის შესახებ? -ჰკითხა ცნობილმა რეპორტიორმა მადლენ ჰამშერმა დეტექტივს. -ვფიქრობ, რომ დამნაშავე სათანადოდ დაისჯება.-და ისეთი გამოხედვა მიიღო თითქოს რეპორტიორს აფრთხილებს, რომ მეტი კითხვა აღარ დაუსვას, კამერას

ჯანდაბა! (26)

-შეჩერდი! ჯანდაბა,ნუ აკეთებ ამას!-შევემუდარე,თითები მაჯებზე შემოვხვიე და ვაიძულე ჩემთვის შემოეხედა-გთხოვ! შენ თავს ტკივილს ნუ აყენებ!-საცოდავად წამოვიძახე.ჯიბიდან ცხვირსახოცი ამოვიღე და სისხლიან მაჯაზე შემოვახვიე-ყველაფერს გავუძლებთ! ერთად