სვანეთში გამომყევი (თავი 8)

დათო.. დათოს ტკივილს ვაყენებ..ვანადგურებ..ვკლავ..ჩემი დათო...ჩემი..აი აქ მიწყდება აზრი და ვტირი..ისე ვტირი თითქოს დათო წინ მეწვეს და ვგლოვობდე..მასთან განშორება უკვე კარგა ხნის წინ გამოვიგლოვე..მაგრამ..ახლა..ჯერ კიდევ შეუხორცებელი იარა კიდევ უფრო

სიყვარული გიჟების წესებით VII

თუ კი ადრე ვფიქრობდი რა იქნებოდა ხვალ, ან რას იტყოდა ხალხი, დღეს-დღეობით აღარ მაინტრესებს. დღეს მე ვარ ადამიანი რომელიც ცხოვრობს გათენებიდან დაღამებამდე. მე ვარ ადამიანი რომელსაც ტვინში ერთი პატარა ღილაკი ჩამოუყალიბდა , გამორთვის ღილაკი. რა მაგარი

ნამდვილი სიყვარულის მოკლე ისტორია

-ვაპროტესტებ ბატონო მოსამართლე! დაცვის მხარე მოწმეზე ფსიქოლოგიურ ზეწოლას ახდენს. -პროტესტი მიღებულია, დაცვის მხარეს ვთხოვ შეცვალოს დაკითხვის ფორმატი. ასე იწყება ჩემი დილა.

My life Sucks!! 8 (+15)

'დიმიტრი ივანოვი მომწონს, დიმიტრი ივანოვი მომწონს, დიმიტრი ივანოვი მომწონს...' ისევ და ისევ, განუწყვეტლივ ვიმეორებდი გონებაში. დიმიტრი მომწონდა და ამის უარყოფა აღარ შემეშლო. როგორც არ უნდა მძულებოდა ეს ფაქტი, ვიცოდი რომ სიმართლე იყო.

ლონდონიდან ჩამოსულები თავი 4

ზალრიც დაირეკ, ყველა ეზოში გავედით, ჩემს გვერდით ალექსალნდრე დადგა და ხელი გადამხვია, მისი ეს ქმედება არავის არ გამოპარვია , ნუ რასაკვირველია ჩვენებს ესიამოვნათ მაგრამ დანარჩენების რა მოგახსენოთ. უეცრად სკოლის შემოსასვლელისკენ მიიხედა ყველამ და

Sé fuerte ანუ ერთი ეპიზოდი ქალის ცხოვრებიდან (სრულად)

რამდენიმე წუთი ლოდინის შემდეგ მისღებში ალექსი გამოდის და ღიმილიანი სახით მესალმება. “ის ნამდვილად ადამიანია”, წამიერად მიელვებს თავში უცნაური ფრაზა და თავაზიანად ვუბრუნებ სალამს, მერე ტრეინინგებისთვის განკუთვნილ ოთახში გავდივართ და რამდენიმე ზოგადი

გისოსებს იქით 2

ურცხვად ძირს დავარდნილ ანასტასიას აჩერდებოდა და ტუჩებს ვნებიანად ილოკავდა.ჩემი და კი თეთრ კაფელზე დანთხეული ეგდო ყელ გამოჭრილი.კონტროლი დავკარგე და მჯდარს კისერში წავწვდი,მისი სიმშვიდე მაგიჟებდა საშინლად,უბრალოდ თვალებში მიყურებდა და მწყევლიდა

need you (2)

-რა შუაშია? პროსტა შენ ბიჭთან ერთად, რომ იქნები უფრო გაგისწორდება თან ჩვენც გვეცოდინება , რომ სანდო ხელში ხარ. -მე ჩემი ბიჭი ისედაც მყავს და "იმის" გარეშეც მაგრად მისწორდება, აი რომ დამჭირდეს ეს უშეყვარებულო გუგა აქ არ მყავს? ან ჩემი იკუნა? ან ვაფშე

ცინიკოსი (თავი 2 )

მას შემდეგ ხუთი წელი გავიდა.ხუთი მტანჯველი წელი.რა უცნაურია ცხოვრება.ყველაზე ნაკლებად ველოდი აქ მის ნახვას,მაგრამ ელბათ ესეც ბედისწერის ბრალია. მაშინ თვრამეტი წლის ვიყავი,ნაცნობის კეთულგანწყობის და დახმარევის შედეგად სამსახური გამომიჩნდა,ძალიან

ველური ორქიდეა (15 თავი)

ნუ იყურები ეგრე! - ვუთხარი შეკავებული სიცილით და თვალი ავარიდე, რომ არ გამცინებოდა. _ეგრე როგორ? _აი ეგრე, როგორი სახეც გაქვს. _როგორი სახე მაქვს? - პირდაპირ ჩემს ნერვებს ცდიდა. თან ისე უცოდველი კრავის თვალებით მიყურებდა. _ვაიმეე, არაფერი არა.