წარსულის სიყვარული (ნაწილი 17)

-ჩემი ბიჭი ყველაზე მაგარი იქნება,ამიტომაც არაფერიც არ მოუვა -არაფერიც,გოგო იქნება დედიკოსავით ლამაზი,,,ენა ბავშვურად გამოვუყავი -ჩემი ბიჭი გოგო არ იქნება

იმედის შუქი / light of hope თავი 10

ეს თავი უფრო ზოგადიაარვიცი კარგი გამოვიდა თუ არა ველი შეფასებებს ვერც გავიაზრე რამდენ ხანს ვიყავით ასე თვითონ რომ არ გაჩერებულიყო ვერ მივხვდებოდი,შუბლი შუბლზე მომადო, მის გახშირებულ სუნთქვას ვგრძნობდი ნუთუ რაც მოხდა რეალობა იყო?ვერც ცუდს ვამბობ ვერც

სინათლის სხივი...(7)

ორი დღე ისე გავიდა საერთოდ არაფერი გაეგო იკას ნინასგან.ხან სალოს მიუჯდა როცა ტელეფონზე ლაპარაკობდა იმ იმედით,რომ ნინა იქნებოდა,ხან ნინოს მიუჯდა ნინას მშობლებზე ჩამოაგდო ლაპარაკი რა კარგი ოჯახია,კიდე დავპატიჟოთო.რო აგარ იცოდა რა ექნა ბიჭებს მიწერა

ბაბი და დამიანე (დასასრული)

დამიმ მარიტას ხელი მკავში ჩაავლო და ტყისკენ წავიდა.მეც მათ მივყევი უკნა.ტყეში შევედით და დიდი ხის უკან დავჯექით.თვალწინ უტას სხეული მედგამ,მისი გალურჯებული და გაყინული სახე. მინდოდა მეყვირა მეწივლა მაგრამ რაღაც მაკავებდა განძრევის უფლებას არ

ტყე VII

-ასეა -ვისი სისხლია? -ლუსის-სიცილს ვიწყებ და ვხვდები რომ სენი სწორედ ისეთია როგორც ახლანდელი სარა -რით დაიმსახურა? -ღ ა ლ ა ტ ი თ-ვმარცვლავ

ნუ წახვალ ბოლომდე დარჩი ( მესამე თავი )

თათული: აუ უმაგრესი ჯაზფესტივალია ანა: მე ცოტა მოვიწყინე თათული კაიი ახლა ჩვენი ხათრით გაძელი ანა: სხვა რა გზა მაქ :დდდდდდდ

ერთგვარი განტოლება 3

-მუსიკალურ გემოვნებას ნამდვილად არ უჩივი -გაეღიმა და ყურსასმენი კვლავ უკან დამიბრუნა. სიტყვები დამთავრებული ძლივს ჰქონდა, რომ ამ დროს ლიფტის კარიც გაიღო და იქედან ორივენი ერთდროულად გამოვედით. გარეთ ალექსის მანქანა დავლანდე. სწორედ მისკენ მიიწევდა

უცნობი ნაცნობები (ნაწილი 11)

სახლში სიშვიდეა. უცნობი დივანზე ზის და მე მის კალთაზე მიდევს თავი. ერთმანეთს თვალებში ვუყურებთ და თითქოს ასე ვესაუბრებით ერთმანეთს.ნელა აცურებს თავის გძელ თითებს ჩემს სველ თმში და ბოლოებამდე მიდის. ამას კი იმეორებს შეუჩერებლად.სახლში მარტოები ვართ.

My life Sucks!! 4 (+15)

- ნიძლავის გარეშე? - მკითხა დაკვირვებით - ვიფიქრე სტიმული გინდოდა. შევჩერდი და გავიღიმე - რა თქმა უნდა, დავნიძლავდეთ. ოღონდ ფულზე არა, თუ მოვიგე თავს დამანებებ. თვალები გაუბრწყინდა - კარგი. მაგრამ თუ მე მოვიგე, უნდა მაკოცო.

ფოთოლცვენა მაისსში (სრულად)

-თქვენი აზრით, ადამიანები რომ არასდროს გვტოვებდნენ, რას ვისწავლიდით? ვერაფერს. მონატრებასაც, ლოდინსაც და ერთგულებასაც, მაშინ ვსწავლობთ, როცა გვტოვებენ. ზოგჯერ მარტოც უნდა დარჩე, რა იცი თავში რა ფიქრი აგეკვიატოს. სხვასთან ერთად ვერასდროს შეძლებ