ნაზი სურნელი (თავი 3)

ისევ ის... ჩემს ტუჩებზე, მის ტკბილ ტუჩებს ვგრძნობ. ბედნიერი ვარ? ჰო, ალბათ კი... მეც არ ვიცი... მართლა არ ვიცი. ისიც კი არ ვიცი, რა მინდა, ან საერთოდ რას ველი ამ ბიჭისგან. სიცივეს ვგრძნობ, ისეთ სიცივეს, რომელიც ჩემი მთელი ცხოვრების მანძილზე არ

თბილისელები #6

-ალბათ რა არასწორად იცი ყველაფერი_ ისევ ჩაეცინა. მაგიჟებს! -არაფერი, მხოლოდ ვიცი რომ არ ეხატები არცერთს გულზე, ნუ ხო კაი დათუნას ისე არა როგორც დანარჩენებს...

ერთგვარი განტოლება 2

-საიდან მოიტანე? -მისმა სიტყვებმა რაღაცნაირად დამძაბა -არც კი მიყურებ როცა მელაპარაკები. საერთოდ აღარაფერს მიყვები შენს ცხოვრებაზე, მიდიხარ და გვიანობამდე არ ბრუნდები, ან ზოგჯერ ღამითაც სხვაგან რჩები

დღიური #1

დედის გარეშე დარჩენილი,გოგო,რომლის სხეულიც სიყვარულისგან იფიტება..დიდიხნის განმავლობაშ უყვარდა ბიჭი,რომელიც როგორ იქნა ერთხელაც გაიცნო,და როგორ განვითარდა მართი ურთიერთობები ამას შემდეგ თავებში იხილავთ..

დეკემბრის რომანი (6)

„რატომ ვარ პარალიზებული?“ იყო პირველი შეკითხვა რაც ძილისაგან დაბინდებულმა გონებამ შემაგება და წუთი დამჭირდა მივმხვდარიყავი, არჩი ერია საქმეში. თავისი გრძელი ფეხები ჩემსაში აეხლართა და..

ერთი სიყვარულის ამბავი

ეს ამბავი მოხდა დიდი ხნის წინ შორეულ ქვეყანაში სადაც სიყვარული ყველასთან არ მიდის, და სწორედ ამ ქვეყანაში ცხოვრობდა ერთი გოგონა რომელიც სწავლობდა კარგად კარგად ცხოვრობდა სანამ მის ცხოვრებაშ ერთი ბიჭი არ შემოიჟრა რომელმაც ეს სწორი ცხოვრება აბლაბუდის

ჩემი ცისფერთვალება (თავი 1)

-გამარჯობა მე სანდრო ვარ -გამარჯობა მე სოფია მქვია (მე) -ვიცი (სანდრო)

რელიქვიების მცვლი ( თავი 11)

- წამალი გჭირდება. ცუდად გამოიყურები.- უთხრა რელიქვიების მცველმა ივანს. ივანმა ბიჭი შეათვალიერა, ტანსაცმელ შემოხეული, დაკაწრული, დაგლეჯილი სხეულით ფეხზე ხათრით ძლივს იდგა. მის სიტყვებზე ირონიულად ჩაეღიმა. - ერთი შენი თავი განახა... არმ შენი სახელია?

"კარგი" გოგოს დღიურები (თავი 6)

"როდესმე ვინმე გყვარებიათ?" მარი თავისი დღიურის წერას ამ სიტყვებით იწყებს. "გყვარებიათ და გცოდნიათ რომ მას არ შეუყვარდებით?" ამ სიტყვებით კი აგრძელებს. ის არადროს ყოფილა,

მონტესის მოჩვენება (3)

გაბრაზებულმა ავიარე კიბეები და ჩემს ოთხში ჩავიკეტე. არ ვიცი შიშსაგან იყო თუ ბრაზისაგან მაგრამ ფეხები არ მეორჩილებოდა. კიდევ ვნახე ოთახში ვარდი და წერილი რომელიც შავი ლენტით იყო შეკრული