სადღაც შორს... მთებში თავი 7

ქალაქამდე ხმა არ ამოუღია ბექაურს.იჯდა ჩუმად მანქანის წინა სავარძელზე, თავი მანქანის მინაზე ჰქონდა მიდებული და სადღაც უსასრულობას მიშტერებოდა.. რაც უფრო უახლოვდებოდნენ თბილისს სიცხე მით უფრო მატულობდა და ოფლი ასხავდა სახეზე. წინა დღეს აშკარად ბევრის

სამი გურული და მე *1*

** * 15 წლის ვიყავი. როცა გავიცანი და ჩემი ისედაც სიგიჟეებით გატენილი ცხოვრება უფრო გააგიჟა... 23 ნოემბერი იყო როცა მობილურზე მომივიდა ესემესი. ჩვეულებრივ გიორგობას მილოცავდნენ... " გილოცავ გიორგობას "-მეც რაღათქმაუნდა ჩვეულებრივ ვუასუხე დაა აი

ნაზი სურნელი (თავი 3)

ისევ ის... ჩემს ტუჩებზე, მის ტკბილ ტუჩებს ვგრძნობ. ბედნიერი ვარ? ჰო, ალბათ კი... მეც არ ვიცი... მართლა არ ვიცი. ისიც კი არ ვიცი, რა მინდა, ან საერთოდ რას ველი ამ ბიჭისგან. სიცივეს ვგრძნობ, ისეთ სიცივეს, რომელიც ჩემი მთელი ცხოვრების მანძილზე არ

თბილისელები #6

-ალბათ რა არასწორად იცი ყველაფერი_ ისევ ჩაეცინა. მაგიჟებს! -არაფერი, მხოლოდ ვიცი რომ არ ეხატები არცერთს გულზე, ნუ ხო კაი დათუნას ისე არა როგორც დანარჩენებს...

ერთგვარი განტოლება 2

-საიდან მოიტანე? -მისმა სიტყვებმა რაღაცნაირად დამძაბა -არც კი მიყურებ როცა მელაპარაკები. საერთოდ აღარაფერს მიყვები შენს ცხოვრებაზე, მიდიხარ და გვიანობამდე არ ბრუნდები, ან ზოგჯერ ღამითაც სხვაგან რჩები

დღიური #1

დედის გარეშე დარჩენილი,გოგო,რომლის სხეულიც სიყვარულისგან იფიტება..დიდიხნის განმავლობაშ უყვარდა ბიჭი,რომელიც როგორ იქნა ერთხელაც გაიცნო,და როგორ განვითარდა მართი ურთიერთობები ამას შემდეგ თავებში იხილავთ..

დეკემბრის რომანი (6)

„რატომ ვარ პარალიზებული?“ იყო პირველი შეკითხვა რაც ძილისაგან დაბინდებულმა გონებამ შემაგება და წუთი დამჭირდა მივმხვდარიყავი, არჩი ერია საქმეში. თავისი გრძელი ფეხები ჩემსაში აეხლართა და..

ერთი სიყვარულის ამბავი

ეს ამბავი მოხდა დიდი ხნის წინ შორეულ ქვეყანაში სადაც სიყვარული ყველასთან არ მიდის, და სწორედ ამ ქვეყანაში ცხოვრობდა ერთი გოგონა რომელიც სწავლობდა კარგად კარგად ცხოვრობდა სანამ მის ცხოვრებაშ ერთი ბიჭი არ შემოიჟრა რომელმაც ეს სწორი ცხოვრება აბლაბუდის

ჩემი ცისფერთვალება (თავი 1)

-გამარჯობა მე სანდრო ვარ -გამარჯობა მე სოფია მქვია (მე) -ვიცი (სანდრო)

რელიქვიების მცვლი ( თავი 11)

- წამალი გჭირდება. ცუდად გამოიყურები.- უთხრა რელიქვიების მცველმა ივანს. ივანმა ბიჭი შეათვალიერა, ტანსაცმელ შემოხეული, დაკაწრული, დაგლეჯილი სხეულით ფეხზე ხათრით ძლივს იდგა. მის სიტყვებზე ირონიულად ჩაეღიმა. - ერთი შენი თავი განახა... არმ შენი სახელია?