უშენობა ვისწავლე(12)

გაკვეთილები უაზროდ გაიწელა სახლსი წავედი მოვემზადე და როგორც გუგამ მითხრა მათ მწვრთნელთან შესახვედრად მოვემზადე შესულს რამოდენიმე ბიჭი დამხვდა ყურადღებით მიმზერდნენ მაგრამ არაფერს ამბობდნენ -უკაცრავად გოგონების ოთახი საით არის -ახალი ხარ?დღეს

სიმპატიური სტუმარი (თავი 1)

უკვე აგვისტოა... ღმერთო, როგორ არ მინდა სკოლის დაწყება. სესილი–ეს არის ჩემი სახელი. 17 წლის ვარ. დიახ, მომავალი აბიტურიენტი. „აბიტურიენტობა არეტიანებსო“ – მართალია. ჯერ არ ვარ აბიტურიენტი, მაგრამ უკვე ღამეეს ვათენებ ეროვნულებზე ფიქრით.

მხოლოდ ერთი (3)

ისევ დავნახე მაიკლი თვის ლამაზ ქერა გოგოსთნ ერთად. გავცივდი, ხელები გამეყინა და თვალიდან ცრემლი ჩამომვარდა, მაგრამ მალევე მოვიწმინდე, არ მინდოდა ალქსს დაენახა რადგან ვიცოდი აქ რა ამბავიც ატყდებოდა. გული ისე გამებზარა ასე მეგონა რამდენი დროც არ

სადღაც შორს... მთებში თავი 7

ქალაქამდე ხმა არ ამოუღია ბექაურს.იჯდა ჩუმად მანქანის წინა სავარძელზე, თავი მანქანის მინაზე ჰქონდა მიდებული და სადღაც უსასრულობას მიშტერებოდა.. რაც უფრო უახლოვდებოდნენ თბილისს სიცხე მით უფრო მატულობდა და ოფლი ასხავდა სახეზე. წინა დღეს აშკარად ბევრის

სამი გურული და მე *1*

** * 15 წლის ვიყავი. როცა გავიცანი და ჩემი ისედაც სიგიჟეებით გატენილი ცხოვრება უფრო გააგიჟა... 23 ნოემბერი იყო როცა მობილურზე მომივიდა ესემესი. ჩვეულებრივ გიორგობას მილოცავდნენ... " გილოცავ გიორგობას "-მეც რაღათქმაუნდა ჩვეულებრივ ვუასუხე დაა აი

ნაზი სურნელი (თავი 3)

ისევ ის... ჩემს ტუჩებზე, მის ტკბილ ტუჩებს ვგრძნობ. ბედნიერი ვარ? ჰო, ალბათ კი... მეც არ ვიცი... მართლა არ ვიცი. ისიც კი არ ვიცი, რა მინდა, ან საერთოდ რას ველი ამ ბიჭისგან. სიცივეს ვგრძნობ, ისეთ სიცივეს, რომელიც ჩემი მთელი ცხოვრების მანძილზე არ

თბილისელები #6

-ალბათ რა არასწორად იცი ყველაფერი_ ისევ ჩაეცინა. მაგიჟებს! -არაფერი, მხოლოდ ვიცი რომ არ ეხატები არცერთს გულზე, ნუ ხო კაი დათუნას ისე არა როგორც დანარჩენებს...

ერთგვარი განტოლება 2

-საიდან მოიტანე? -მისმა სიტყვებმა რაღაცნაირად დამძაბა -არც კი მიყურებ როცა მელაპარაკები. საერთოდ აღარაფერს მიყვები შენს ცხოვრებაზე, მიდიხარ და გვიანობამდე არ ბრუნდები, ან ზოგჯერ ღამითაც სხვაგან რჩები

დღიური #1

დედის გარეშე დარჩენილი,გოგო,რომლის სხეულიც სიყვარულისგან იფიტება..დიდიხნის განმავლობაშ უყვარდა ბიჭი,რომელიც როგორ იქნა ერთხელაც გაიცნო,და როგორ განვითარდა მართი ურთიერთობები ამას შემდეგ თავებში იხილავთ..

დეკემბრის რომანი (6)

„რატომ ვარ პარალიზებული?“ იყო პირველი შეკითხვა რაც ძილისაგან დაბინდებულმა გონებამ შემაგება და წუთი დამჭირდა მივმხვდარიყავი, არჩი ერია საქმეში. თავისი გრძელი ფეხები ჩემსაში აეხლართა და..