გაბრიელ ლიპარტელიანი! (3)

თავი 3 ლილე მშვიდად მივდიოდი გზაში, გემოვნება ჰქონია მანქანის პატრონს, ისეთი ტკბილი ჰანგები ჟღერდა,რომ ყველა უჯრედი იჟღენთებოდა... შუა დეკემბერი იყო, სიცივე, როცა სვანეთის გზას ავუყევი სიარული მიჭირდა, სვანეთის დიდრონი მთები პირქუშად იცქირებოდნენ,

მივიწყებულთა კუნძული 10

ამ პატარა მიტოვებულ ქ­ოხში.ყველასგან და ყვე­ლაფრისგან შორს მასთან­ ერთად თავს იმაზე ბედ­ნირად ვგრნობდი ვიდრე ­ვიმსახურებდი. სხეულის­ თითოეულ ინჩზე მისი ტ­უჩების სითბოა შერჩენი­ლი.კიდევ უფრო სასიამო­ვნოა ბუხართან მოგიზგი­ზე ცეცხლის ალი როგორ ­ათბობს

შევსებული არსებობა - დასასრული 23,24,25,26,27

თუხარელი ისე სწრაფად გაემართა კახასკენ, რომ სალომემ თვალიც ვერ შეასწრო რა დროს გააღო კარი. _ რა ხდება აქ! _ არაფერი ისეთი ძმაო.. _ რა ხდება მეთქი აქ?!.. სალომე.. – მობრუნდა სალომესკენ ალექსანდრე.. სალომე მიხვდა მისი ერთი სიტყვა და კბილებმოკრაჭუნე

დეკემბრის რომანი (3)

-ჰო აი, დეკემბრის რომანი. -ალბათ, იცი რომ ორი კვირის შემდეგ მეგობრებიც კი ვეღარ ვიქნებით. -ვინ თქვა, რომ შენთან მეგობრობა მინდა? მხედველობა და შეხება ერთნაირ უფლებებს ითხოვს,პატარავ.-დამიდასტურა და პატარა, სითბოთი გაჟღენთილ კაფეში შემატარა,

სვანური ვერდიქტი (19 თავი)

იყო დრო, როცა ყველაფერი სხვაგვარად იყო.. უდარდელი, ლაღი ბავშვობა მქონდა. ყველა სირთულეს გადავლახავდი მეგონა, ყველა პრობლემას მოვაგვარებდი.. მათი წყალობით და გვერდში დგომით.. არ იყო აუცილებელი რამეში დამხმარებოდნენ, მათი უბრალო არსებობაც დიდი სტიმული

პირველი ჩოგანი (3)

აი ასე ავისრულე ჩემი პირველი ოცნება კორეაში, დაუფიქრებლად და ყველაზე დასამახსოვრებლად. მთვარია შენს ოცნებას ფეხი აუწყო, თუნდაც სირბილით მიჰყვე მას, დაიღალო მაგრამ მაინც არ შეჩერდე , საბოლოო შედეგით კი ბედნიერი დარჩე. თუნდაც წლები სდიო შენს ოცნებას

იმედის შუქი / light of hope თავი 1

ძალიან ვნერვიულობ, ჩემი პირველი ოსტორიაა და არვიცი დაიმსახურებს თუ არა მოწონებას, რათქმაუნდა კრიტიკისთვის მზად ვარ და სიამოვმებით მივიღებ რჩევებს შედარებით გამოცდილი მწერლებისგან

ბინა 53 3 თავი

- წამოდი ცოტა მარტოებმა გავისეირნოთ დამავლო ხელი და პასუხს არც დალოდებია ისე შემიყვანა იქვე ძალიან ახლოს ტყეში რომელიც მართლა საოცრად ლამაზი იყო ტყეში ხის ქვეშ ვიდექით ასე უხმოდ და არ ვიცი რატომ არ ვგრძნობდი უხერხულობას. გამქრალიყო ყველა და

უცნობის თვალთახედვა (ნაწილი IV) 02:02

01:47 უკვე მერამდენედ დამერღვა ძილი, თუკი მეძინა საერთოდ. ისევ იგივე სცენარი მეორდება, რაც უწინ, ფანჯრის რაფაზე იდაყვდაყრდნობილი დავყურებ ინგოროყვას ცარიელ ქუჩას, პირში სიგარეტ გაჩრილი და თვალებს უაზროდ ვაცეცებ ლამპიონებსა და მოპირდაპირე ბინის

მოუოლოდნელი შეჯახება 4 თავი

-სად გარბიხარ ქალბატონო? -გამიშვი რაგინდა ჩემგან? -ჯერ არვიცი -იცი რა? ვინმე რიგითი გოგო არგეგონო, რომელსაც სხვებივით მოექცევი -შენ რაიცი მე ვის როგორ ვექცევი? ხმა უმკაცრდება მათეს -არვიცი, არაფერი არვიცი -ჰოდა არცარის საჭირო გაიგო, და წინასწარ