მივიწყებულთა კუნძული 11

ყველაფერს ცვლის სიყვარული. მან შეიძლება აღმაფრენამდე აგიყვანოს და ყველაზე ბედნიერი გამყოფოს ან კიდევ ყველაზე უბედური. ჩემს შემთხვევაში? მე ბედნიერი ვარ,რომ მყავს ის. მიუხედავად ყველაფრისა ბედნიერი ვარ,რომ კუნძულზე გავიზარდე და ამდენი ხნის შემდეგ

ცხოვრება სხვა თვალით (1)

როგორ ხართ ჩემო მკითხველო ალბათ მოგენატრეთ უკვე. დიდიხანია არაფერი დამიწერია, ახლაც ვზივარ და ცფიქრობ რა დავწერო ან რაზე. არ ვიცი რა გესიამოვნებათ: სიყვარულზე თუ სხვა რამეზე. თუ შევძლებ რაიმეს დაწერას მინდა რამოდენიმე თემას შევეხო, ყველაფერი

უშენობა ვისწავლე (11)

ემილი საპირფარეშოდან გამოვედი ისე მოვიქცევი თითქოს არაფერი მომხდარა არ მივცემ უფლებას დამამციროს გამოწვევას ვიღებ კოცნას სულ მახსენებს ხოდა ახლა ჩემი ჯერია ისე უნდა გავაკეთო საერთოდ სეწყვიტოს ჩემთან კონტაქტიც კი

ნიტა ამაღლობელი!!! (თავი2)

დილით მაღვიძარამ 7ის ნახევარზე დარეკა,გავახილე ჯერ ერთი თვალი შემდეგ მეორე დავხედე ტელეფონს თუარა ეგრევე დენდარტყმულივით წამოვხტი ფეხზე. -აუუ დემეე გაიღვიძე რაა(მე) -ჰოო,რომელი საათია?

მონტესის მოჩვენება (1)

იმ წელს განსაკუთრებით ცხელი ზაფხული დადგა. შემოდგომაზე ვფიქრობდი და ვარსკვლავებიან ცას ვუყურებდი. ღუბლებს ჯერ ლომის ფორმა ჰქონდა შემდეგ მოხუცი კაცის ფორმა მიიღო ბოლოს კი მთვარს გადაეფარა და ისეთი ლამაზი გახდა რომ სკამზე გავშეშდი და მონუსხული

მამა ახლავე ციდან ცამოდი (სრულად)

შენ განსაკუთრებულად კარგი მამა იყავი.. მამა რომელსაც თუ ვინემ გამაბრაზებდა ვუყვებოდი და მარიგებდა როგორ მოვქცეულიყავი.. თვითონ კი არ წავიდოდა მოსაგვარებლად მე მაგვარებინებდა ჩემს საქმეებს.. მამა რომელიც რაც არ უნდა მეთხოვა ყველაფერს მისრულებდა.. და

რელიქვიების მცველი (თავი 10)

დიდი მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ ამ ისტორიას. ივანმა ფეხზე რაღაცის შემოხვევა იგრძნო. თვალები გაახილა და ... სიბნელეში თავდაპირველად ვერაფერი გაარკვია, მხოლოდ იმას გრძნობდა რომ ფეხზე რაღაც სულ უფრო მაგრად უჭერდა, შემდეგ ამ რაღაცამ უზარმაზარი ძალით

იმედის შუქი / light of hope თავი 3

ესეც მესამე თავი მეგობრებო მადლობთ რომ კითხულობთ და იმედია მოგეწონებათ-მას რა სჭირს? ვცადე რაც შეიძლებოდა ხმადაბლა მეკითხა ირაკლისთვის -მე ბრმა ვარ. ბოხი უდარდელი ხმით მითხრა ზღურბლს იქეთ მდგომმა

მენატრები...(თავი 2)

ღმერთო რა გავაკეთო, არა არა თორნიკე აქ არ უნდა იყოს.. არაა. ვეუბნებოდი ჩემს თვას -ანა შეგიძლია დაჯდე-მითხრა დირექტორმა -კარგით-ადგილი თავისუფალი მხოლოდ თორნიკეს გვერდძე იყო, ღმერთო რატო მიშვები ამას?! მაგრამ რა მექნა თორნიკეს გვერძე დავჯექი, ხელები

ცისფერთვალება (1 თავი)

მხოლოდ ახლა გაიაზრა თუ როგორ აკლდა ეს ყველაფერი. პარიზში დრო თითქმის არასდროს რჩებოდა მეგობრებისთვის და თუ სასწაული მოხდებოდა და მათთან შეხვედრას შეძლებდა თავს მაინც ვერ გრძნობდა კომფორტულად მათ გარემოცვაში. ალექსანდრეც უკეთ გაიცნო და მასთან