ბოლო დამშვიდობება

სუსხიანი ღამე იყო ,მოწმენდილი ცა,რომელზეც ათასობით ვარსკვლავი მოჩანდა,ტემპერატურა -6° -მდე დაეცა მე ბინის წინ მანქანაში ვიჯექი,სადაც ველოდებოდი ადამიანს,რომელსაც შეეძლო ჩემი სიყვარულის მიმართ გაყინული გული ახალ გულად გარდაექმნა. ჩემი მოძველებული

მამა ახლავე ციდან ჩამოდი

სასაფლაოს ჟანგიანი ჭიშკარი შევაღე და ბილიკს გავუყევი ულამაზესი ტაძრისკენ.. კარი ღია იყო თუმცა ტაძარი ცარიელი... ასე მერჩივნა უფრო დამამშვიდებდა... შემდეგ ეზოში გამოვედი ყვითელ ფოთლებში ჩამოვჯექი და ჩემოდანს მივეყუდე... შევეცადე ცოტ-ცოტა ყველას

ის (11)

-ჰეი შენ ჩვენ გამოგიძახეთ,-გავიგონე უკნიდან და რადგან ქუჩაში ჩემგარდა არავინ იყო გავიხედე იქეთ საიდანაც ხმა მოდიოდა -მემგონი რაღაც შეცდომაა,-ახალგაზრდა კაცი ჭიშკართან უფრო ახლოს მოვიდა რომ შეეხედა ჩემთვის

მივიწყებულთა კუნძული 7

ეს გოგო კი ყველგან თვალებში მეჩხირება, თუმცა ჩემი განწყობის გაფუჭებას ვერ ახერხებს. სამზარეულოში წვენის დასალევად შევედი. იქვე ფეხი ფეხზე გადადებული მხვდება. ყურძენს ნელა აცლის მტევანს და პირში იდებს.მაცივართან მივდივარ ჭიქაში წვენს ვისხავ და უკან

რელიქვიების მცველი (თავი8)

ანნა ივანის სახლში მივიდა მაგრამ იქ არავინ იყო, ტელეფონსაც არ პასუხობდა, გადაწყიტა სამსახურში მოეძებნა. ,, რა დაემართა“- გაიფიქრა და ის იყო ქუჩას გაუყვა რომ უცებ მის გვერდით მანქანა გაჩერდა და იქიდან მეომრებივით გამოწყობილი რამდენიმე სახე დაფარული

ცხრა წუთით ადრე! (ისევ)

******* მახსოვს 2010 წელი იყო... 31 დეკემბერი შუაღამეს ზუსტად 9 წუთი აკლდა... დამირეკა და მითხრა "ჩამო რაა" მეც სიხარულით მაშინვე ჩავბირბინე კიბეები... გამოვედი სადარბაზოდან და აი ისიც გამოჩნდა... როგორც ყოველთვის თბილად არ ეცვა: ერთი ჩვეულებრივი

Street Spirit (2)

მთელი დღე მე და ნინამ ტანსაცმელების გახდა ჩაცმას დავუთმეთ და ბოლოს როგორც იქნა . შავი , მოკლე , საკმაოდ დიდი დეკოლტეთი ავარჩიე კაბა და გასაოცრად გამოვიყურებოდი. ყოველთვის როცა მოკლე კაბის ჩაცმა მიწევდა დისკომფორტს ვგრძნობდი როცა ბიჭები ტუჩზე ენის

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 5 თავი

ჯანდაბა უნდა ავდგე, ეს შაბათი-კვირა უკვე შემძულდა, საათისკენ გავატრიალე თავი, შვიდს უკლია რვა წუთი, სამსახურში მაგვიანდება. სკოლაში ვსწავლობ და თან ვმუშაობ. ჩემი ცხოვრება სულ ქაოსია. რესტორანში მიმტანად ვმუშაობ, როცა დროს ვჭერ ვსწავლობ, მთელი

უშენობა ვისწავლე (7)

მალე სკოლის არდადეგები დაიწყება სიმართლე უნდა ვთქვა ალეწსანდრეს ნახვა აღარ მინდა თითქოს მისი მეშინია ჩემი ხელში ჩაგდება უნდა თან ამას თავისი პირით ამბობს აღარ ვენდობი მისთვის არ განვსხვავდები იმ გოგოებისგან ვის სიკვდილშიც დამნაშავეა ვფიქრობ მისგან

Lolitaa...

ძალიან ცივაა, თბილად ჩაცმა არ მიყვარს ამის გამო ყოველთვის ბევრს საყვედურს ვიღებ გაცივდები ჩაიცვი, ახლა ვერ გრძნობ მაგრამ როცა გაიზრდები მიხვდები რომ მართალს გეუბნები, ბლა ბლა ბლა. ზაფხულში ზამთარი მინდა, მაგრამ როცა ზამთარი დგება ღამე დიდდება და დღე