გზა, სიცოცხლისა... (თავი 7)

- მოგესალმებით, - კარებში დემნა იდგა, დეას მისი დანახვისას წამიერად სუნთქვა შეეკრა, თვალები გაუფართოვდა და ძლივს ამოიბუტბუტა რაღაც. - Wow, დემნა, თმები როგორ გიხდება ასე. - სამაგიეროდ ნიაკომ გამოხატა ემოციები. - აჰ, თმები? თმისამაგრი გამიწყდა და ...

ფსიქოზი (თავი II)

მაინც შემომათენდა.. უცნაურია, ამდენი ხანია წესივრად არ მიძინია, მაგრამ უძილობას მაინც ვერ ვგრძნობ. სხეული, როგორც მანქანა, ავტომატზე მუშაობს. ზუსტად იცის ყველა კუნთმა, რა დროს რა უნდა მოიმოქმედოს, ზოგჯერ ყველაფერს იმ დონეზე ავტომატიზირებულად,

მომეცი შანსი( თავი 15)

რამე მოხდა? - გაკვირვებულმა ამოხედა. - მოხდა დიახაც…. და სხვათა შორის სულ შენი ეჭვიანობის ბრალია- გიჟივით დაიწყო წინ და უკან სიარული-არა მეც კარგი სულელი ვარ, როგორ დავიჯერე რომ დათას შეიძლებოდა ვინმე ყოლოდა. კარგი მე ჯანდაბას და შენ? არ იცნობდე

ჩემი ისტორია (თავი 3)

როცა იცი რომ რაღაცისთვის მთელი ცხოვრებაა იბრძვის და ისწრაფის მის გაკეთებაში და მისი ოცნების ასრულებაში ხელი არ უნდა შეუშალო რაც არუნდა რთული იყოს უნდა დაეხმარო და გაუშვა . ვიცი რთულია მაგრამ უნდა ავიტანოთ რადგან როგორც ჩვენ გვიყვარს ჩვენი პროფესია

არაფერია შეუძლებელი(1,2 თავი)

-ანდრო, ადექი, უკვე რვა ხდება, შენ კიდევ ისევ გძინავს - დავუყვირე აბაზანაში მყოფმა, ანდროს -ვივი, მაცადე რა, ავდგები - ბალიშში თავ ჩარგულმა ამოიბუზღუნა -ანდრო, რვა საათია - ვუთხარი ოთახში შესულმა -ავდგები

დაბრუნება //5//

ერთხანს ფიქრობდა მისულიყო თუ არა, ბოლოს მაინც მივიდა და გვერდით დაუჯდა. ერთი ჭიქა ვისკი შეუკვეთა და ხმა რო ამოიღო მხოლოდ მაშინ გახედე მათემ.თვალები გაუფართოვდა მისი დანახვისას.

მწვანეთვალება იდიოტი ( თავი 8 )

სკამიდან ავდექი და დიმას დავეყრდენი. უკან მივიხედე გიგი ხესთამ იდგა და ღიმილით მაგრამ სევდიანი თვალებით მაცილებდა. ვიცოდი მას ვეღარ ვნახავდი. მაგრამ მავსებდა მისი სიტყვები. მე შენ მიყვარხარ. ნუთუ შეიძლება გიყვარდეს და ტოვებდე. ალბათ შეიძლება, რადგან

მზის აღმოსავლეთით (სრულად)

სახელოსნოდან გამოსულ ნაიას სიბრაზისგან მთელი სახე გასწითლებოდა. ლამის მიბრუნდა და პირში მიახალა, რომ ასეთი დაყვედრებული სამსახური არ უნდოდა და როგორმე თავადაც მოძებნიდა სხვა რამეს, მაგრამ რამდენიმე იმედგაცრუების შემდეგ უაზრო ოპტიმიზმის იმედად ყოფნაც

შეუძლებელია! (18)

სესილიას გვერდით იწვა, ქალს უშფოთველად ეძინა ის კი თვალს ვერ ხუჭავდა. კაცის სიტყვები ჩაესმოდა დილამდე და მისგან წამოსულ სიბნელეს ებრძოდა. სულ გაუნათდდა ქალმა ძილშიც რომ იპოვნა მისი სახე , მოეფერა და კიდევ უფრო ახლოს აღმოჩნდა. ჩვილი ბავშვივით

მომეცი შანსი (თავი 14)

რატომ?! გეი ხარ?- დიდრონი თვალები კიდევ უფრო მაგრად დაჭყიტა. - რა?!- თვალები გაუფართოვდა აჩის - პიდ**არასტს ვგავარ? - არა , მაგრამ რომელი კაცი არ უყურებს ქალს მკერდზე? მითუმეტეს თუ შიშველი აქვს!