ერთხელ წვიმაში (მეორე თავი)

ერთხელ წვიმაში (მეორე თავი) *** (ზაფხული) -დედა არ შემიძლია წამოსვლა (ვუთხარი გაცოფებულმა ლელას) -კარგი რა ნინი აქ ხო არ დაქტოვებთ -კარგი რაა უკვე დიდი ვარ! -არაა ვერ დაქტოვებ მე იქ ვიყო და შენ აქ? -ხოო რა მოხვდება, კარგი რა უკვე დიდი ვარ იმისთვის

უსასრულობამდე..... (1)

ინფორმაცია ჩემზე:მე ვარ ნენე გიორგაძე, მამა გიორგი და დედა ნინო გაცილებულები არიან. მე ვცხოვრობ დედასთან . ვარ საუკეთესო სტომატოლოგი როგორც ხალხი ამბობს. მყავს საუკეთესო დაქალი ელენე ჩემი გიჟი გოგო . ელენეც ჩემთან ერთად მუშაობს ისიც ქირურგია ჩვენი

წარსულის ლანდები თავი 10

ახალი წელი ყველასათვის დიდი დღესასწაულია, ამ პერიოდში თითქოს გწამს რომ ყველა შენს პრობლემას წარსულში ტოვებ და სიახლით და სიყვარულით აგრძელებ ახალს, ეს რწმენა კი ნებისმიერ ადამიანს ეხმარება ცხოვრების ახლიდან დაწყებაში, და ამასთანავე უკვე დიდი

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ?!..#6

ხალხის ნაკადი არწყდებოდა. ამოდრნა მთებს მგონია არასდროს ენახა ერთბაშად ამდენი ხალხი. დავითი დახვის თანხლებით, სტუმრებს კარში ეგებებიდათ და თბილად უღიმოდათ.

სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეთექვსმეტე თავი)

დათქმულ დროს მივიდა ტელევიზიაში. შესასვლელთან გულშემატკივართა რაოდენოდა თანდათარ ორმაგდებოდა. შეძახილებითა და წინასწარ დამზადებული პლაკატებით ესალმებონენ. მისი ნახვით გამოწვეული სიხარულით აღფრთოვაებულნი გონის დაკარგვამდე ჰკიოდნენ. წარმატებული

ოცნებების სასაფლაო 2

ამდენ ლაი-ლაიში დამთავრდა ამირეჯიბის ლექცია. ისევ უაზროდ განვლო დრომ. დღეს მხოლოდ ეს ერთი ლექცია მქონდა და ვიფიქრე სახლში წავალ, ცხელ ჩაის დავლევ მერე ისევ თბილ პიჟამოებს ჩავიცმევ და ძილის შებრუნებას ვეცდებითქო, ძილითუარ შემიბრუნდა მთელი დარჩენილი

ალბათ არსებობს რაღაც... 1

ბილისი ზამთრის თეთრ ქურქში უკვე გამოწყობილი იყო, როდესაც გვანცას თვითმფრინავი ჩამოფრინდა. გვანცამ მეგობრბს სთხოვა, მეორე დღეს სახლში ასულიყვნენ და თავი არ შეეწუხებინათ აეროპორტში მისვლით. ბარგის აღწბის შემშეგ გასავლელისკენ გაემართა შორიდნვე შეამჩნია

ალისია

გაშეშებული ვწევარ საწოლში,შიშველ სხეულზე სიფრიფანა ნაჭრის ლივლივს განვიცდი და მახსენდება ქალიშვილობის უკანასკნელი დღე,დღე როდესაც გაქრა ქალი-შვილობა,დღე როდესაც ქალი ვარდის კოკრიდან დიდ ლამაზ წითელ ყვავილად

ის (5)

-მზად ხარ?-როჯერი კარში იდგა და უცნაურად მაკვირდებოდა -ასე რატომ მიყურებ?-გავუღიმე -ვამაყობ შენით ძალიან ლამაზი ხარ -გეყოფა,-ცოტა არ იყოს გავწითლდი,-თავს უხერხულად ვგრძნობ,-საერთოდ მაკიაჟს იშვიათად ვიყენებ და მსგავსი სამოსითაც ხშირად არ ვიმოსები

მივიწყებულთა კუნძული 3

ჯუნგლებში გზას ვიკვალავთ. გზად თვითმფრინავის დამწვარ ნაწილს გავუარეთ. ის წამები მიდგება თვალწინ როცა ჰანა ამბობდა,რომ უკვე გვიან იყო. წარმოდგენისას თუ რა შეიძლება მოსვლოდათ სხეულში ისეთივე ტკივილი მივლის როგორც მაშინ. თვალებს მაგრად ვხუჭავ. - ეს ის