+რელიქვიების მცველი (თავი1)

ემმამ თვალები გაახილა. ისევ დახუჭა და გემრიელად გაიზმორა. 2 თვეა თავის საწოლში არ სძინებია, არქეოლოგიურ ექსპედიციას ხელმძღვანელობდა ერთ, ყველასაგან მივიწყებულ ,, გულას“ ხეობაში. სადაც წყლის დონის დაწევის შედეგად მანამდე უცნობი აკლდამის შესასვლელი,

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 6) +18

დილით მასზე ადრე გამეღვიძა და ვუყურებდი როგორ ჰქონდა ჩემი ხელი მიკრული, კისერთან რაღაც შევნიშნე, ოდნავ გადავუწიე თმა და ტატუ, ნაზად გადავუსვი თითი -რა იყო არ მოგწონს? -არა უბრალოდ საოცრად ლამაზია... -მადლობა და დილამშვიდობისა -დილამშვიდობისა ჩემო

უცნობი ნაცნობები (ნაწილი 3)

სახლში შესულმა გაოცება ვერ დავმალე. საოცარი სიმყუდროვე იგრძნობიდა. კრმისფერი და ყავისფერი ტონები ჭარბობდა ოთახში. შუაში ხის ჟურნალების მაგიდა იდგა და ზედ რამოდენიმე სქელტანიანი წიგნი იდო.შორიდანვე შეატყობდით რომ საკმაოდ ძველი იყო.მაგიდის გარშემო

ველური ორქიდეა (6 თავი)

_რა მოხდა აქ, გრიგალი იყო? - აღმომხდა გაოცებულს. მერე ძირს დაყრილ ნივთებს გადავაბიჯე და ფანჯარასთან მივედი, ფართოდ გამოვაღე. რაფაზე დაწყობილი ორქიდეები ფრთხილად გადავაწყვე კომოდის თავზე. - ამხელა კაცმა წესრიგი არ უნდა იცოდეს?

არქანგელოზი ( თავი 8 )

ლუციფერს გაკვირვებისგან თვალები უთრთოდა , დაუჯერებელ რამეს ხედავდა. შეჰყურებდა ჩახუტებულ და მომტირალ ანასტასიას და გული თითქოს თბებოდა , შავი მატერიაც გაქრა , ფრთებიც თავის ადგილს დაუბრუნდა , თითქოს ლუციფერისთვის ყველაფერმა აზრი დაკარგა , მთელი

თბილისელები (4)

წითელ აბრაზე,დიდი ასოებით ამოტვიფრულ "apud"  გულში ვკითხულობ და შინგით შევდივარ. რათქმაუნდა კარზე დაკიდებული ზანზალაკები სიმღერით აცეკვდნენ.

საყვარელი ღიმილი და "ასდ" დაუსრულებლად (თავი 6)

-ეს ხომ ის ახალია? ჩვენს ჯგუფში რომ ჩასვეს, და თქვენ ერთად საიდან? (ელენე) -ახლა გასაგებია რატომ გაქვთ ყველას ასეთი სახეები. - მათ სახეებს რომ ვუყურებდი სიცილს ძლივს ვიკავებდი. - ეს თქვენთვისაა ლოლა ახალი, რადგან მას მანამდე არ იცნობდით. (ვაჩე)

გიორგაძე ნინა ( 1 ნაწილი,სრულად)

იმდენად უყვარდა,ეშინოდა რამე არ მოსვლოდა მისი გამოჩენით მას. რათქმაუნდა გუგას წარსული არაა სუფთა,აი ამიტომაც. ეშინოდა ნინასთვის რამე არ დაეშავებინა ცაბაძე ლუკას,მაგრამ 3 წელში ეგეც კი მოაგვარა.

სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეთოთხმეტე თავი)

არ ვაპირებდი გაგრძელების დადებას. ვიცი ბევრი მკითხველი არ მყავს,ბევრი კი არა ძალიან ცოტა მკითხველი მყავს. ძალიან რთულია როცა არავის არაინტერესებს და შენ მაინც წერ. ვცემდი თქვენს აზრს პატივს და არ ვაგრძელებდი დადებას. მაგრამ ესისტორია იმდენად

ფუნქცია თუ ბედნიერება(თვი 1)

თავი 1"სამყარო იმდენად დალპა, რომ ვიღაცის შეყვარება ყველაზე დიდი რისკია". მრავალჯერ გამცრუებია იმედები, ჩამიქნევია ხელი და ცრემლებიც კი არ დამნანებია, როცა ვინმე ზურგს მაქცევდა. ცხოვრებაში არავინ შემყვარებია და დიდი იმედიც მქონდა, არ შემიყვარდებოდა.