წარსულის ლანდები თავი 5

იმ საღამოსვე ჩაალაგა თავისი ტანსაცმელი, ყურადღებას ამ წუთას ვერაფერზე ამახვილებდა, არაფერი აინტერესებდა მხოლოდ იმას ფიქრობდა რომ როგორმე ეს აზრები დაეწყო, როგორმე ეფიქრა და დასკვნა გამოეტანა, რა იგრძნო? ან ნუთუ საერთოდ იგრძნო რამე? ვერ ხვდებოდა,

ორი ბი­ლე­თი წალ­კო­ტამ­დე (თავი I)

ფიქ­რი ელ­ვა­სა­ვით გაკ­რ­თა გო­ნე­ბა­ში, წა­მით გა­ა­ნა­თა და გაქ­რა. რა­ტომ­ღაც, დი­ლი­დან­ვე ამეკ­ვი­ა­ტა ფრა­ზა: `შე­ნით გა­რუ­ჯუ­ლი ჩე­მი ოც­ნე­ბა შო­კო­ლა­დი­ვით ყა­ვის­ფე­რი­ა~. მახ­სოვს, ბავ­შ­ვო­ბა­ში დავ­წე­რე ეს ლექ­სი, რო­ცა პა­ა­ტა

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( სრულად)

-ვინ გინდა,რომ იყო? -დედა -რომ არ დაბადებულიყავი საქართველოში დაიბადებოდი... -სად?ალბათ იტალიაში-ჩემივე ნათქვამზე მეცინება. -რა გინდა ცხოვრებაში ყველაზე მეტად? -ვიცოდე ჩემი წარსული. ის,რაც ყველაზე მეტად მოგწონს საკუთარ თავში. -მიყვარს ბავშვები.

"femme like you"... (ნაწილი 3)

სახლში როგორც კი მივედით ბავშვებს დავემშვიდობე და დასაძინებლად ავედი გეგაც ამომყვა და დასაწოლად მოვემზადეთ. გეგას სიტყვაც კი არ დაუძრავს იმაზე რაც მოხდა ხოდა არც მე შემიწუხებია დიდად თავი ვიფიქრე რომ ასე უნდოდა ხოდა იყოს ასე... მთელი ღამე გეგაზე

უცნობი ნაცნობები

ბნელოდა,თუმცა კონტურების გარჩება ჯერ კიდევ შესაძლებელი იყო. ხეები ცამდე იყო აწვდენილი. ყველაფერი მწვანე იყო,არა ჭაობისფერი ან სალათისფერი,რაღაც სხვა რა მდგომარეობაშიც არ უნდა ყოფილიყავი ეს თბილი ფერი აუცილებლად დაგამშვიდებდა ტყეში ბნელოდა,თუმცა

სიცოცხლის საათი 8

ხომ არ გეშინია? -არა რატომ უნდა შემეშინდეს? -კარგი,მაშინ ჯერ შენ დაჯექი -ჯერ მე?ფანჯარასთან? -ხო რა მოხდა? ყველანაირ ურთიერთობას აქვს დასაწყისი და დასასრული,ყველა შემთხვევაში იდეალური არა მაგრამ მაინც ხომ დასასრულია . დღეს ჩემი

მე მომაკვდავ ბებერ ყვავილს რა დამაჭკნობს..

მე მომაკვდავ ბებერ ყვავილს რა დამაჭკნობს, ხელახლა იბადება სიცოცხლე. გულის საყრდელს ვერ ავცდი ამიყოლია შენი გულის ცქერამ. ოჰ ,როგორ იფანტება ეს ნოტები, ხმას ვერ ვაწვდენ ვარსკვლავებს .

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 4) +18

-ემიი -ხო დეე რა ხდება? -სალი მოვიდა -უთხარი შემოვიდეს ტირილისგან დასიებული თვალებიდან ცრემლები მოვიწმინდე, არ მინდოდა სალის შეემჩნია, რომ ვტიროდი. დაკითხვის ხასიათზე ნამდვილად არ ვიყავი... -ემი -შემოდი სალ -რაშვები? რა გჭირს? რატომ გაქვს

საყვარელი ღიმილი და "ასდ" დაუსრულებლად (თავი 4)

-გრძელი სწორი წაბლისფერი თმა აქვს. - თვალებ დავხუჭე რომ უკეთ აღმედგინა გონებაში მისი სათუთი ნაკვთები. - დიდი შავი თვალები, გრძელი წამწამები, პატარა, ძალიან პატარა ცხვირი და პატარა, მაგრამ ბუთხუზა ტუჩები. - ტუჩები გავილოკე და თვალები გავახილე. -

შენმე ბორკილებს ვერ დამადებ?!#3

სანდრო ჩაყუჩდა , თითქოს მოეშვა ცოტა , ლეა კი პატაა ღრიჭოში იყურებოდა და ექიმბაშის დასრულებას ელოდებოდა. ორი საათი კიდევ დაყვეს კოშკში, ბინტი შეშრა და გახმა , თაბაშირი ტერფიდან მუხლანდე დაადო. - მოდი გოგო ნასკი ჩააცვი- ქალმა უხეშად დაუძახა ლეას და