თბილისელები (4)

წითელ აბრაზე,დიდი ასოებით ამოტვიფრულ "apud"  გულში ვკითხულობ და შინგით შევდივარ. რათქმაუნდა კარზე დაკიდებული ზანზალაკები სიმღერით აცეკვდნენ.

საყვარელი ღიმილი და "ასდ" დაუსრულებლად (თავი 6)

-ეს ხომ ის ახალია? ჩვენს ჯგუფში რომ ჩასვეს, და თქვენ ერთად საიდან? (ელენე) -ახლა გასაგებია რატომ გაქვთ ყველას ასეთი სახეები. - მათ სახეებს რომ ვუყურებდი სიცილს ძლივს ვიკავებდი. - ეს თქვენთვისაა ლოლა ახალი, რადგან მას მანამდე არ იცნობდით. (ვაჩე)

გიორგაძე ნინა ( 1 ნაწილი,სრულად)

იმდენად უყვარდა,ეშინოდა რამე არ მოსვლოდა მისი გამოჩენით მას. რათქმაუნდა გუგას წარსული არაა სუფთა,აი ამიტომაც. ეშინოდა ნინასთვის რამე არ დაეშავებინა ცაბაძე ლუკას,მაგრამ 3 წელში ეგეც კი მოაგვარა.

სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეთოთხმეტე თავი)

არ ვაპირებდი გაგრძელების დადებას. ვიცი ბევრი მკითხველი არ მყავს,ბევრი კი არა ძალიან ცოტა მკითხველი მყავს. ძალიან რთულია როცა არავის არაინტერესებს და შენ მაინც წერ. ვცემდი თქვენს აზრს პატივს და არ ვაგრძელებდი დადებას. მაგრამ ესისტორია იმდენად

ფუნქცია თუ ბედნიერება(თვი 1)

თავი 1"სამყარო იმდენად დალპა, რომ ვიღაცის შეყვარება ყველაზე დიდი რისკია". მრავალჯერ გამცრუებია იმედები, ჩამიქნევია ხელი და ცრემლებიც კი არ დამნანებია, როცა ვინმე ზურგს მაქცევდა. ცხოვრებაში არავინ შემყვარებია და დიდი იმედიც მქონდა, არ შემიყვარდებოდა.

სოფლის ნობათი [2]

ერთი კვირა გავიდა. ამ ერთ კვირაში გზებიც ისწავლა, ჯგუფელებიც უკეთ გაიცნო, ბიბლიოთეკაში მეცადინეობასაც მიეჩვია. იმ საღამოს რატომღაც დიდი მასალა ჰქონდა სასწავლი, ბიბლიოთეკიდან მეგობართან წავიდა და იქ გააგრძელეს მეცადინეობა. შებინდებული იყო, რომ

- blue - ( თავი 5 )

ის ჩემთან სიცოცხლის ბოლომდე იქნება დარწმუნებული ვარ...ის ჩემგან არასდროს წავა ყოველთვის ზრუნავს ჩემზე, რომ ჩემს სახეზე ღიმილი არ წაიშალოს, ყოველთვის ახერხებს პრობლემებიდან გამოსავალი მაპოვნინოს, თავისუფლად შემიძლია უფსკრულისკენ გავიქცე იმიტომ, რომ

ორი ბი­ლე­თი წალ­კო­ტამ­დე (თავი II)

- ეს ფე­რი თქვენს თვა­ლებს გან­სა­კუთ­რე­ბულ ელ­ფერს აძ­ლევს, - გა­აგ­რ­ძე­ლა ჩემ­მა პო­ტენ­ცი­ურ­მა კლი­ენ­ტ­მა, - დი­დი ხა­ნია, ასეთ ბუ­ნებ­რივ სი­ლა­მა­ზეს არ გა­დავ­ყ­რი­ვარ. ოღონდ არ იფიქ­როთ, რომ გე­პირ­ფე­რე­ბით. ეს ჩე­მი სტი­ლი არ არის.

შენ მე ბორკილებს ვერ დამადებ#5

ისეთი გბიანი იყო , სასტუმრომდე რომ მივიდნენ, სანდროს ეგონა ლეა თავისთან წაიყვანდა, მაგრა იმედები არგაუმართლდა . - ნომერში ახვალ თუ ვინმეს დავიძახო?- ლეა მობეზრებულივით უყირებდა სანდროს.. - მოვახერხებ რამეს - სანდრო კოჭლობით და ხტუნაობით აუყვა კიბეს

ხანდახან სიტყვები სათქმელს ვერ ამბობენ (10)

გამოსასვლელთან ვიდექი,საშინლად წვიმდა,ქოლგა გავშალე,ტაქსს ველოდებოდი,ამ დროს კი თეთრი BMW გაჩერდა ჩემს წინ და მასთან ერთად ჩემი გულიც გაჩერდა.ეს ნიკას მანქანა იყო,მანქანიდან სწრაფად გადმოვიდა და შენობაში შემოვიდა,არ დასჭირვებია ჩემი მოძებნა,დამინახა